Παναθηναϊκή… αστοχία

Η απόδοση της ήττας του Παναθηναϊκού από τη Ζιέλονα Γκόρα στην αστοχία σε βολές και τρίποντα είναι η εύκολη λύση. Όποιος μιλήσει για μια βραδιά όπου γεννάνε τα κοκόρια του αντιπάλου και στο δικό του κοτέτσι υπάρχει στειρότητα, αποφεύγει να δει κατάματα την πραγματικότητα. Με στοιχειώδη ευστοχία η νίκη θα ερχόταν, αλλά τα προβλήματα θα παρέμεναν. Ίσως, λοιπόν, γι’ αυτό μια τέτοια ήττα-όσο οδυνηρή ή ντροπιαστική μπορεί να χαρακτηριστεί-μπορεί να αποδειχτεί πιο χρήσιμη στην πορεία. Κι αυτό γιατί μπορεί να αναδείξει προβλήματα που κρύβονταν κάτω από το χαλάκι της κούρασης, της ανετοιμότητας της ομάδας και άλλων δικαιολογιών, που με την πάροδο του χρόνου εξαλείφονται.

Περισσότερο άστοχη κι από την ομάδα του Παναθηναϊκού αποδεικνύεται για πολλοστή φορά η χημεία στη γραμμή των ψηλών. Είχαμε εξ αρχής επισημάνει πως η front line στερείται ταχύτητας και η απουσία του Γκιστ ανέδειξε περισσότερο το πρόβλημα. Αργές περιστροφές, κακές αλληλοκαλύψεις και έλλειψη συγκέντρωσης χαρακτηρίζουν την αμυντική συμπεριφορά των «πράσινων». Μια απλώς οξυδερκής ομάδα μπορεί εύκολα να ξεχαρβαλώσει τα μετόπισθέν του χτυπώντας στα αργά πόδια των σέντερ με διεισδύσεις ή με γρήγορη κυκλοφορία που δημιουργεί αμαρκάριστα σουτ. Αυτό έκανε και η Ζιέλονα Γκόρα, που του έβαλε 71 πόντους με 20 ασίστ και χωρίς εξωπραγματικά ποσοστά.

Ο Ραντούλιτσα φαντάζει ασήκωτος, ενίοτε δίνει και την εντύπωση του αδιάφορου, που κρατά δυνάμεις για την επίθεση και γίνεται στα μετόπισθεν αδύναμος κρίκος. Τα αναιμικά hedge out, οι αργές επιστροφές στη ρακέτα και η… προσγειωμένη άμυνά του (πήρε μόνο ένα ριμπάουντ στον αγώνα της Πολωνίας!) κάνουν τον φιλότιμο Κούζμιτς να αποδεικνύεται πολύ πιο χρήσιμος από τον πολύ πιο ταλαντούχο συμπατριώτη του. Ως τώρα ο Παναθηναϊκός χάνει πολύ περισσότερα στην άμυνα από όσα κερδίζει στην επίθεση από τον Ραντούλιτσα, η παρουσία του οποίου ταυτόχρονα καθιστά συχνά προβλέψιμη την ομάδα του θυμίζοντας τους «πράσινους» επί Σχορτσανίτη. Τότε που όταν ο «Σόφο» ήταν στο παρκέ όλοι ήξεραν πως θα… ταϊστεί και τον αντιμετώπιζαν δεόντως.

Ο ευπαθής (λόγω και του τρόπου παιχνιδιού του) σε τραυματισμούς Γκιστ και ο Φώτσης στα 35 του δεν αρκούν για να μπαλώσουν όλες τις τρύπες. Η απόκτηση ενός αθλητικού παίκτη για τις θέσεις «4» και «5», όπως αρχικά προέβλεπε ο σχεδιασμός μέχρι ο Λάσμε να γίνει… Κούζμιτς, είναι μάλλον επιβεβλημένη. Ελεύθερη θέση ξένου υπάρχει, διάθεση από τη διοίκηση της ΚΑΕ πάντα, συνεπώς απαιτείται άμεσα μια σωστή επιλογή.

Ασφαλώς δεν φταίνε για όλα οι αργοί ψηλοί. Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ώρες-ώρες άνευρος, απαθής και μη συγκεντρωμένος, κυρίως σε άμυνα αλλά και επίθεση. Έβγαζε μια αίσθηση αλαζονικής χαλαρότητας θεωρώντας πως το πολύ πλουσιότερο σε ταλέντο ρόστερ του στο τέλος-με τον έναν ή τον άλλο τρόπο-θα επικρατήσει. Αμ δε! Δίχως να ιδρώσεις και να ματώσεις δεν κερδίζεις και μπορεί ο Παναθηναϊκός να τη σκαπούλαρε στο Ρέθυμνο, αλλά δεν είναι κάθε μέρα η ίδια. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς πρέπει να σφίξει λίγο τα λουριά, προτού να είναι αργά. Ήδη η δήλωσή του περί έλλειψης φλόγας στα μάτια των παικτών του αποτελεί ένα πρώτο μήνυμα.

Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί αρκετές αυτοκτονίες τύπου… Ζιέλονα Γκόρα για να αποκλειστεί. Αν συνειδητοποιήσει εγκαίρως πως η φανέλα και η ποιότητα του δυναμικού του δεν εγγυώνται καμία νίκη, εύκολα ή δύσκολα θα φτάσει στο Top 16, που ξάφνου φαντάζει όχι και τόσο αυτονόητα κατακτημένος στόχος. Τα όνειρα για Βερολίνα και άλλα μεγαλεία είναι ακόμη πολύ μακρινά και θα γίνουν άπιαστα αν δεν σοβαρευτεί. Ήδη τα στραβοπατήματα σε αυτή την πρώτη φάση δυσκολεύουν το μονοπάτι που θα πρέπει να διαβεί πρώτα για τα play offs και μετά για το Final Four. Για να μην το φράξουν οριστικά όμως, επιβάλλεται συμμόρφωση και διόρθωση.

Follow @ChristosRobolis