Το άλλαξε και κέρδισε

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Η πρόσφατη νίκη κόντρα στη Σίτι ανάγκασε τους περισσότερους να παραδεχθούν ότι η Λίβερπουλ έχει γυρίσει για τα καλά στη διεκδίκηση ενός εισιτηρίου για το επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ, μία ήττα και μάλιστα βαριά από τη Γιουνάιτεντ, όμως, ήταν το σημείο κλειδί της "στροφής" της ομάδας. Στις 14 Δεκέμβρη η ομάδα του Ρότζερς παίζει καλή μπάλα αλλά... τσαλακώνεται από τους παίκτες του Φαν Χάαλ με 3-0. Αρκετοί στάθηκαν και στην επιλογή του κόουτς των "κόκκινων" να αλλάξει δραματικά τον σχηματισμό συγκριτικά με τα προηγούμενα ματς, σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν άλλη μια σκληρή ήττα.

Πρόσφατες ήταν ακόμα οι μνήμες από τα τρία συνεχόμενα στραπάτσα μέσα στον Νοέμβρη (ήττες από Νιουκάστλ, Τσέλσι και Κρίσταλ Πάλας), ολόμαυρα έστεκαν ακόμα πάνω από το κεφάλι του Ρότζερς τα σύννεφα. Το ενδεχόμενο απόλυσής του έμοιαζε αρκετά πιθανό... Εμοιαζε και ο ίδιος ο κόουτς, όμως, μπερδεμένος. Μέχρι το συγκεκριμένο ντέρμπι είχε χρησιμοποιήσει 4 διαφορετικά συστήματα. Στα 15 πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος είχε παίξει 8 φορές με 4-2-3-1, 3 φορές με 4-3-2-1, 2 φορές με 4-3-1-2 και άλλες 2 φορές με 4-1-4-1. Σύμφωνοι, οι παραλλαγές είναι μικρές αλλά είναι φανερό ότι ομάδα και κόουτς ψάχνονται.

Κι εγένετο 3-4-2-1

Λίγο η προσπάθεια προσαρμογής σε μια ζωή δίχως τον Σουάρες, λίγο το προβληματικό ξεκίνημα (και όχι μόνο) του Μπαλοτέλι, λίγο ο τραυματισμός του Στάριτζ, λίγο η βαριά ατμόσφαιρα που προκάλεσε η μη συμφωνία με τον Τζέραρντ δημιουργούσαν αγωνιστικούς προβληματισμούς. Συνυπολογίστε και το ιδιαίτερα βεβαρυμένο σε σχέση με πέρυσι καλεντάρι αλλά και τα πολλά νέα πρόσωπα που πάλευαν να προσαρμοστούν στα δεδομένα ενός νέου περιβάλλοντος κι έχετε μια σχετικά πλήρη εικόνα της κατάστασης - όχι ειδυλλιακής - που επικρατούσε στο Μέλγουντ.



Ηταν, λοιπόν, εκείνο το ντέρμπι της 14ης Δεκέμβρη το πρώτο ματς της "νέας Λίβερπουλ". Ο Ρότζερς αποφάσισε να ρίξει στην παρτίδα το τελευταίο του χαρτί και παρέταξε για πρώτη φορά την ομάδα του σε σχηματισμό 3-4-2-1. Παρά τη βαριά ήττα ο κόουτς είδε φως στο αγωνιστικό τούνελ της Λίβερπουλ και επιδόθηκε σε μια προσπάθεια τελειοποίησης του συγκεκριμένου συστήματος. Αυτό είναι και το πρώτο σημαντικό στοιχείο που βοήθησε την ομάδα να επιστρέψει. Το 3-4-2-1 μονιμοποιήθηκε χαρίζοντας στον κόουτς ένα ιδιαίτερο ρεκόρ: στα 11 τελευταία ματς πρωταθλήματος μετράει 8 νίκες και 3 ισοπαλίες. Επίδοση που μοιάζει ακόμα εντυπωσιακότερη αν συγκριθεί με τα "σκορ" των άλλων συστημάτων. Τι 4-2-3-1 χάρισε 4 νίκες, 1 ισοπαλία και 3 ήττες, το 4-3-2-1 πρόσφερε μόνο 1 ισοπαλία και 2 ήττες, το 4-3-1-2 1 νίκη και 1 ήττα και το 4-1-4-1 1 νίκη και 1 ισοπαλία.

Ο ψηλός και ο κοντός

Καλά τα συστήματα και οι εντολές... Πρέπει, όμως, και κάποιος να τις υλοποιήσει. Αλλο ένα μυστικό της επιτυχημένης πορείας της Λίβερπουλ στο δεύτερο κομμάτι της σεζόν είναι και η καλύτερη αξιοποίηση του ρόστερ της. Βγήκε ο Τζόνσον και ο Λόβρεν από την 11άδα, μονιμοποιήθηκε ο Σακό στην άμυνα, άρχισε να εμφανίζεται περισσότερο ο Τσαν, ενώ Χέντερσον, Κουτίνιο (κυρίως) αλλά και ο Σκρτελ έγιναν βασικοί και αναντικατάστατοι. Οι δύο πρώτοι έχουν παίξει και στα 11 τελευταία ματς βασικοί, ενώ ο Σλοβάκος έχει μόλις μία απουσία. Σκεφτείτε ότι ο φυσικός ηγέτης της Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ, έχει αγωνιστεί σε 6 από τα 11 αυτά παιχνίδια. Πίσω από τους τρεις πρώτους σε συμμετοχές είναι οι Μινιολέ, Σακό, Στέρλινγκ, Τσαν (9), Λούκας, Μάρκοβιτς, Αλμπέρτο (8), ενώ ο Λαλάνα έχει 7. Σημειώστε επίσης ότι σε αυτή την 11άδα αγώνων ο Μάρκοβιτς έχει +2 συμμετοχές ως αλλαγή, ο Μινιολέ, ο Τσαν, ο Λαλάνα και ο Αλμπέρτο +1.



Οσο σαφές είναι, λοιπόν, το γεγονός ότι ο Ρότζερς έχει καταλήξει στη βασική του 11άδα άλλο τόσο εμφανές είναι ότι από αυτή λείπουν ηχηρά ονόματα και... πολλά εκατομμύρια. Ο Γκλεν Τζόνσον έχει μόλις μια συμμετοχή ως αλλαγή, ο Λόβρεν έχει παίξει 2 φορές βασικός και άλλες 2 ως αλλαγή, ο Στάριτζ έχει παίξει 5 ματς αλλά μόνο 1 φορά βασικός, ο Μπαλοτέλι δεν έχει ξεκινήσει βασικός σε κανένα από τα 11 αυτά ματς έχοντας συμπληρώσε 46' συμμετοχής σε τρεις περιπτώσεις που ήρθε από τον πάγκο. Και αν για τις απουσίες του Στάριτζ υπάρχει λόγος σοβαρός που έχει να κάνει με την αποθεραπεία του, για τους υπόλοιπους μάλλον η περιθωριοποίησή τους έχει να κάνει με την (ανανεωμένη) αξιολόγηση του ρόστερ από τον Ρότζερς.

Η αλήθεια των αριθμών

Από τη Γιουνάιτεντ μέχρι τη Σίτι έχουν περάσει 12 ματς πρωταθλήματος. Στο διάστημα αυτό η Λίβερπουλ έχει συγκεντρώσει 27 βαθμούς ενώ στα προηγούμενα 15 είχε 7 λιγότερους. Να, λοιπόν, ο πρώτος αριθμός που αποδεικνύει ότι το τελευταίο χαρτί του Ρότζερς κατάφερε να γυρίσει μια χαμένη παρτίδα. Ενας δεύτερος; Στο διάστημα των τελευταίων 12 αγώνων - όσο δηλαδή παίζει με 3-4-2-1 - η Λίβερπουλ έχει πετύχει 2 γκολ περισσότερα απ' όσα είχε σκοράρει στα πρώτα 15 παιχνίδια, ενώ έχει δεχθεί 8 λιγότερα από τα 19 που μετρούσε όσο έστηνε άμυνες με 4 παίκτες. Είναι και αυτό από τα παράξενα του ποδοσφαίρου: το σύστημα που βοήθησε στην σημαντική αμυντική βελτίωση της Λίβερπουλ ήταν αυτό που όταν πρωτοχρησιμοποιήθηκε οδήγησε στη βαρύτερη ήττα της φέτος στο πρωτάθλημα. Εκείνη από τη Γιουνάιτεντ.

Με τον νέο της σχηματισμό η Λίβερπουλ είναι και πιο αποτελεσματική. Η πρόοδος μιας ομάδας δεν φαίνεται απαραίτητα και μόνο από το πόσο γκολ πετυχαίνει αλλά και από τη συχνότητα με την οποία φτιάχνει ευκαιρίες. Στο διάστημα, λοιπόν, που εξετάζουμε η ομάδα του Ρότζερς σημειώνει πορεία ανοδική. Στα πρώτα 15 ματς είχε συνολικά 216 τελικές προσπάθειες, 62 εκ των οποίων ήταν στο τέρμα. Στα 12 με το νέο σχήμα έχει 199 τελικές και 77 εύστοχες. Αν κάνετε τις διαιρέσεις θα διαπιστώσετε ότι από την ώρα που άλλαξε σχηματισμό η Λίβερπουλ φτιάχνει 2.2 τελικές περισσότερες, ενώ σε κάθε ματς έχει 2.3 εύστοχες περισσότερες συγκριτικά με την επίδοσή της στα πρώτα 15 παιχνίδια πρωταθλήματος.