Για να μην ξεχνιόμαστε...

Ο Αντώνης Αντωνιάδης είναι καλεσμένος στην «Αθλητική Κυριακή». Πάνε δυο-τρεις αγωνιστικές από τότε. Πρόκειται για την περίοδο που ποδοσφαιριστές ομάδων της Β' και Γ' Εθνικής παίρνουν πρωτοβουλία και συγκεντρώνονται για να συζητήσουν τα μεγάλα προβλήματα που τους απασχολούν. Στη διάρκεια της συνάντησής τους ορισμένοι κριτικάρουν τον συνδικαλιστικό φορέα τους, τον ΠΣΑΤ, για την ανυπαρξία του. Την ίδια μέρα, αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα της Λάρισας με τον Εργοτέλη, ο Ηλίας Κυριακίδης κάνει δηλώσεις στο SuperSport με τις οποίες συμπαραστέκεται στους συναδέλφους του και αναρωτιέται για την απουσία του ΠΣΑΤ από το πλευρό τους.

Οι δηλώσεις μεταδίδονται απευθείας...

Το βράδυ, κατά τη διάρκεια της «Αθλητικής Κυριακής», ο πρόεδρος του ΠΣΑΤ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών), Αντώνης Αντωνιάδης, δεν λέει κουβέντα για το πρόβλημα των... συναδέλφων του στη Β' και Γ' Εθνική. Εννοείται πως κάλλιστα μπορεί να δικαιολογηθεί ο πρόεδρος, λέγοντας πως οι δημοσιογράφοι της εκπομπής δεν τον ρώτησαν σχετικά...

Αλλωστε, κάπως έτσι είχε απαντήσει ο «ψηλός» όταν του τέθηκε το θέμα. Είπε ότι οι ποδοσφαιριστές της Β' και Γ' Εθνικής που πήραν την πρωτοβουλία δεν είχαν ενημερώσει τον ΠΣΑΤ! Οταν ενημερώθηκε, δηλαδή, σήκωσε τον κόσμο στο πόδι...

Χρόνια τώρα από τον Αντώνη Αντωνιάδη δύο στερεότυπες δηλώσεις θυμάμαι. Η πρώτη: «Πρέπει επιτέλους να διώξουμε τη βία από τα γήπεδα». Η δεύτερη: «Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι ο ποδοσφαιριστής».

Κουβέντες τόσο πρωτότυπες όσο και το «ο Θεός είναι μεγάλος»... Οι ποδοσφαιριστές της Β' και Γ' Εθνικής είναι εργαζόμενοι που δουλεύουν για ένα απλό έως καλό μεροκάματο. Δουλεύουν με μεγάλες ανασφάλειες σε δύσκολες συνθήκες. Η δεδομένη οικονομική στενότητα των λεγόμενων επαγγελματικών ομάδων, που στερούνται ακόμα και τα συμφωνημένα ποσά που θα έπαιρναν από τη Σούπερ Λίγκα, αναγκάζει πολλούς από αυτούς να ψάχνουν τρόπους επιβίωσης.

Υποτίθεται ότι ο ΠΣΑΤ είναι το συνδικαλιστικό όργανο που τους καλύπτει. Που νοιάζεται για τα συμφέροντά τους. Να αγνοήσει ο Τύπος τις ανάγκες τους, να μην προβάλλει τις πρωτοβουλίες τους, δεν προκαλεί εντύπωση. Να «ξεχαστεί» ο συνδικαλιστικός φορέας τους, παραπάει...