Ο Παναθηναϊκός φωνάζει ότι μεγαλώνει

Να τελειώνει το ματς με τη Μαρσέιγ, να το έχεις πάρει 1-0 και να σου μένει και αυτή η αίσθηση στο φινάλε ότι θα μπορούσες να έχεις κάνει και κάτι παραπάνω.

Όχι, στο ματς με τους Γάλλους, ο Παναθηναϊκός δεν εξασφάλισε καμία πρόκριση. Απλά, έδειξε ότι μεγαλώνει…

Ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό πολλών όταν τελείωσε το ματς με τη Ντνίπρο στο Κόζιτσε: Ο Παναθηναϊκός στο πρώτο φετινό ευρωπαϊκό του ραντεβού έμοιαζε πολύ πιο έτοιμος.

Είχε πολύ περισσότερες λύσεις για να δουλέψει το ματς με τους Ουκρανούς, ήταν πολύ πιο δεμένος σαν ομάδα, ήταν και πολύ πιο ώριμος σε πνευματικό επίπεδο για να μη χάσει μία ακόμα ευκαιρία. Ο σύλλογος είχε βάλει στόχο την επιστροφή στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης και αυτό φάνηκε από το 1ο λεπτό του πρώτου επίσημου παιχνιδιού.

Και αν κάποιοι, είτε δίσταζαν να μιλήσουν ανοικτά για την εντύπωση αυτή, είτε έσπευδαν να κατηγορήσουν όσους το έκαναν για εξαγωγή πρώιμων συμπερασμάτων, νομίζω ότι μετά το πρώτο 90λεπτο με τη Μαρσέιγ αλλάζουν στάση.

Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο ματς με τους Γάλλους με τους περισσότερους να λένε πως οφείλει να αντέξει στον ρυθμό των αντιπάλων: Η ομάδα του Μαρθελίνο ήρθε με ένα ρόστερ εκατοντάδων εκατομμυρίων, ήρθε με μια παράδοση εντυπωσιακή σε προκριματικές διαδικασίες, ήρθε γεμάτη παίκτες που η χρηματιστηριακή τους αξία χτυπάει κόκκινο κι έφυγε με την ουρά στα σκέλια.

Ο Παναθηναϊκός τη βάζει από νωρίς σε θέση δευτεραγωνιστή στο πρώτο ημίχρονο, κρατά την μπάλα αυτός και ελέγχει τον ρυθμό του αγώνα, προσπαθώντας – παράλληλα – να πατήσει και στην περιοχή της. Περίεργη εικόνα με βάση τα όσα οι περισσότεροι περίμεναν.

Κακά τα ψέματα, κοινός τόπος στις συζητήσεις για το ματς πριν την έναρξη αυτού ήταν η «πρόταση» που γινόταν στον Γιοβάνοβιτς να βάλει τρία χαφ, να παίξει για να μπλοκάρει τον άξονα του Μαρθελίνο για να αποφύγει μια μεγάλη ζημιά. Κουβέντες που τις άκουγε βερεσέ ο κόουτς του Παναθηναϊκού.

Και αυτό δεν φάνηκε μόνο με την αρχική 11άδα που δεν απείχε από το πλάνο που έχουμε σαν κανόνα για το αγωνιστικό σχέδιο του Παναθηναϊκού φέτος, αλλά και με την εικόνα της ομάδας του στο δεύτερο ημίχρονο.

Ακόμα πιο εντυπωσιακή εικόνα. Ενώ το πρώτο μέρος τελείωσε με τους Γάλλους να έχουν δείξει ότι φέρνουν το ματς εκεί που θέλουν, με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου ο Παναθηναϊκός ρίχνει ένα κροσέ στο κορμί της Μαρσέιγ, τη ζαλίζει και αρχίζει να ψάχνει το γκολ. Να σας προλάβω: Αυτό το έκανε στο 11-11.

Αυτή η συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο είναι πιο εντυπωσιακή ακόμα και από την ίδια τη φάση του γκολ. Στην οποία, παρεμπιπτόντως εμπλέκονται τρεις από τις αλλαγές του Γιοβάνοβιτς.

Εκ του αποτελέσματος – της επίδρασης δηλαδή του πάγκου στο ματς – προκύπτουν δύο συμπεράσματα:

Το πρώτο έχει να κάνει με το μήνυμα που έστειλε ο Γιοβάνοβιτς στους παίκτες του και στους αντιπάλους. Με όλες τις κινήσεις του έκανε σαφές ότι ήθελε να κρατήσει ψηλά τον ρυθμό, ήθελε να αυξήσει την πίεση, ήθελε να βοηθήσει την ομάδα του να μείνει κοντά ή μέσα στην περιοχή της Μαρσέιγ.

Το δεύτερο έχει να κάνει με τις δυνατότητες που η διοίκηση του Παναθηναϊκού έχει δώσει στον κόουτς. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού φέτος δεν έχει καμία σχέση με εκείνο που έδινε τη μάχη της πρόκρισης πέρυσι.

Ο Γέντβαι στις πρώτες εμφανίσεις του υπόσχεται ότι θα βάλει δύσκολα ακόμα και στον Σένκεφελντ για το αρχικό σχήμα.

Ο Βιλένα όσο βρίσκει ρυθμό γίνεται ιδανικό συμπλήρωμα του Πέρεθ στη μεσαία γραμμή και αυξάνει την ισχύ ανασταλτικά σε μεγάλο βαθμό.

Ο Τζούρισιτς μπορεί ακόμα και χωρίς ανάσα να πρωταγωνιστήσει σε μία φάση που θα κρίνει ένα ματς: Κόντρα στην Ντνίπρο πρώτα σκόραρε (στο Κόζιτσε), μετά σέρβιρε (στον επαναληπτικό) ενώ με αντίπαλο τη Μαρσέιγ άφησε τους αντιπάλους με 10 παίκτες.

Και μαζί με αυτούς ο Μαντσίνι που στο επόμενο ματς μπορεί να έρθει από τον πάγκο όπως κόντρα στην Ντνίπρο. Ή ο Μλαντένοβιτς που κράτησε την αριστερή πλευρά ψηλά όταν κλάταρε ο Χουάνκαρ. Ή ο Μπερνάρ που ήρθε ως αλλαγή για να πετύχει ένα πανάκριβο γκολ. Ή ο Ιωαννίδης που κάθε φορά που μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο τον νοιώθει η αντίπαλη άμυνα.

Ακόμα και ο Κλέινχεισλερ με τον Βέρμπιτς. Ή και ο Αϊτόρ που ακόμα καλά – καλά δεν έχει επιστρέψει. Και δίπλα σε όλους αυτούς να βάλουμε και αυτούς που θα έρθουν. Για να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Για να τον βοηθήσουν ακόμα περισσότερο στον δρόμο της επιστροφής που έχει πάρει.

Όχι, λοιπόν. Είναι βιαστικό ως αφελές να πει κανείς πως ο Παναθηναϊκός πέρασε το εμπόδιο της Μαρσέιγ επειδή τη νίκησε με 1-0. Μετά το πρώτο 90λεπτο με τους Γάλλους απλά αύξησε κατά τι τις πιθανότητές του. Δεν χωρά καμία αμφιβολία, ωστόσο, ότι ο Παναθηναϊκός φώναξε σε αυτό το δεύτερο εντός έδρας 90λεπτο για φέτος ότι μεγάλωσε. Ότι αύξησε τη δύναμή του και ότι συνεχίζει την ανοδική πορεία που άρχισε να χαράζει πριν από δύο χρόνια.