Το νομοσχέδιο για το ντόπινγκ και το δηλητήριο της υποκρισίας

Το περίφημο νομοσχέδιο για την καταπολέμηση του ντόπινγκ παίρνει τον δρόμο για τη Βουλή. Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται ότι η καθυστέρηση στην κατάθεσή του ήταν αποτέλεσμα συναλλαγής ανάμεσα στις ομοσπονδίες και την κυβέρνηση. Με τον τρόπο του το ομολόγησε ο υφυπουργός Γιάννης Ιωαννίδης, λέγοντας ότι αναβλήθηκε η κατάθεσή του για να μη δημιουργηθούν ψυχολογικά προβλήματα στους αθλητές που θα έπαιρναν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε τι ακριβώς θα συνίστατο το «ψυχολογικό πρόβλημα» δεν το ανέφερε ο κ. υφυπουργός. Το σίγουρο είναι ότι για την πιθανότητα ύπαρξης ψυχολογικών προβλημάτων οι υπεύθυνοι του υπουργείου πρέπει να ενημερώθηκαν από τις ομοσπονδίες.

Πιο συγκεκριμένα, από τις διοικήσεις των ομοσπονδιών που τώρα, εν όψει των εκλογών, επιχειρούν να τις αλλάξουν. Από καταπράσινες που είναι να τις κάνουν γαλάζιες. Αυτός είναι ο στόχος που εκπονήθηκε στα κομματικά γραφεία της Ρηγίλλης. Τίποτα το τρομερό, θα παρατηρήσει κάποιος. Πριν από δέκα και βάλε χρόνια τα ίδια είχαν γίνει στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη, με επικεφαλής τον τότε υφυπουργό Αθλητισμού, Ανδρέα Φούρα, και τον υπεύθυνο του Τομέα Αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ, Χρήστο Σμυρλή. Γνωστά είναι αυτά. Οπως γνωστό είναι ότι όλο αυτό το διάστημα που ξέσπασαν τα κρούσματα ντόπινγκ, από το ΠΑΣΟΚ περιορίστηκαν σε άσφαιρα πυρά εναντίον της κυβέρνησης. Για τις ομοσπονδίες που διοικούσαν ο κ. Σεβαστής, ο κ. Σγουρός και ο κ. Διαθεσόπουλος ούτε κουβέντα.

Για τα «δικά του παιδιά» το ΠΑΣΟΚ ήπιε το αμίλητο νερό. Τι να πει δηλαδή; Οτι η ΕΟΕ του 2004 «ΠΑΣΟΚοκρατείτο»; Οτι αυτή ήταν η ΕΟΕ που επιχείρησε να βγάλει λάδι τότε τον Κεντέρη, τη Θάνου και τον Τζέκο; Οτι έβαλε πλάτη να καταπιεί η φίλαθλη κοινή γνώμη την «αθώα» εξαφάνιση των αθλητών από το Ολυμπιακό Χωριό και το... τροχαίο στη συνέχεια; Κι όμως, ο κ. Σεβαστής την ξέχασε αυτή την ιστορία και έρχεται τώρα να ζητήσει κυρώσεις πιο βαριές από αυτές που προβλέπει το νομοσχέδιο για τους ντοπαρισμένους αθλητές. Μέχρι χθες έκανε ό,τι μπορούσε να στείλει τη Θάνου και τη Χαλκιά στο Πεκίνο και τώρα ζητάει τις κεφαλές των αθλητών επί πίνακι. Ο θυμόσοφος λαός σε τέτοιες περιπτώσεις χρησιμοποιεί την παροιμία για τον γάτο που... και σκούζει!

Τώρα, λοιπόν, έχουμε σε εξέλιξη το σχέδιο που εκπονήθηκε από τους γαλάζιους για να πάρουν τις ομοσπονδίες από τους πράσινους. Η πρώτη σκέψη ήταν να υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία ώστε να μη δικαιούνται άλλη θητεία στις καρέκλες των ομοσπονδιών όσοι... γέρασαν καθισμένοι σε αυτές. Η άλλη σκέψη είναι να παρουσιαστούν... υπερκομματικά ψηφοδέλτια, στα οποία θα συμμετέχουν παλιοί αθλητές, μέλη και φίλοι της Νέας Δημοκρατίας με αυξημένο κύρος, προκειμένου να προσελκύσουν σε αυτά στελέχη και παράγοντες πέραν της επιρροής των δύο μεγάλων κομμάτων. Το σχέδιο είναι ήδη σε εφαρμογή, με μετρήσιμα μάλιστα αποτελέσματα. Οσοι παλιότερα είχαν στραφεί προς τους παράγοντες του ΠΑΣΟΚ στη βάση της λογικής των «δημοκρατικών δυνάμεων» τώρα... διαπιστώνουν ότι τα «υπερκομματικά» ψηφοδέλτια που σκαρώνει η Νέα Δημοκρατία είναι η λύση για να «αλλάξουν» τα πράγματα στις ομοσπονδίες. Και για να διατηρηθούν ή να βρεθούν ορισμένοι στις καρέκλες τους... Με την ευκαιρία, θα ήταν χρήσιμο να πληροφορηθούμε πώς ορισμένοι κομματικοί φορείς εκτιμούν την παρουσία στελεχών τους στα Δ.Σ. ομοσπονδιών που αθλητές τους βουτήχτηκαν στα δηλητήρια. Στον ΣΕΓΑΣ, για παράδειγμα...

Ο Αντώνης Πανούτσος συνηθίζει να υποστηρίζει στα κείμενά του ότι όσο πιο εξοντωτικές ποινές προβλέπει ένας νόμος τόσο πιο δύσκολη αποδεικνύεται τελικά η εφαρμογή του. Το νομοσχέδιο μετατρέποντας το αδίκημα του ντόπινγκ σε κακούργημα δίνει φαινομενικά ιδιαίτερο βάρος στην καταστολή. Για την πρόληψη δεν υπάρχουν προβλέψεις. Απλώς το νομοσχέδιο θεωρεί ότι πια τα κάθε είδους κρατικά προνόμια θα δικαιούνται οι τρεις πρώτοι νικητές και όχι οι οκτώ (!), όπως ίσχυε μέχρι σήμερα. Σε ελεύθερη μετάφραση, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι από την όγδοη μέχρι την τέταρτη θέση μπορεί και να χρειάζεσαι δηλητήριο για να φτάσεις, ενώ για από εκεί και πάνω αρκεί το μεταλλικό νερό. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, αν είναι να ντοπαριστείς, κάν' το για το χάλκινο μετάλλιο και πάνω. Ελα, όμως, που μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων αθλητών που πιάστηκαν ντοπέ, μετάλλια είχαν πάρει. Κατά συνέπεια, το μέτρο είναι από ατελέσφορο μέχρι υποκριτικό...

Η λογική του νομοσχεδίου εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τον αθλητισμό σαν υπόθεση υψηλών επιδόσεων και μόνο. Στη λογική της κυβέρνησης, οικονομία και αθλητισμός κινούνται μόνο στη σφαίρα του ανταγωνισμού. Οι πούροι νεοφιλελεύθεροι μάλιστα, όταν μιλούν για ανταγωνισμό στην οικονομία, τον θέλουν ελεύθερο κι ανόθευτο, απαλλαγμένο από τις κρατικές παρεμβάσεις. Το ίδιο ισχυρίζομαι κι εγώ για τον ανταγωνισμό στον αθλητισμό. Τον θέλω ανόθευτο από κρατικές παρεμβάσεις. Ούτε στρατιωτικά σιρίτια, ούτε διορισμοί στο Δημόσιο, ούτε εισαγωγές στα ΑΕΙ χωρίς εξετάσεις. «Προνόμια» δικαιούνται όσοι και όσες θέλουν να γυμναστούν και να αθληθούν ανεξάρτητα από τις επιδόσεις και την ηλικία τους. Υπάρχει, άλλωστε, και σχετική συνταγματική επιταγή. Ολα τα άλλα ας τα «λύσει» ο ανταγωνισμός από μόνος του. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Εδώ στήνεται ολόκληρο πανηγύρι επειδή εκποιήθηκε δημόσια έκταση για να γίνει γήπεδο μιας Ανώνυμης Ποδοσφαιρικής Εταιρείας στον Ελαιώνα. Ο,τι έγινε πριν από λίγα χρόνια με το στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης» και ό,τι πρόκειται να γίνει προσεχώς ώστε να αποκτήσει γήπεδο η ΠΑΕ ΑΕΚ.

Το νέο νομοσχέδιο για το ντόπινγκ είναι ένα υποκριτικό νομοσχέδιο. Αγνοεί –όπως συνηθίζεται– τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών για άθληση και στρέφει το ενδιαφέρον του στον αθλητισμό της κορυφής. Αν δεν είναι έτσι, χρόνος υπάρχει. Στο νομοσχέδιο ας προβλεφθούν διατάξεις που να καθορίζουν τις επιχορηγήσεις των ομοσπονδιών με βάση την εκτατική κι όχι την εντατική ανάπτυξη του αθλήματός τους. Τώρα, όχι στο αόριστο μέλλον. Επιπλέον, ας καταθέσουν τα προγράμματά τους οι υποψήφιοι γαλάζιοι επιβήτορες των αθλητικών ομοσπονδιών, να δούμε τι προβλέπουν σχετικά. Μέχρι τότε, είτε γαλάζιοι είτε πράσινοι, ας παίζουν μόνοι τους στο γήπεδο του ανταγωνιστή αθλητισμού...