Πρώτος παίκτης της Ανόρθωσης ο Ερνέστο Βαλβέρδε

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε θα χρειαστεί να ξοδέψει πολύ χρόνο βλέποντας απανωτές φορές στο βίντεο τα δύο παιχνίδια της ομάδας του με την Ανόρθωση. Ετσι θα χωνέψει το πώς γίνεται μια ομάδα με καλύτερους παίκτες, ακριβότερους παίκτες, περισσότερους παίκτες, να χάνει από μια άλλη, ο συνολικός προϋπολογισμός της οποίας είναι λίγο μικρότερος από τα 9 εκατομμύρια που λέγεται ότι ξοδεύτηκαν για να έρθει στον Ολυμπιακό ο Ντιόγο. Βλέποντας και ξαναβλέποντας τα παιχνίδια, ο κύριος Βαλβέρδε θα αντιληφθεί ότι ένας προπονητής που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται μπορεί με τις επιλογές του να χαντακώσει μία ομάδα. Πολλές φορές ο Σωκράτης Κόκκαλης και η διοίκηση του Ολυμπιακού έχουν ακούσει τα χίλια μύρια όσα για τον βίο και την πολιτεία τους. Για τον αποκλεισμό έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Αρκούσε όμως μια συνετή καθοδήγηση για να περάσει ο Ολυμπιακός την Ανόρθωση και να πάει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Αρκούσε να μάθαινε ο προπονητής πώς έπαιζε ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια και αντί να αλλάξει την ομάδα να την αφήσει όπως ήταν. Δηλαδή μέτρια, αλλά σε γενικές γραμμές ικανή να μη ρεζιλευτεί από την Ανόρθωση. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, η μεγάλη ζημιά έγινε με την «τριάρα» στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Εκεί ο Βαλβέρδε έδωσε ρεσιτάλ άστοχων επιλογών που συνετέλεσαν στο αρνητικό αγωνιστικό ξεκίνημα του Ολυμπιακού. Ε λοιπόν, χτες στο Καραΐσκάκη συνέχισε το σερί του. Ο φοβισμένος και αμυντικός Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου, αντί να πρεσάρει όπως ήταν το σχέδιο του κόουτς, βρέθηκε να αμύνεται στα δέκα πρώτα λεπτά. Σε τέτοιο σημείο που φαινόταν σαν να ήταν η Ανόρθωση αυτή που ζητούσε τα γκολ για να προκριθεί. Στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο Ολυμπιακός άρχισε να πιέζει μετά το γκολ, ο κόουτς είχε την έμπνευση να αποσύρει τον Λέτο και να διευκολύνει τον Κεσπάγια. Πριν απ' αυτό, στο ημίχρονο, απέσυρε τον καλύτερο παίκτη του Ολυμπιακού, τον Ντουντού, αφήνοντας στο παιχνίδι τον εξαφανισμένο Στολτίδη. Αν δεν υπήρχαν άλλοι λόγοι που επέβαλαν την έξοδο του Βραζιλιάνου, ο Βαλβέρδε έκανε μεγάλη κουταμάρα. Δουλεύοντας με αυτούς τους παίκτες περίπου δύο μήνες, θα έπρεπε να μας παρουσιάσει κάτι πιο ελκυστικό από το συνονθύλευμα του πρώτου ημιχρόνου. Ούτε πρέσινγκ ούτε εμπνεύσεις, παρά μόνο σέντρες και πάλι σέντρες και δώστου σέντρες. Χρειάζεται άραγε προπονητής, και μάλιστα ακριβοπληρωμένος, για να παρακολουθούμε σέντρες επί 90 λεπτά;

Ο κακός Ολυμπιακός δεν μπορεί να αφαιρέσει κάτι από τη μεγάλη επιτυχία της Ανόρθωσης. Ο Κετσπάγια, έχοντας απόλυτη συνείδηση των δυνατοτήτων της ομάδας του, έπαιξε συντηρητικά και ευτύχησε να δει το αμυντικό δίδυμο (Κατσαβάκης, Κωνσταντίνου) να κερδίζει σχεδόν όλες τις μονομαχίες στον αέρα. Οταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, ο Δέλλας γύρισε και αυτός από αμυντικό χαφ ανάμεσα στα δύο σέντερ μπακ και βοήθησε στην αναχαίτιση των αντιπάλων. Αυτή η Ανόρθωση μπορεί να μην πάει μακριά στο Τσάμπιονς Λιγκ, ωστόσο όσα ήδη πέτυχε τη βάζουν στην κορυφή της ιστορίας του κυπριακού ποδοσφαίρου. Και αυτή και τους φιλάθλους της, που πανηγύρισαν ξεδιπλώνοντας τις ελληνικές σημαίες έχοντας ήδη νιώσει τι σημαίνει ελληνική φιλοξενία από ορισμένους «ερυθρόλευκους» οπαδούς. Αρκετοί από τους ποδοσφαιριστές της, μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, δικαιούνται να σκέφτονται γιατί τα συμβόλαιά τους έχουν ένα μηδενικό λιγότερο από τα αντίστοιχα των συναδέλφων τους στον Ολυμπιακό. Πριν απ' αυτούς, το ίδιο πρέπει να αναρωτηθεί ο Ερνέστο Βαλβέρδε...