Τα εξτρέμ είναι πάντα δύναμη για τον Ολυμπιακό

Του Χριστόφορου Ευαγγελάτου

Ο κάθε προπονητής θέλει να περνά τη φιλοσοφία του στην ομάδα που εργάζεται. Λογικό, φυσικά, να επιθυμεί να κάνει τη διαφορά μέσα από τις δικές του ιδέες και τη δική του θεωρία. Αυτό ισχύει και για τον τεχνικό του Ολυμπιακού και η αλήθεια είναι πως ορισμένες αλλαγές που έκανε ο Λεμονής βοήθησαν τους «ερυθρόλευκους».

Ένα θέμα που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και σήκωσε συζήτηση ήταν η επιλογή του 57χρονου τεχνικού να «φορτώσει» τον άξονα της μεσαίας γραμμής, επιλέγοντας ένα σχήμα που δεν έδινε βάρος στα άκρα.

Και η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός δεν είχε καλή ανάπτυξη στο πρώτο 45λεπτο, γιατί πολύ απλά υπήρχε συνωστισμός στον άξονα, με τον ΠΑΣ να εστιάζει το αμυντικό του πλάνο στην εξουδετέρωση του Φορτούνη, αλλά και των Μάριν-Οτζίτζα.

Αυτό, όμως, που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που έχει παράδοση να παίζει από τα άκρα. Και εκεί έπαιζαν μερικές μεγάλες μορφές της ιστορίας της ομάδας του λιμανιού. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Γίνεται, λοιπόν, εύκολα αντιληπτό πως μια ομάδα έχει και αυτή τη δική της «φιλοσοφία», έχει το στυλ που της ταιριάζει και ο Ολυμπιακός είχε πάντα δύναμη στα άκρα.

Από τη στιγμή, άλλωστε, που ο Λεμονής άλλαξε τη διάταξη της ομάδας του με την είσοδο του Πάρντο στο ματς, οι «ερυθρόλευκοι» έγιναν πιο απειλητικοί. Κανείς, επίσης, δεν πρέπει να ξεχνά ότι είναι πιο εύκολο να προκαλέσεις ρήγμα στην άμυνα μιας ομάδας από τα άκρα παρά από τον άξονα.

Στα «φτερά» της επίθεσης ο εξτρέμ μπορεί να πάει σε παιχνίδι ένας με έναν και να προκαλέσει έτσι ανισορροπία αν περάσει τον μπακ. Το έκανε σε κάποιες περιπτώσεις ο Πάρντο στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ο Κολομβιανός τα χάλασε στην τελική προσπάθεια.

Η ουσία, πάντως, για τον Ολυμπιακό είναι πως χρειάζεται τους καλούς εξτρέμ και για αυτό το λόγο, άλλωστε, οι «ερυθρόλευκοι» δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην αναζήτηση ακραίου επιθετικού, στο μεταγραφικό «παζάρι».