Τον «τέλειωσε» στο… ανοιχτό γήπεδο!

Του Χριστόφορου Ευαγγελάτου

Σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο εκτέλεσε ο Ολυμπιακός τις στατικές φάσεις ήταν υποδειγματικός, όπως ήταν παράδειγμα προς...αποφυγή ο τρόπος που αμύνθηκε ο Παναθηναϊκός. Ωστόσο το βασικό σημείο στο οποίο οι “ερυθρόλευκοι” χτύπησαν τους “πράσινους” ήταν η πολύ γρήγορη μετάβαση από τη θέση άμυνας στην γρήγορη επίθεση.

Οι παίκτες της ομάδας του λιμανιού κατάφεραν να βγάλουν εντυπωσιακά τρεξίματα για τριάντα λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και αν μη τι άλλο οφείλει να σταθεί κάποιος και στη δουλειά του Χρήστου Μουρίκη στου Ρέντη. Μια δουλειά που φάνηκε και χθες.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν κατάφερε να “πληγώσει” τον Παναθηναϊκό με γρήγορη “μεταφορά μπάλας”, μ' ένα στυλ παιχνιδιού που θύμιζε μπασκετικούς αιφνιδιασμούς. Τόσο γρήγορη ήταν η ανάπτυξη των πειραιωτών (με λίγα πόδια ν' ακουμπούν τη μπάλα) ενώ από την άλλη πλευρά υπήρχε μια άμυνα που αδυνατούσε ν' ανταποκριθεί τόσο στα τρεξίματα όσο και στα μαρκαρίσματα.

Ο Ολυμπιακός βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο αποφάσισε να παρατάξει την ομάδα του ο Στραματσόνι, επέλεξε να χτυπήσει στα δύο άκρα την αμυντική γραμμή των “πράσινων”. Μια επιλογή που αποδείχθηκε ορθή και συνάμα ιδιαιτέρως αποδοτική. Ο Ελιονούσι και ο Σεμπά εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο την ταχύτητα με την οποία κύλησε η μπάλα στο χορτάρι (από τα πόδια των Μάρτινς και Φορτούνη) και αυτό ήταν αρκετό για να καταρρεύσει αυτό που προσπάθησε να “χτίσει” ο Στραματσόνι πριν την έναρξη του ματς. Βεβαίως θα πρέπει να επισημανθεί ότι για να γίνει αυτή η προσέγγιση με τη στόχευση των “ερυθρόλευκων” στα δύο άκρα υπήρξε πρώτα απ' όλα η αδυναμία του Λεντέσμα να αμυνθεί στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού. Ο Ολυμπιακός λοιπόν βρήκε τον τρόπο για να κάνει αυτό που θα ήθελε πριν από την έναρξη του ματς και μάλιστα θα πρέπει να σημειωθεί ότι το έκανε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι όταν έπαψε να το κάνει δεν το είχε και ανάγκη με το σκορ στα επίπεδα του 3-0.

Παρά το ότι ο Ολυμπιακός ήταν γηπεδούχος στο χθεσινό ματς ο τρόπος που επιτέθηκε θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα η φιλοσοφία του αντιπάλου του στο χθεσινό ματς στο Φάληρο. Αυτό διότι ο Ολυμπιακός είχε πολύ εύκολο παιχνίδι στο...ανοιχτό γήπεδο. Δεν υπήρξε ένα “σφυροκόπημα” της περιοχής του Παναθηναϊκού (για μεγάλο χρονικό διάστημα) όπως είχε συμβεί για παράδειγμα πριν από λίγα χρόνια σ' ένα ισόπαλο ντέρμπι (1-1) στο “Καραϊσκάκη” επί εποχής Βαλβέρδε.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να πετύχει πολλά πράγματα στο ανοιχτό γήπεδο (με γρήγορες κόντρα επιθέσεις) και αυτό προκάλεσε “βραχυκύκλωμα” στον αντίπαλο του. Γιατί έγινε αυτό; Μα για τους λόγους προαναφέραμε συν έναν ακόμα. Πολύ απλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει στη μεσαία του γραμμή Λούκα Μιλιβόγεβιτς κι όταν δεν έχεις αμυντικό μέσο να “κρατήσει” τότε το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο αν ο αντίπαλος σε βρει στο “ξέφωτο”.

Τώρα σε ότι αφορά τις στατικές φάσεις, αυτές αποτελούν ένα κομμάτι του παιχνιδιού πολύ σημαντικό και ο Ολυμπιακός κατάφερε να βρει δύο μεγάλα γκολ. Ωστόσο αυτό που έκανε τη διαφορά σε ροή παιχνιδιού ήταν η ταχύτητα με την οποία χτύπησαν οι “ερυθρόλευκοι” τα δύο άκρα της αμυντικής γραμμής του Παναθηναϊκού. Ήταν τέτοια η ορμή και η ταχύτητα των πρωταθλητών Ελλάδος που οι “πράσινοι” έγιναν απλοί παρατηρητές του ματς.

Τα υπόλοιπα είναι πλέον (ερυθρόλευκη) ιστορία...