Τζιμπρίλ, άσε τα… άκρα, μη φθάνεις στα άκρα!

Ο Τζιμπρίλ Σισέ δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που έπεσε «θύμα» ρατσιστικής συμπεριφοράς από την πλευρά οπαδών. Γίνεται αντιληπτός ο εκνευρισμός του, κατανοητή η απόφασή του, πιθανώς, να συνεχίσει την υπόθεση και να καταγγείλει στην ΟΥΕΦΑ και στη ΦΙΦΑ τον Ολυμπιακό Βόλου, με την ομάδα της Μαγνησίας, στην περίπτωση που ο Γάλλος στράικερ το συνεχίσει και δικαιωθεί, να κινδυνεύει με βαριά τιμωρία. Ωστόσο, το να πέσει στο επίπεδο των ανθρώπων που με τις ενέργειές του προσβάλουν την ανθρώπινη ύπαρξη και τη φύση την ίδια, τον καθιστά αυτόματα αδύναμο κρίκο!

Ο Σισέ είναι νευρικός και με τους συμπαίκτες του και μάλλον και με τον εαυτό του τον ίδιο, σ΄ αυτούς τους πρώτους μήνες διαμονής στη χώρα μας. Τον έχουν πάρει χαμπάρι οι σκηνοθέτες των καναλιών, που μεταδίδουν αγώνες του Παναθηναϊκού, και το έχουν… τονίσει το στοιχείο αυτό της συμπεριφοράς του, με τα κοντινά πλάνα τους. Μετά από κάθε λάθος κοντρόλ, μετά από λάθος πάσα συμπαίκτη του, προς τον εκάστοτε διαιτητή κτλ. Η τιμωρία των τριών αγωνιστικών, η οποία θα στερήσει από το «τριφύλλι» την παρουσία του στα πρώτα τρία ευρωπαϊκά ματς για το Γιουρόπα Λιγκ, ήταν η αποκορύφωση ενός κακού διαστήματος για το Γάλλο σταρ.

Όσον αφορά το σκηνικό στο Βόλο, ο Σισέ θα έπρεπε να κρατήσει τα νεύρα του και να μην «απαντήσει» στην κερκίδα, τουλάχιστον μην προβαίνοντας στο πέταγμα των μπουκαλιών. Η πρόσφατη, επίσης, περίπτωση του Μιχάλη Σηφάκη δείχνει πως ο παίκτης, εκείνη τη δύσκολη στιγμή, πρέπει να προστατέψει πάνω απ΄όλα την ομάδα του, την ευρυθμία διεξαγωγής του αγώνα, και κάτω από μία (διαφορετική από τη λογική) διάσταση, τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο Σαμουέλ Ετό, τον Φλεβάρη του 2005, σ΄ ένα παιχνίδι Κυπέλλου Ισπανίας της Μπαρτσελόνα με τη Σαραγόσα εκτός έδρας, σηκώθηκε κι έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο, όταν επί 60 λεπτά, μερίδα οπαδών της γηπεδούχου κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα, έκανε «περίεργες» κραυγές, ενώ μιμούνταν τις μαϊμούδες! Ο Καμερουνέζος, νυν παίκτης της Ίντερ, δεν άντεξε αυτήν τη συμπεριφορά και ποιος να τον κατηγορήσει; Ούτε επιχειρούμε να υποβαθμίσουμε, βέβαια, την πικρία του Σισέ, μετά απ΄ αυτήν την αντιμετώπιση.

Άθλιοι, όμως, υπήρχαν και θα υπάρχουν, όπως και πάμπολλα παραδείγματα ρατσιστικής συμπεριφοράς, ακόμη και από πλευράς παικτών! Οι αρμόδιες ποδοσφαιρικές αρχές κάνουν τ΄ αδύνατα, δυνατά ώστε να εκλείψουν οι συμπεριφορές αυτές, οι οποίες δεν είναι μονάχα πολιτικά υποκινούμενες, αλλά προέρχονται και από την αμάθεια και τη βλακεία ορισμένων, με τους χαρακτηρισμούς να είναι άκρως επιεικείς! Στο παράδειγμα που ανέφερα πιο πάνω, όταν ο Ετό έβγαινε από τον αγωνιστικό χώρο σηκώθηκαν κάποιοι και χαιρέτισαν «χιτλερικά», κάτι που συνήθιζε να πράττει, όμως, και ο Ντι Κάνιο, που έκανε λεφτά από το επάγγελμά του.

Ο Μπάρος, επίσης, είναι γνωστός ακροδεξιός στις πολιτικές του πεποιθήσεις. Ως παίκτης της Λιόν, σ΄ ένα ματς Κυπέλλου με τη Ρεν, κάθε φορά που περνούσε δίπλα από τον Καμερουνέζο Μπιά, κρατούσε τη μύτη του, και καλά ό,τι σιχαινόταν να τον ακουμπήσει. Σε ό,τι μας αφορά ως προς το σχολιασμό της επικαιρότητας, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του Τζιμπρίλ Σισέ να «κυνηγήσει» δικαστικά την υπόθεση, προστατεύοντας τα προσωπικά του δικαιώματα. Η αντιμετώπισή του, όμως, μέσα στο γήπεδο έπρεπε να ήταν τελείως διαφορετική. Όπως άρχισε η σεζόν γι΄ αυτόν, στον Παναθηναϊκό, θα πρέπει να κρατήσει τα νεύρα του, τα οποία, μάλλον, είναι κακός «σύμβουλος» και για την απόδοσή του. Δεν έχει ν΄ αποδείξει κάτι ως προς την αξία του, ως προς τη συμπεριφορά του, πάντως, κι επειδή έχει… παρελθόν αρκετά!