Όταν σε μια σεζόν, δεν βρίσκεις λύση στα αυτονόητα

Για πολλοστή φορά φέτος το ξενέρωμα ήταν χοντρό. Μπορώ να πω και να γράψω με βεβαιότητα, εκφράζοντας και άλλους, πως το χθεσινό, ήταν μακράν, το πιο χοντρό ξενέρωμα σε αυτή την εφιαλτική σεζόν, που δεν βλέπουμε την ώρα να τελειώσει.

Είναι προτιμότερο να τρως την κρυάδα μια και καλή, παρά αυτό το μαρτύριο του σκωτσέζικου ντους που τρως όλη τη χρονιά, ως φίλος της ΑΕΚ.Ακόμα κι εγώ, ψήθηκα πως μετά τη νίκη στην Τούμπα, δεν θα βιώναμε άλλο πισωγύρισμα. Όμως αυτή η ομάδα δεν σταματά ποτέ να σε εκπλήσσει δυσάρεστα. Κι αν αυτό δεν αλλάξει, η κουβέντα για τίτλο θα μοιάζει με ανέκδοτο.

Ειλικρινά, αδυνατώ ν' αντιληφθώ πώς μπορεί μια ομάδα να μην μπορεί να δώσει λύση σε προβλήματα που την ταλαιπωρούν μια ολόκληρη σεζόν και παρά την αλλαγή τριών προπονητών να μην λύνονται, ή τουλάχιστον να μην υπάρχει μια μέριμνα, ώστε να σουλουπωθούν και να καμουφλαριστούν, για να μην είναι τόσο προφανή μέσα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Το Νο1 θέμα με διαφορά, είναι φυσικά του τερματοφύλακα που δεν αποτελεί φετινή κουβέντα.

Διότι και πέρυσι, αυτή τη χρονική στιγμή την ίδια κουβέντα κάναμε. Η ΑΕΚ επένδυσε σε έναν νεαρό που φανερά ξεχώριζε, τον απέκτησε παρότι τον ήθελαν και άλλοι. Μπήκε καλά, έκανε 3-4 εξαιρετικά ματς κι αυτό ήταν. Από τη Λεωφόρο και μετά άρχισε να παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα με τον Ανέστη, ακόμα και σε τομείς, όπως η έξοδος, που είναι κι από τα δυνατά του όπλα.

Από τον Ιανουάριο και μετά η επιλογή του βασικού πορτιέρε στην ΑΕΚ, σε κάθε ματς, αποτελεί πρόβλημα που μόνο...χαρτορίχτρα θα μπορούσε να λύσει, όταν φυσικά δεν αντιμετωπίζεις εσύ ο ίδιος την κατάσταση, ως σύλλογος. Όποιον και να επιλέξει ο Μανόλο, ποτέ δεν ξέρει τι γκέλα θα κάνει (γιατί το ότι θα γίνει στραβή είναι το μόνο βέβαιο σε κάθε ματς) και απλά παρακολουθείς αν θα τη γλιτώσεις. Για παράδειγμα, στον Πλατανιά η ΑΕΚ κέρδισε παρά τα τσαφ εκείνη τη μέρα του Μπάρκα. Κέρδισε και στην Τούμπα, αφού ο Ανέστης δύο φορές πήγε να κάνει πάλι τα δώρα του. Όμως δεν μπορείς να τη γλιτώνεις πάντα. Στην ΑΕΚ αδυνατούν τόσο πολύ να καταλάβουν πως δεν είναι φυσιολογικό όλοι οι τερματοφύλακες, όσο περνάει ο καιρός να γίνονται χειρότεροι; Δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εντοπίσουν το πού είναι το πρόβλημα;

Το άλλο θεμελιώδες ζήτημα, είναι η διάσπαση των κλειστών αμυντικών διατάξεων. Η ΑΕΚ πέταξε κι εξακολουθεί να πετά πόντους με τέτοιες ομάδες, που απλά της κλείνουν τον άξονα. Αυτό είναι ένα πιο σύνθετο πρόβλημα που έχει τις ρίζες του στην εκκίνηση της σεζόν. Πλην όμως είναι αδιανόητο μέσα στην εξέλιξη μιας χρονιάς στην οποία έχουν κάτσει στον πάγκο τρεις προπονητές να μην έχει βρεθεί κάποια λύση, έστω για να μειώσει το πρόβλημα. Το ζήτημα αφορά και τους ποδοσφαιριστές που υπάρχουν στο ρόστερ. Ακόμα κι έτσι όμως είναι προφανές πως αυτό δεν δουλεύεται, ώστε να υπάρξει κάποια βελτίωση. Με αποτέλεσμα να υπάρχει ένδεια και στην τροφοδότηση των φορ.

Οι παίκτες της ΑΕΚ εξακολουθούν να κουβαλούν άσκοπα, για πολλή ώρα την μπάλα σε ανάλογες καταστάσεις, σπάνια προσπαθούν όταν μπλοκάρονται στον άξονα να σπάσουν την μπάλα στα άκρα ή έστω να δημιουργήσουν τρίγωνα προς τα άκρα που θα τους δώσουν καταστάσεις υπεραριθμίας. Σαφώς και για να διορθώσεις τέτοια χάλια, χρειάζονται γρήγοροι παίκτες. Ο προβληματισμός μου αφορά το γεγονός πως με εξαίρεση 1-2 παίκτες που το έχουν έμφυτο, ο Χιμένεθ δεν μπορεί να τους πιέσει στην ταχύτητα της σκέψης πάνω στο γρήγορο passing game, που είναι το γιατρικό σε τέτοιες περιπτώσεις.

Αν η ΑΕΚ δεν λύσει αυτά τα δύο θεμελιώδη προβλήματα και δεν κάνει άλματα προόδου και στο αμυντικό transition, του χρόνου αυτή την εποχή, φοβάμαι πως θα κουβεντιάζουμε τα ίδια. Πρωτάθλημα χωρίς σερί νικών δεν κατακτάς και τα παραπάνω προβλήματα, τα σερί νικών τα καθιστούν ανέφικτα.