Σεβασμός στον κόσμο και στα θαύματα που ξέρουμε!

Το μόνο που δεν πρέπει να γίνεται στην κακή στιγμή επάνω είναι η εκμηδένιση των πάντων! Ειδικά όταν ένα σύνολο έχει προκαλέσει ρίγη συγκίνησης σ΄ένα ολόκληρο έθνος, το να «αυτομολούμε» στις απόψεις μας και να λιθοβολούμε αυτούς που σηκώναμε στις πλάτες είναι κωλοτούμπα τουλάχιστον, που τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα της ζωής μας δεν πρέπει να μας χαρακτηρίζει. Η ήττα από τους Σουηδούς «ψαλιδίζει» τις ελπίδες πρόκρισης της Ελλάδας στους «8» του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, όμως δεν τις κατακρεουργεί. Αλλωστε η συνολική κριτική επιβάλλεται να γίνει όταν ολοκληρωθεί η προσπάθεια στην Κεντρική Ευρώπη και όχι μετά τη λήξη της πρώτης, μόλις, «μάχης».

Το πρώτο που πρέπει να σκεφθούμε είναι πως η, μέχρι την 29η Ιουνίου, Πρωταθλήτρια Ευρώπης δείχνει μία συνέπεια βρισκόμενη στην τελική φάση, πως έχει ανεβάσει επίπεδο σε σχέση με το θλιβερό της παρελθόν και πως στην τελική άλλες Εθνικές, απείρως καλύτερες της δικής μας και σε ρόστερ και στα πάντα (βλ. Αγγλία) βλέπουν τα παιχνίδια από το σπίτι τους. Τα όσα αναφέραμε παραπάνω δεν χρυσώνουν το χάπι, δεν καταπίνουν την κάμηλο και δεν διυλίζουν τον κώνωπα! Δεν προτάσσουμε την ασπίδα προστασίας στους παίκτες του Ότο Ρεχάγκελ γιατί πρέπει να προστατέψουμε τους Πρωταθλητές Ευρώπης, απλά τοποθετούμε αυτήν την κουρτίνα εμπρός της άσχημης εμφάνισης στον πρώτο αγώνα στο Ζάλτσμπουργκ με σκοπό να μην αναιρέσουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας και σε ένδειξη σεβασμού στα χρήματα που ξόδεψαν από το υστέρημά τους όσοι ακολούθησαν στην Αυστρία την Εθνική μας ομάδα.

Για τους άλλους, τους παρατρεχάμενους, που τη βγάζουν μονίμως στο τζάμπα, θα έρθει κάποια στιγμή η ώρα της κρίσης και τότε θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Οι διεθνείς μας έχουν ευθύνες με μεγαλύτερη την κουβέντα αποπροσανατολισμού για το περιβόητο πριμ, παραμονές της έναρξης του τουρνουά. Ο τρόπος ζωής ορισμένων είναι αποδεδειγμένα προκλητικός, αλλά έτσι συνέβαινε και με τους περισσότερους από τους πρώτους της Ευρώπης, το 2004. Τα λάθη του Ότο Ρεχάγκελ αποδεδειγμένα εκ του αποτελέσματος και μπορούμε, στο σημείο αυτό να πούμε και μία κουβέντα για τον Γερμανό τεχνικό. Αν ανανέωσε το συμβόλαιό του για προσωπική του ασφάλεια, για να συνεχίσει την καθημερινότητα που συνήθισε στην επταετή παρουσία του στην Ελλάδα και φυσικά επειδή βρήκε χρήματα που αλλού δεν θα εισέπραττε, έκανε σφάλμα!

Οι επιλογές του ελέγχονται σε κάποιες θέσεις της ενδεκάδας, αφού δεν γίνεται να δίνεται ψήφος εμπιστοσύνης στον Τοροσίδη που θέλει να αρέσει, όπως αποδείχθηκε, στους μάνατζερ μεγάλων ομάδων και έπαιξε περισσότερο για την πάρτη του. Δεν γίνεται να μη χρησιμοποιείται ο καλύτερος παίκτης της προετοιμασίας, σύμφωνα με τους Έλληνες απεσταλμένους, Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Κι εδώ δεν ισχύει το αφελές και εύκολο προς διαπίστωση πως αυτός που δεν παίζει, στην αποτυχία, είναι ο καλύτερος παίκτης!

Ακόμη και με δεύτερη λύση μη αξιόπιστη σε απόλυτο βαθμό, κάποιος πρέπει να αντιληφθεί πως στη θέση του γκολκίπερ στην Ελλάδα, υπάρχει οφθαλμοφανές και δισεπίλυτο πρόβλημα. Από αυτούς που έπαιξαν κόντρα στη Σουηδία ένα μεγάλο «μπράβο» αξίζει στον Αγγελο Χαριστέα, που έπαιξε από επιθετικός μέχρι και κεντρικός αμυντικός στο ματς και χωρίς αυτόν πραγματικά το κοντέρ θα είχε γράψει κι άλλα. Καλό θα ήταν στο ερχόμενο παιχνίδι με τους Ρώσους να εμφανιστούμε πιο προσγειωμένοι, με δηλώσεις του τύπου «δεν φοβόμαστε κανέναν» να μην κάνουν την εμφάνισή τους και με την προοπτική πως κερδίζουμε την ομάδα του Γκους Χίντινγκ, την αποκλείουμε και πάμε στον «τελικό» με την Ισπανία για το θαύμα! Που, αν είναι δυνατόν, από θαύματα ξέρουμε!!