Φουντούλης: «Μου λείπει ένα χρυσό μετάλλιο με την Εθνική, μετά τους Ολυμπιακούς μάλλον σταματάω»!

O Γιάννης Φουντούλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χίο, ένα νησί όπου το πόλο είναι αρκετά διαδεδομένο. Δεν φαντάστηκε, ωστόσο, ότι θα ήταν αυτό που τελικά θα τον κέρδιζε και θα γινόταν ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ζωής του. Η πορεία του όλα αυτά τα χρόνια είναι γεμάτη τίτλους και διακρίσεις. Ένας αθλητής με πολύ μεγάλο ταλέντο, «παιχταράς» όπως τον αποκαλούν πολλοί.

Πολλές φορές έχει κερδίσει τον τίτλο του MVP στις διοργανώσεις όπου συμμετείχε, όμως παραμένει ταπεινός και προσγειωμένος και ίσως αυτό να είναι και το συστατικό που τον κρατάει τόσα χρόνια στην κορυφή.

Ο περιφερειακός της Εθνικής μίλησε στο sport-fm.gr για τους στόχους που έχει ο ίδιος, αλλά και η ομάδα, τον ρόλο του ως αρχηγός και για άλλα πολλά.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιάννη Φουντούλη στη Μαριάννα Καραδήμα:

Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας με το ταξίδι της Εθνική ομάδας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην άλλη άκρη της γης, την Ιαπωνία. «Έχουμε αφήσει πίσω τη δύσκολη περίοδο της προετοιμασίας. Τώρα αρχίζει η διοργάνωση, αυτό που περιμένουν όλοι οι παίκτες. Υπήρξε πολλή κούραση, γιατί προηγήθηκε ένα ταξίδι στην Αμερική. Ακόμα προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στο ωράριο και σε λίγες μέρες θα ξαναφύγουμε για ένα ακόμα μεγάλο ταξίδι. Πάμε νωρίτερα, για να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε στα δεδομένα εκεί. Υπάρχει αισιοδοξία στην ομάδα και πιστεύουμε ότι θα καταφέρουμε κάτι σημαντικό».

Όλοι οι παίκτες έχουν κοινούς στόχους. Όμως είναι λογικό ο καθένας να έχει και ατομικούς. Ποιοι είναι αυτοί για τον Έλληνα διεθνή; Την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος. «Οι στόχοι της ομάδας είναι τα μετάλλια. Υπάρχει συνέπεια τα τελευταία χρόνια. Μετά το ασημένιο στο Τόκιο, πέρυσι δείξαμε ότι βρισκόμαστε στην elite κατακτώντας και το χάλκινο στο Παγκόσμιο. Η ομάδα οφείλει να έχει ως στόχο την κορυφή. Κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο. Όμως έχουμε φιλοδοξίες και στοχεύουμε στο χρυσό μετάλλιο. Νομίζω ότι είναι μέσα στις δυνατότητές μας. Σε μια διοργάνωση που κρίνεται σε λεπτομέρειες πολλά μπορούν να συμβούν. Αλλά πιστεύω ότι θα είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε το καλύτερο. Παράλληλα, αυτό συνδυάζεται και με πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όσον αφορά προσωπικά, επειδή πιθανότατα αυτή η χρονιά, μέχρι τους Ολυμπιακούς του Παρισιού, θα είναι και η τελευταία μου στην Εθνική Ομάδα, έχω μεγάλα όνειρα. Μου λείπει πάρα πολύ ένα χρυσό μετάλλιο με την Εθνική»!

Ως αρχηγός της ομάδας δε νιώθει κάποιο επιπλέον βάρος, όπως μας είπε, μόνο τιμή. «Το να εκπροσωπείς τη χώρα σου από μόνο του είναι πολύ σπουδαίο. Είναι ένα συναίσθημα που δε συγκρίνεται εύκολα. Εκπροσωπούμε μια ιστορική ομάδα που έχει προσφέρει πολλές επιτυχίες στον ελληνικό αθλητισμό. Για εμένα ο ρόλος του αρχηγού είναι εύκολος. Έχω συμπαίκτες που είναι όχι μόνο σπουδαίοι πολίστες, αλλά και τεράστιες προσωπικότητες. Προσπαθώ να δίνω το σωστό παράδειγμα και στους νεότερους με τον τρόπο που δουλεύω και συμπεριφέρομαι».

Ο 35χρονος περιφερειακός ήρθε πολύ νέος στην ομάδα του Ολυμπιακού. Μόλις 21 χρόνων έφυγε από την ομάδα της Χίου για να υπογράψει με τους Πειραιώτες. Από τότε η σχέση τους είναι σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια θα μπορούσαμε να πούμε. «Στον Ολυμπιακό πέτυχα ότι ονειρευόμουν. Δέθηκα πολύ με την ομάδα και τον κόσμο. Την αγάπησα πολύ και πήρα πολύ αγάπη, τόσο από τους ανθρώπους του συλλόγου, όσο και από τους φιλάθλους. Έφυγα για δύο χρόνια στο εξωτερικό, γιατί ήθελα να το ζήσω σαν εμπειρία πριν τελειώσω την καριέρα μου και επέστρεψα εδώ. Σίγουρα, το να είσαι στον Ολυμπιακό είναι προνόμιο για κάθε αθλητή. Είμαστε σε μια ομάδα που μας παρέχει τις καλύτερες συνθήκες. Γύρισα, γιατί ονειρευόμουν και είχα στόχο να ξαναζήσω αυτό που είχαμε καταφέρει με τον Ολυμπιακό το 2018, να βρεθούμε στην κορυφή της Ευρώπης».



Μιλώντας για τη νίκη και την ήττα και τι είναι για αυτόν το μεγαλύτερο μάθημα, ο Γιάννης πέρασε το δικό του μήνυμα προς τα νέα παιδιά. «Κάνοντας μια αναδρομή στην καριέρα μου, θα σου πω ότι οι απογοητεύσεις είναι περισσότερες από τις ευχάριστες στιγμές. Όμως, μια ευχάριστη στιγμή είναι ικανή να διαγράψει όλες τις δυσάρεστες. Θεωρώ ότι οι αποτυχίες και οι δυσκολίες, κάνουν τους αθλητές δυνατότερους. Όποιος έχει φιλοδοξίες βρίσκει τρόπο να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις. Για κάποιες μεγάλες επιτυχίες σημαντικό ρόλο έχει παίξει μια μεγάλη αποτυχία, που έχει προηγηθεί. Όλα είναι στο πρόγραμμα. Αν μπορώ να πω κάτι σε έναν νέο αθλητή που ξεκινάει τώρα την καριέρα του, είναι να μην το βάζει κάτω, γιατί θα έρθουν και καλές και κακές στιγμές. Στο τέλος αυτό που μένει είναι το ταξίδι και οι άνθρωποι που συμπορεύεσαι. Έχω την τύχη να γνωρίσω μέσα από τον αθλητισμό σπουδαίους ανθρώπους, που θα είναι φίλοι μου για μια ζωή».

Στη συνέχεια της συζήτησής μας δε θα μπορούσαμε να μη ρωτήσουμε τον έμπειρο πολίστα για τη μεγαλύτερη συγκίνηση που έχει ζήσει όλα αυτά τα χρόνια καριέρας. Με χαμόγελο και περηφάνια θα μας πει «Ήταν απίστευτο όταν συνειδητοποίησα ότι είμαστε στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων και έχουμε κατακτήσει ένα Ολυμπιακό μετάλλιο. Πετύχαμε με τους συμπαίκτες μου κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Το ονειρευόμασταν όλοι. Η στιγμή που ανεβαίνουμε στο βάθρο όλοι μαζί, είναι χαραγμένη στη μνήμη μου και δε θα φύγει ποτέ. Είναι ένας κατακλυσμός συναισθημάτων».

Είναι γεγονός πως για τους αθλητές, όταν φτάνει το πλήρωμα του χρόνου και πρέπει να σταματήσουν την καριέρα τους, είναι στενάχωρο και πολλές φορές δύσκολα διαχειρίσιμο. Ο 35χρονος διεθνής έχει αρχίσει να σκέφτεται τη στιγμή αυτή. «Όπως το έχω στο μυαλό μου, θεωρώ ότι του χρόνου που θα είμαι 36 θα είναι ίσως η στιγμή που θα πω αντίο στην Εθνική Ομάδα. Έχω στο μυαλό μου ότι όταν είσαι στην ηλικία αυτή, πας χρόνο με το χρόνο. Αν με ρωτούσες πριν τους αγώνες του Τόκιο αν κατακτούσες μετάλλιο τι θα έκανες, θα σου έλεγα ότι θα σταματήσω. Όμως όλη αυτή η πορεία, το μετάλλιο, μου γέννησε καινούρια επιθυμία στο να διεκδικήσω ακόμα κάτι καλύτερο, το χρυσό στην επόμενη Ολυμπιάδα. Έτσι δεν μπορώ να αποκλείσω τίποτα. Το πιο πιθανό όμως είναι σταματήσω με την Εθνική, να βλέπω πόσο αντέχει το σώμα μου και το μυαλό μου, για να συνεχίσω να αγωνίζομαι με τον Ολυμπιακό και να αφοσιωθώ στο σύλλογό μου».



Τι σημαίνει όμως το πόλο για τον Γιάννη Φουντούλη. Μια εύκολη, αλλά παράλληλα τόσο δύσκολη ερώτηση. «Αποτελεί ένα πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μου, το απολαμβάνω και όταν τελειώσει θα το αναπολώ και θα το θυμάμαι με πολλή αγάπη. Είναι ένα μεγάλο ταξίδι που περιλαμβάνει τα πάντα μέσα. Σίγουρα θα κρατήσω τις όμορφες στιγμές και τους ανθρώπους που συναναστράφηκα. Για εμένα ξεκίνησε σα χόμπυ, για να διοχετεύω την ενέργεια μου και εξελίχθηκε ως η κύρια ενασχόλησή μου. Δεν το ερωτεύτηκα αμέσως, όμως όσο βρισκόμουν στην πισίνα άρχισα να το αγαπώ όλο και περισσότερο. Είναι κάτι που το επέλεξα και με επέλεξε. Αν είχα και δεύτερη ευκαιρία πάλι αυτό θα έκανα και είμαι ευγνώμων για ότι έχω ζήσει και για ότι μου έχει χαρίσει».