Ανήμπορη, προβλέψιμη και βαρετή

Γράφω ζηλεύοντας. Θα προτιμούσα να βρίσκομαι στα γραφεία της «SportDay Κύπρου» μαζί με τον φίλο μου τον Κυριάκο. Να βγάζουμε μαζί τον πρωτοσέλιδο τίτλο για τη νέα μεγάλη επιτυχία του κυπριακού ποδοσφαίρου και –αυτή τη φορά– της Ομόνοιας.

Ούτε πρακτικά ούτε θεωρητικά φάνηκε ότι η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα από τους τριφυλλοφόρους. Σ' ένα παιχνίδι μέτριο, χωρίς ιδιαίτερες φάσεις, η «Ενωση» έδειχνε ότι το θέλει τόσο πολύ μα το μπορεί τόσο λίγο.

Δουλειά του Γιώργου Δώνη είναι να βρει αν για το γεγονός ευθύνεται περισσότερο η Ομόνοια και λιγότερο η ανημπόρια της δικής του ομάδας. Η χθεσινή «Ενωση» είχε διάθεση κι έτσι φαινόταν πιο πολύ ότι έχει χτυπητές αδυναμίες που δεν της επιτρέπουν να επιβληθεί στον αντίπαλό της και να κυριαρχήσει στο γήπεδο.

Μπορεί ο Ριβάλντο να εκθείασε τον Παντελή Καφέ, μπορεί ο Κυργιάκος να πρόσθεσε πάθος και δύναμη στην άμυνα, μπορεί ο Μπασινάς να μοιράζει πολύ καλύτερα το παιχνίδι από τον Ρίκκα, αλλά κάτι λείπει. Κάνει «μπαμ» η απουσία παικτών που μπορούν να δημιουργήσουν ρήγματα και να περάσουν αντίπαλο στο «ένας εναντίον ενός».

Μου φαίνεται κάπως περίεργο να μη διαπιστώνει την έλλειψη ο Δώνης. Στην ομάδα δεν χρειάζεται τόσο κάποιος τύπου Γκράβεσεν όσο κάποιος τύπου Σκόκο. Που να ντριμπλάρει τον αντίπαλο και να μπαίνει στην περιοχή. Καλός ο Εντίνιο, αλλά μόνο να παριστάνει τον εξτρέμ μπορεί. Δεν είναι ούτε πρόκειται να γίνει. Ο Κλέιτον και ο Χριστοφή της Ομόνοιας αυτή τη δουλειά ξέρουν να κάνουν. Ο... Κασέκε πάει την μπάλα μπροστά χειρότερα και από τον Ρίκκα. Μαρκάρει, όμως, πιο αποτελεσματικά...

Και, όπως και να το κάνουμε, ο Χαραλάμπους είναι κανονικό αριστερό μπακ, ο Χουανφράν ήταν παλιότερα...
Πάνω-κάτω αυτοί είναι οι λόγοι που εξηγούν όσα έγιναν στο «ΓΣΠ». Αν το παιχνίδι ήταν ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος, πιθανότατα θα μπορούσε να γίνει λόγος για τα σφυρίγματα και τις αποβολές σε Σκόκο και Χουανφράν. Επειδή δεν είναι, φαντάζομαι ότι στην ΑΕΚ θα περιοριστούν στα του «κιτρινόμαυρου» οίκου. Πρέπει πολλά να αλλάξουν για να γίνει η ΑΕΚ ελκυστική. Τα «τελευταία γεγονότα» δεν αποτελούν ακλόνητο άλλοθι για το αγωνιστικό χάλι...