Όταν παίζεις με τη φωτιά…

Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί από τις αρχές του πρωταθλήματος. Μέτριο έως κακό ξεκίνημα, έλλειψη φρεσκάδας και φαντασίας και όταν έρχονται οι φάσεις, η ομάδα να «ματώνει» για να στείλει την μπάλα στο πλεκτό. Από την άλλη, η άμυνα να δέχεται γκολ με σχετική ευκολία, είτε από δικά της λάθη, όπως το χθεσινό στην Καλλονή, είτε από στιγμές αδράνειας.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι «πράσινοι» έχουν δεχθεί τέρμα σε όλα τα φετινά τους παιχνίδια, πλην του πρώτου με τη Σταντάρ στη Λιέγη, για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι όχι μόνο αυτό. Σε όλα τα ματς, πλην της ήττας με 2-1 από τους Βέλγους στη Λεωφόρο, αλλά και της νίκης με το ίδιο σκορ κόντρα στη Μίντιλαντ, στη Δανία, το «τριφύλλι» έχει δει την μπάλα στα δίχτυα πρώτο. Αναφέρομαι στα ματς με Μίντιλαντ στη Λεωφόρο, αλλά και τα τρία του πρωταθλήματος. Ολοι οι αντίπαλοι έχουν σκοράρει πρώτοι, βάζοντας δύσκολα στην ομάδα του Γιάννη Αναστασίου, η οποία κάνει φάσεις, αλλά αντί να σκοράρει, δέχεται γκολ. Όταν, λοιπόν, παίζεις με τη φωτιά, κάποια στιγμή θα καείς…

Αυτό έγινε χθες στη Μυτιλήνη. Ο Παναθηναϊκός δέχεται γκολ από το πουθενά, σε ένα παιδικό λάθος της άμυνάς του, κι όταν βγάζει φάσεις (σ.σ όχι, πάντως, τόσες όσες στο ματς με τον Πανιώνιο), δεν καταφέρνει να τις κάνει γκολ. Πέτριτς, Κλωναρίδης, Ατζαγκούν και λοιποί δεν βρήκαν στόχο ποτέ. Κι όσο η ώρα περνούσε και τα νεύρα των φιλοξενούμενων «τέντωναν», τότε το πρόβλημα γινόταν μεγαλύτερο. Όταν δεν υπάρχει καθαρό μυαλό, τότε το αποτέλεσμα που θες δεν έρχεται ποτέ. Πόσο μάλλον όταν ψάχνεις την ανατροπή…

Το καλό ξεκίνημα για τον Παναθηναϊκό δεν ήρθε ποτέ. Και γι’ αυτό έχουν ευθύνη και οι παίκτες, αλλά και ο προπονητής, που καλείται, τώρα, να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση από πολύ νωρίς. Η συγκομιδή των μόλις τεσσάρων βαθμών σε τρία παιχνίδια στη Σούπερ Λίγκα, σε συνδυασμό με τις αυξημένες απαιτήσεις του κόσμου φέτος, αλλά και τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, δημιουργούν μια εξτρά πίεση φέτος, η οποία βαραίνει πολύ περισσότερο απ’ όλους τον προπονητή.

Για να είμαστε ειλικρινείς, συμπεράσματα ή… μαντεψιές για το τι θα κάνει φέτος ο Παναθηναϊκός δεν μπορούμε να βγάλουμε και να κάνουμε από τώρα. Θυμηθείτε την περσινή χρονιά, η οποία επιβεβαιώνει το παραπάνω. Το μέτριο ποδόσφαιρο, όμως, σε γενικές γραμμές που παρουσιάζει το «τριφύλλι» και οι χτυπητές αδυναμίες σε σκοράρισμα και άμυνα, είναι στοιχεία που κάνουν «μπαμ».
Για το τέλος, μια αναφορά στον Τριτσώνη και το «δεν είδα τίποτα» στη φάση του Κλωναρίδη, όταν το αποτέλεσμα είναι 0-0. Πρόκειται για φάση καθαρή. Φάουλ στον επιθετικό του «τριφυλλιού» από τον τερματοφύλακα, Χογκ και αποβολή, διότι ο νεαρός άσος είναι σε προφανή θέση για γκολ. Για τη φάση, ευθύνη έχει και ο διαιτητής και η βοηθός. Και οι δυο τους δεν έδωσαν το παραμικρό. Κι αν γίνεται αναφορά στην απόδοση του Παναθηναϊκού, η οποία του στέρησε τρεις πολύτιμους βαθμούς, θα πρέπει να γίνει και στη συγκεκριμένη φάση, η οποία αν σφυριχτεί, αλλάζει όλο το παιχνίδι και τα λεπτά που ακολουθούν. Αθάνατη ελληνική διαιτησία, θαυμαστά τα έργα σου…