Όταν το «Άνφιλντ» έγινε… Μάντσεστερ και το KOP φώναζε για τη Γιουνάιτεντ!

Στην Ελλάδα αποκαλείται μεταξύ άλλων και «έξω από ‘δω». Αποφεύγοντας να τον αναφέρουμε, ευχόμαστε παράλληλα την απομάκρυνσή του.

Ε, φαντάσου -όχι μόνο να πρέπει να πεις το όνομα του διαβόλου, αλλά να βάζεις πολλούς (εν προκειμένω κόκκινους) μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Φτου, φτου, φτου…

Μάταια… Όσο κι αν φτύνουν τον κόρφο τους οι φίλοι της Λίβερπουλ που δεν το ξέρουν κι όσο κι αν κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι εκείνοι που το έχουν μάθει (ή το έχουν προλάβει), έχει υπάρξει μια και μοναδική φορά που το «Άνφιλντ» άνοιξε φιλόξενα την αγκαλιά του για τη μισητή αντίπαλο.

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Θα μπορούσε λοιπόν να είναι ερώτηση για προχωρημένους σε κουίζ του τύπου «πόσο καλά ξέρεις τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ». Θα μπορούσε να είναι εφιάλτης από τον οποίο ξυπνά -λουσμένος στον κρύο ιδρώτα- κάτοχος διαρκείας στο KOP. Είναι όμως πραγματικότητα ότι πριν από περίπου 45 χρόνια ο Τζορτζ Μπεστ και η παρέα του έπαιξαν ως γηπεδούχοι στο Μέρσεϊσαϊντ.

Και όχι γηπεδούχοι όπως το εννοούμε στην Ελλάδα, όταν θέλουμε να πικάρουμε αντιπάλους για συνεχείς εκτός έδρας νίκες. Όταν το αναφέρουμε ανάμεσα σε άλλες εξυπνάδες όπως αυτές περί «εξοχικών» κλπ. Αλλά κανονικά γηπεδούχοι και μάλιστα με τη βούλα (ή ακόμα περισσότερο την προσφορά) της ίδιας της Λίβερπουλ.



Βρισκόμαστε λοιπόν στο 1971. Ενώ ο χουλιγκανισμός στην Αγγλία βρισκόταν στα φόρτε του, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει τιμωρηθεί να δώσει τα δυο πρώτα εντός έδρας ματς της σεζόν μακριά από το «Ολντ Τράφορντ». Αιτία; Σε κάποιο από τα τελευταία παιχνίδια της προηγούμενης, οι οπαδοί της είχαν πετάξει μαχαίρια (!) στο πέταλο των φιλοξενούμενων. Όταν λοιπόν οι «κόκκινοι διάβολοι» ψάχνουν ουδέτερο γήπεδο για να υποδεχθούν τις Άρσεναλ και Γουέστ Μπρομ δέχονται ανάμεσα σε άλλες και μια απρόσμενη πρόταση.

«Εκείνη την εποχή όλοι έδειχναν καλή θέληση. Υπήρχε μόνο προθυμία να βοηθήσουν. Ήταν αυθόρμητο. Η Λίβερπουλ και ο Μπιλ Σάνκλι ήθελαν πραγματικά να μας διευκολύνουν. Είπαν «θα θέλαμε να παίξετε το ματς με την Άρσεναλ στο Άνφιλντ». Ακόμα πιο απίστευτο όμως από την προσφορά της Λίβερπουλ, όπως την έχει περιγράψει ο τότε προπονητής της Γιουνάιτεντ, Φρανκ Ο’ Φάρελ, μοιάζει το γεγονός ότι η ομάδα του Μάντσεστερ την βρήκε… καλή ιδέα.

Προφανώς το γεγονός ότι η «έχθρα» μεταξύ των δυο ομάδων δεν είχε αναπτυχθεί όσο σήμερα έπαιξε τον δικό του ρόλο. Ο τότε γενικός γραμματέας της Λίβερπουλ, Πίτερ Ρόμπινσον έχει εξηγήσει: «Στη δεκαετία του ’60 η μεγάλη αντίπαλός μας ήταν η Έβερτον. Η αντιπαλότητα με τη Γιουνάιτεντ ξεκίνησε μετά την εξαιρετική παρουσία της τα τελευταία χρόνια. Πριν απ’ αυτά όμως θυμάμαι να υποβιβάζεται το 1974 και να περνάει κάποιες πραγματικά δύσκολες εποχές. Επίσης θυμάμαι τους οπαδούς της να κάθονται εκείνη τη μέρα στο KOP. Δεν θα συνέβαινε σήμερα, έτσι δεν είναι»;

Ανεξαρτήτως λοιπόν του πώς και του γιατί, στις 20 Αυγούστου το ιστορικό γεγονός καταγράφεται. Σε ατμόσφαιρα αμηχανίας το «Άνφιλντ» μετατρέπεται σε -προσωρινό έστω- σπίτι των «κόκκινων διαβόλων». Και ο ίδιος ο Ο’ Φάρελ καταβάλλει στα αποδυτήρια τη σχεδόν ακατόρθωτη προσπάθεια να νιώσουν οι παίκτες του οικεία: «Προφανώς δεν του φαίνεται, αλλά είναι ένα εντός έδρας παιχνίδι και εκεί έξω είναι οι οπαδοί μας. Ο εχθρός είναι στο απέναντι τέρμα και είναι η Άρσεναλ».

Χαρακτηριστική του… αλλόκοτου κλίματος είναι η εξιστόρηση του εκφωνητή της Λίβερπουλ, γνωστού και ως «φωνή του Άνφιλντ», Τζορτζ Σέφτον: «Σαν να βλέπω μπροστά μου την εικόνα των μισο-άδειων εξεδρών. Το γήπεδο ήταν σαν στοιχειωμένο. Ήταν μόλις το τρίτο παιχνίδι της καριέρας μου, αφού είχα πάρει τη δουλειά πριν μια βδομάδα. Δεν θα έβαζα και το χέρι μου στη φωτιά, αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν έπαιξα το “You ‘ll never walk alone” σε αυτό το ματς».

Ακόμα και το πρόγραμμα του αγώνα ανέγραφε μεν τα ονόματα των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ, αλλά στο εξώφυλλό του είχε φωτογραφία του Μπιλ Σάνκλι και άλλων μεγάλων μορφών της Λίβερπουλ.



Όσο για τους οπαδούς των «διαβόλων», η αδυναμία να… προσαρμοστούν στο γήπεδο φάνηκε πριν καν γίνει η σέντρα. Κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης, δεκάδες εξ αυτών που βρίσκονταν στο KOP όρμησαν στον αγωνιστικό χώρο και περνώντας ανάμεσα από τους ποδοσφαιριστές, προσπάθησαν να κάτσουν στο απέναντι πέταλο. Η αστυνομία πρόλαβε να «τσιμπήσει» αρκετούς, κάποιοι έφτασαν στον… προορισμό τους και κάποιοι άλλοι επεδίωξαν να επιστρέψουν στο KOP όταν κατάλαβαν ότι η ομάδα τους θα επιτίθεται εκεί στο πρώτο μέρος. Αλαλούμ…



Παρόλα αυτά -και παρόλο που οι συνθήκες έγιναν ακόμα πιο άβολες όταν ο ΜακΛίντοκ άνοιξε το σκορ στο 4’ για την Άρσεναλ- οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν πτοήθηκαν. Κατά έναν περίεργο τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς ότι… πήραν δύναμη από το «Άνφιλντ». Με ηγέτη λοιπόν τον Μπεστ και σκόρερ τον Άλαν Γκόουλινγκ, τον αρχηγό Μπόμπι Τσάρλτον και τον Μπράιαν Κιντ έφτασαν σε μια μεγάλη νίκη με 3-1 επί της νταμπλούχου.



Βέβαια ό,τι κι αν έγινε στο γήπεδο, την παράσταση στα πρωτοσέλιδα της επόμενης ημέρας έκλεψαν τα «παρατράγουδα». Σύμφωνα με τον «Guardian», περίπου 100 οπαδοί απομακρύνθηκαν από το «Άνφιλντ», τα παράθυρα κάποιων σπιτιών γύρω από το γήπεδο έσπασαν, ενώ «100 σκίνχεντ» προσήχθησαν από την Αστυνομία επειδή πετούσαν τούβλα στους οπαδούς της Γιουνάιτεντ καθώς εκείνοι κατευθύνονταν στα τρένα για την επιστροφή τους στο Μάντσεστερ.



Και να φανταστεί κανείς ότι η παρουσία θεατών στο γήπεδο (27.649) δεν έφτασε ούτε στο μισό του μέσου όρου των εντός έδρας αγώνων της Λίβερπουλ. Κάτι που σήμαινε ότι, πέραν των βαθμών της νίκης, η Γιουνάιτεντ δεν είχε και ιδιαίτερα οικονομικά οφέλη από το παιχνίδι. Διότι έπρεπε να δώσει το 15% των εισπράξεων στους «κόκκινους» για τη χρήση του γηπέδου, αλλά και αποζημίωση στην Άρσεναλ επειδή η προσέλευση ήταν μικρότερη των 48.000 του αντίστοιχου αγώνα της περασμένης σεζόν στο «Ολντ Τράφορντ» (σ.σ. τότε οι ομάδες μοιράζονταν τα έσοδα από τα εισιτήρια).

Το πιο εντυπωσιακό όμως δεν είναι ότι οι «κόκκινοι διάβολοι» δεν έβγαλαν κέρδος από αυτό το παιχνίδι. Ότι σχεδόν… μπήκαν μέσα οικονομικά. Το φοβερό είναι ότι σαν να μην χώρεσε ποτέ μες στο μυαλό τους η ιδέα ότι κάποτε έπαιξαν γηπεδούχοι στο «Άνφιλντ». Λες και θέλησαν κι εκείνοι -όπως πιθανώς και οι περισσότεροι φίλοι της Λίβερπουλ- να διαγράψουν αυτή την ανάμνηση.

Γιατί έχουν ρωτήσει τον αμυντικό Ντέιβιντ Σάντλερ κι έχει απαντήσει: «Έπαιζα κι εγώ; Δεν το θυμάμαι. Ο Άλεξ (Στέπνεϊ, ο τερματοφύλακας της ομάδας) μπορεί να το θυμάται. Έχει καλύτερη μνήμη από μένα».

Έχουν ρωτήσει έπειτα τον Στέπνεϊ κι έχει απαντήσει: «Θυμάμαι ισχνά ότι είχαμε να παίξουμε δυο παιχνίδια μακριά από το Ολντ Τράφορντ, αλλά δεν θυμάμαι εκείνο το ματς. Νόμιζα ότι η μόνη φορά που είχα νικήσει στο Άνφιλντ ήταν ένα 4-1 επί της Λίβερπουλ το 1969. Οπότε τώρα μπορώ να προσθέσω άλλη μια νίκη εκεί».

Και τη σφραγίδα σε αυτό που έχει μείνει στην ιστορία ως το «ξεχασμένο παιχνίδι» έχει βάλει η δήλωση του (σκόρερ μάλιστα) Άλαν Γκόουλινγκ, που απάντησε: «Δεν το θυμάμαι. Με ποιον παίζαμε; Η Γιουνάιτεντ έπαιξε ως γηπεδούχος στο Άνφιλντ; Έλα, κόψε την πλάκα…»



Οι ενδεκάδες των ομάδων

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ (Φρανκ Ο’ Φάρελ): Στέπνεϊ, Ο’ Νιλ, Νταν, Γκόουλινγκ, Τζέιμς, Σάντλερ, Μόργκαν, Κιντ, Τσάρλτον, Λόου, Μπεστ

ΑΡΣΕΝΑΛ (Μπέρτι Μι): Γουίλσον, Ράις, ΜακΛίντοκ, Σίμπσον, ΜακΝαμπ, Άρμστρονγκ, Στόρεϊ, Γκρέιαμ, Κέλι, Ράντφορντ, Κένεντι