Το όπλο που δεν πρέπει να χαθεί για την ΑΕΚ

Το ματς με τον Ολυμπιακό ασφαλώς έφερε θύελλα ενθουσιασμού και δικαίως, αλλά προσωπικά σε μένα αφήνει και μια πικρία με τον τρόπο που το σκέφτομαι. Σίγουρα οι προσθήκες του Βράνιες και του Αραούχο, αλλά και του Αϊντάρεβιτς που είναι απαραίτητος σε ορισμένα παιχνίδια, βελτίωσαν πολύ την εικόνα της ομάδας. Ωστόσο η ΑΕΚ ακόμα και με την ομάδα που είχε από την αρχή, θα μπορούσε να είχε κρατηθεί σε μια απόσταση από την κορυφή που θα της έδινε το δικαίωμα να κυνηγήσει μέχρι τέλους τον τίτλο.

Αυτό δεν συνέβη, εξαιτίας των περιορισμένων σε δυνατότητες προπονητών με τους οποίους ξεκίνησε και συνέχισε ως τα μέσα Γενάρη η χρονιά αντίστοιχα. Αλλά κυρίως, γιατί αυτή η ομάδα, δεν μπόρεσε να γίνει ένα πραγματικά ομοιογενές σύνολο, μέχρι και πριν από 1,5 μήνα. Στο τελευταίο κομμάτι των υποχρεώσεων της, η ΑΕΚ μοιάζει αυτή τη στιγμή να έχει ένα πλήρες ρόστερ, μα πάνω απ’ όλα μια παροιμιώδη ομοιογένεια.

Η ΑΕΚ μοιάζει να διδάσκεται καλά θεμελιώδη πράγματα, μα πάνω απ’ όλα να τα αφομοιώνει πλέον. Είναι εκείνη που πιέζει ψηλά τα αντίπαλα στόπερ για να κόψει το εύκολο κατέβασμα της μπάλας στους αντιπάλους της, με αποτέλεσμα αυτοί να περιορίζονται σε βαθιές μπαλιές. Κι αν πάρετε σαν παράδειγμα τα τελευταία παιχνίδια, δεν είναι μόνον ο Ολυμπιακός που δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό, αλλά οι περισσότεροι αντίπαλοι της μόνον αυτό μπορούν να πράξουν όταν η ΑΕΚ πιέζει ψηλά. Κι αυτό είναι κάτι απαραίτητο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, ειδικά όταν διαθέτεις χαφ, που μπορούν να σου εξασφαλίσουν την κυριαρχία στο κέντρο.

Η ΑΕΚ πλέον δεν πιάνεται κορόιδο στις στημένες φάσεις και είναι εκείνη που παίρνει γκολ σε τέτοιες περιπτώσεις. Οσο περνάει ο καιρός όλα βγαίνουν πιο καλά στον συγκεκριμένο νευραλγικό τομέα. Η άμυνα με εξαίρεση το ματς με τον Παναθηναϊκό, έχει μάθει να στέκεται πιο ψηλά και να κερδίζει μέτρα μέσα στο γήπεδο, με αποτέλεσμα να υπάρχει από πίσω προς τα μπροστά μια μεγαλύτερη συνοχή των γραμμών. Εκείνο το απελπιστικό χάος με τις γραμμές ξεκομμένες μεταξύ τους, που είδαμε ειδικά στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, δεν υπάρχει. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να πιστωθούν στον Χιμένεθ.
Από εκεί και μετά το μυστικό για μία άκρως επιτυχημένη συνταγή τη νέα σεζόν είναι απλό.

Με μόνη ανοικτή υπόθεση, αυτή του Αραούχο, για την οποία σε περίπτωση που δεν μπορέσει να τον κρατήσει η ΑΕΚ, θα πρέπει να βρει κάτι ανάλογο, αν όχι σε αξία τουλάχιστον σε στιλ παιχνιδιού, η Ένωση πρέπει να μείνει ακριβώς ως έχει. Με τον ίδιο προπονητή, με την ίδια φιλοσοφία που έχει στα τελευταία παιχνίδια. Αυτό θ’ αποτελέσει το μυστικό της επιτυχημένης συνταγής για μια ακόμα καλύτερη σεζόν το 2017-18 και με επίτευξη του πολυπόθητου στόχου που είναι ο τίτλος και δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο.