H «ερυθρόλευκη αεροπορία» έδωσε τη νίκη

Δύσκολα πιστεύει κανείς ότι ο Τάκης Λεμονής αγνοεί πως τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά των αγώνων γίνονται μαρτυρικά για την ομάδα του. Εκεί ο Ολυμπιακός αγκομαχά, παραδίδει τον βαρύ οπλισμό του. Για ένα εικοσάλεπτο στην αρχή ο βαρύς οπλισμός στρίμωξε τον ΠΑΟΚ και τον πολιόρκησε μέχρις εκεί που δεν παίρνει. Με ποικιλία επιθετικών συνδυασμών και πυρ από παντού. Το γκολ δεν μπήκε. Το άγχος ήρθε. Μαζί του και ο ΠΑΟΚ. Οι παίκτες του Σάντος βγήκαν απ' το καβούκι τους, απλώθηκαν στο γήπεδο και έστειλαν απειλητικά μηνύματα στον Νικοπολίδη. Η σαθρή αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού φαίνεται καθαρά όταν ο Σέζαρ τα μουσκεύει, του φεύγει ο Σάλμον, τον τραβάει απ' τη φανέλα μέσα στην περιοχή, καταλαβαίνει την κουταμάρα του, τον αφήνει, ο διαιτητής Καρασταμάτης αφήνει τον Σάλμον να σουτάρει απέναντι στον Νικοπολίδη, αλλά ο τελευταίος δεν αφήνει τους συμπαίκτες του να οδηγηθούν πρόωρα στη σέντρα. Ο τραυματισμός και η αποχώρηση του Λεντέσμα απορρύθμισε τη μεσαία γραμμή αμυντικά και επιθετικά.

Ο ΠΑΟΚ, αφού ισορρόπησε, απείλησε και μπήκε μπροστά στο σκορ. Ο ταλαντούχος Χριστοδουλόπουλος, που είχε από τον προπονητή του ελεύθερο ρόλο στο γήπεδο, εξέθεσε την «ερυθρόλευκη» άμυνα και σέρβιρε έτοιμο γκολ στον Παντελή Κωνσταντινίδη.

Ο αγχωμένος Ολυμπιακός είχε μεγάλα προβλήματα στην τελική πάσα. Εκεί και ο Κοβάσεβιτς και –πολύ περισσότερο– ο Λούα Λούα έκαναν πάντα λάθος υπολογισμό. Ειδικά ο Κονγκολέζος αδυνατεί να σκεφτεί ότι στη νέα ομάδα του προέχει η νίκη. Η «αγαθή» αντίληψη που έχει για το παιχνίδι τον οδηγεί μονίμως σε εξεζητημένες ενέργειες. Τέτοιες τις «μπιζάρει» η εξέδρα όταν η ομάδα έχει «καθαρίσει» το ματς και τις σιχτιρίζει ο προπονητής όταν το γκολ είναι επιτακτική ανάγκη.
Το ματς γύρισε διότι ο Τζόρτζεβιτς και ο Γκαλέτι σε κρίσιμες στιγμές σημάδεψαν σωστά προς την πλευρά του Τοροσίδη και του Κοβάσεβιτς αντίστοιχα. Η υπεροχή του Ολυμπιακού όταν η μπάλα ταξιδεύει στον αέρα θα του φανεί χρήσιμη σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Σέζαρ, Τοροσίδης, Κοβάσεβιτς, Στολτίδης, Κωνσταντίνου και Μήτρογλου είναι δεινοί κεφαλοσφαιριστές. Να το γράψουμε διαφορετικά. Τα προηγούμενα χρόνια καθάριζε ο Ριβάλντο με τα στημένα. Φέτος η ίδια δουλειά μπορεί να γίνεται με την... αεροπορία. Ωστόσο, υπάρχουν προβλήματα των οποίων η λύση επείγει. Πρώτο απ' όλα, οι αξιόπιστες «ρεζέρβες» για τους Τζόρτζεβιτς και Γκαλέτι. Κάποια στιγμή θα καεί η φλάντζα και η ζημιά δεν θα διορθώνεται. Τώρα που μιλήσαμε για φλάντζες, πρέπει να κληθούν μηχανικοί να μας πουν τι γίνεται μ' αυτές του Στολτίδη. Δεν μπορεί, θα 'ρθει η ώρα που θα βγαίνουν καπνοί απ' το σώμα του δύσμοιρου αμυντικού χαφ. Τόσα χρόνια παριστάνει την Duracell. Του χρειάζονται... στοργή και ξεκούραση. Ετσι όπως πάει, ο Ολυμπιακός θα αγκομαχά κάθε φορά που το ρολόι θα σημαδεύει το 75'. Αν δεν βρεθεί λύση, θα έρθουν κι άλλες ζημιές.

Ο ΠΑΟΚ πήγε να την κάνει, αλλά δεν την ολοκλήρωσε. Με εξαίρεση τον χαρισματικό Χριστοδουλόπουλο, οι υπόλοιποι παίκτες του απλώς θα έβρισκαν μεροκάματο στις μικρομεσαίες ομάδες της Σούπερ Λίγκας. Κι όμως, η καλή οργάνωση, προϊόν δουλειάς του καλού προπονητή, του έδωσε τη δυνατότητα να τρομοκρατήσει κατά διαστήματα τον γηπεδούχο. Μακάρι τον Γενάρη η διοίκηση να δώσει άλλες δυνατότητες στον Φερνάντο Σάντος. Τότε ίσως υπάρξουν περιθώρια για να αναγεννηθεί αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ.