ΘΕΜΑ: Ο ήρωας που απέδειξε ότι η μπάλα δεν πιάνει μία μπροστά στη ζωή!

«Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι για να αρχίσει». Κάπως έτσι ξεκινούν τα παραμύθια. Μα αυτό που θα σας διηγηθούμε, δεν είναι παραμύθι. Είναι πραγματικότητα. Είναι αλήθεια. Είναι η υπόκλιση του ανθρώπου στη ζωή και η απόδειξη πως το ποδόσφαιρο, είναι κάτι ταπεινό και ασήμαντο.

Γράφει ο Γιώργος Σπανομανώλης

Λένε, πως το ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή. Καμιά φορά, όταν δεν έχεις να αντιμετωπίσεις σημαντικότερα πράγματα, θαρρείς πως είναι κάτι σπουδαίο, κάτι σημαντικό για το οποίο πρέπει να σκας και να αγχώνεσαι. Όλοι μας, λίγο ως πολύ, όταν ήμασταν πιτσιρίκια και έχανε η ομάδα μας Κυριακή βράδυ, σκεφτόμασταν με τη μούτρα θα πάμε την Δευτέρα το πρωί στο σχολείο και πως θα αποφύγουμε την καζούρα. Στον παιδικό μικρόκοσμο μας, η μπάλα, η ομάδα, αυτό το πάθος που σου γεννούσε η «πόρνη η μπάλα» κατά το οσιμικό και διαχρονικό απόφθεγμα, ήταν το πιο σημαντικό.

Όσο μεγαλώνεις, αλλάζεις. Καταλαβαίνεις βρε αδερφέ ότι η μπάλα δεν είναι κάτι σπουδαίο. Αλλά και πάλι, ο πιτσιρικάς που έχεις μέσα σου, σε κάνει να κάνεις τις ίδιες σκέψεις τη Δευτέρα το πρωί πριν πας στο γραφείο.

Έρχεται όμως η ίδια η ζωή, που ξεπερνά και την πιο διεστραμμένη μυθοπλασία, να σε κάνει να καταλάβεις, ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα. Θα μου πεις, αυτό περίμενες ρε αδερφέ να το καταλάβεις. Όχι, αλλά καμιά φορά χρειαζόμαστε μια ιστορία, ένα παραμύθι ρε παιδί μου, για να καταλάβουμε πέντε πράγματα και να ξεθολώσει το μυαλό μας.

Η ιστορία του Λούλο, ενός ποδοσφαιριστή, τοπικού ήρωα που αγωνιζόταν στη Σεντράλ Λαρόκε, ομάδα πέμπτης κατηγορίας της Αργεντινής, είναι το σημερινό μας μάθημα.

Ο Λούλο, στην κωμόπολη του, τη Λαρόκε, μια περιοχή με πληθυσμό μόλις 7.000 κατοίκους, ήταν ο τοπικός ήρωας. Μεγάλη παιχτούρα σου λέει. Φοβερός γκολτζής, το καμάρι της περιοχής. Μέχρι και σύνθημα στα χείλη των οπαδών είχε γίνει. Αλλά, ο Αλεχάντρο Μπενίτεθ, όπως είναι το όνομα του Λούλο, αποφάσισε να γίνει από ποδοσφαιρικός ήρωας, ήρωας κανονικός! Ήρωας, της ίδιας της ζωής. Αυτός ο άνθρωπος, που όλη του η ζωή ήταν η μπάλα, αποφάσισε να μην την κλωτσήσει ποτέ ξανά. Γιατί; Γιατί είναι ασήμαντη και δεν πιάνει μία, μπροστά στην ίδια την ανθρώπινη ζωή.





Την ιστορία του Λούλο, έφερε στο προσκήνιο η «Ole», η μεγαλύτερη εφημερίδα της Αργεντινής.

Πριν από ένα περίπου χρόνο, η αδερφή του Λούλο, γέννησε ένα αγοράκι. Ο πιτσιρικάς, διαγνώστηκε με σπάνια ασθένεια στο συκώτι και η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή, από την πρώτη μέρα που ανέτειλε για αυτόν το πρώτο φως της ζωής. Το πόρισμα των γιατρών ξεκάθαρο. Έπρεπε να βρεθεί συμβατός δότης, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του πιτσιρικά στο συκώτι. Η μητέρα, που ήταν η συμβατή δότρια, δεν μπορούσε να δώσει μέρος του συκωτιού της στο παιδί της γιατί θα έπαιρνε το ρίσκο να χάσει τη ζωή της. Εκεί, στο παραμύθι μας μπαίνει ο Λούλο. Δεν το σκέφτηκε στιγμή.



Αποφάσισε να θυσιάσει τη μπάλα, μιας και δεν πρόκειται να ξαναπαίξει ποτέ, για να κρατήσει στη ζωή τον μικρό πιτσιρικά. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, ναι, αυτό ήταν το πιο σπουδαίο γκόλ που πέτυχε ο Λούλο και ας ήταν το τελευταίο στην καριέρα του.
Άλλωστε το λέει ο ίδιος στη συνέντευξή του στην «Ole»:

«Μου λείπει ήδη η μυρωδιά του βρεγμένου χόρτου. Πριν από δύο μέρες παίζαμε εκτός και το άκουγα στο ράδιο. Νομίζω ότι έκλαιγα σε όλο τον αγώνα. Πιστεύω ότι ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς έχει συμβεί, αλλά δεν με νοιάζει. Ξέρω ότι αυτό το γκολ που έβαλα για χάρη του Μίλο είναι το πιο σπουδαίο της ζωής μου. Και κάθε φορά που μου φέρνουν τον μπέμπη και με κοιτάζει και χαμογελάει, κάτι που δεν έκανε πριν, αισθάνομαι αυτό το δέσιμο που θα έχω για πάντα μαζί του και είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου».



Ο Λούλο αυτή την περίοδο αναρρώνει μετά από το δύσκολο χειρουργείο 12 ωρών, στο οποίο του αφαιρέθηκε ένα μεγάλο μέρος του συκωτιού του. Όπως του είπαν οι γιατροί θα αργήσει ακόμα και να περπατήσει. Η μπάλα φυσικά κομμένη, αφού το συκώτι του δεν μπορεί να αναπλασθεί ξανά.

Τι σημασία έχει; Ο μικρός θα ζει, θα τρέχει, θα παίζει μπάλα, θα γελάει, θα σκοράρει! Η ευχή του Λούλο, θα τον συνοδεύει, μαζί με ένα κομμάτι από τα σωθικά του. Και όπως λέει και ο ήρωας Λούλο... «Ίσως είναι αυτός που θα παίξει στην εθνική, έχοντας ένα κομμάτι δικό μου».