Πατήρ, υιός και... ποδόσφαιρο

Στη μακρά ιστορία του ποδοσφαίρου έχουν υπάρξει μεγάλοι αθλητές και σπουδαίοι άνθρωποι. Άλλοι κατέκτησαν τρόπαια, ατομικές και ομαδικές διακρίσεις και άλλοι αδικήθηκαν από το ίδιο το άθλημα ή αδίκησαν τους εαυτούς τους. Λίγοι, όμως, ήταν αυτοί που μπόρεσαν να δουν τα «βλαστάρια» τους να διαπρέπουν ή απλά να ακολουθούν το επάγγελμά τους. Διαλέξαμε λοιπόν και σας παρουσιάζουμε τους πιο γνωστούς, κατά τη γνώμη μας, συνδυασμούς πατέρα - γιου.

Τσέζαρε και Πάολο Μαλντίνι

Ξεκινάμε με την οικογένεια Μαλντίνι από την Ιταλία. Τόσο ο πατέρας, Τσέζαρε, όσο και ο γιος, Πάολο έχουν κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ως αρχηγοί της Μίλαν. Τα κατορθώματα, μάλιστα, των Μαλντίνι έλαβαν χώρα σε ένα χρονικό διάστημα ακριβώς σαράντα χρόνων. Ο Τσέζαρε είχε επίσης μια επιτυχημένη περίοδο ως προπονητής, μετά τη συνταξιοδότησή του ως παίκτης, ενώ ο Πάολο, ο οποίος έθεσε τέλος σε 24 χρόνια επαγγελματικής καριέρας, στο τέλος της περασμένης σεζόν, έχει κατακτήσει μια σειρά από σημαντικές τιμητικές διακρίσεις σε επίπεδο συλλόγων και έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από εκατό διεθνείς εμφανίσεις, με την εθνική ομάδα της Ιταλίας.


Μπράιαν και Νάιτζελ Κλαφ

Ο πατήρ, Μπράιαν Κλαφ, ήταν ένας παραγωγικός επιθετικός της εποχής του και αγωνίστηκε με επιτυχία στη Μίντλεσμπρο και τη Σάντερλαντ. Όμως τη μεγάλη του καριέρα την έκανε ως προπονητής, όταν καθοδήγησε την Ντέρμπι Κάουντι στην άνοδο στην πρώτη κατηγορία της Αγγλίας και στη συνέχεια στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Στη συνέχεια, λίγα χρόνια αργότερα, κέρδισε το πρωτάθλημα με την Νότιγχαμ Φόρεστ, στην πρώτη της, μάλιστα, χρονιά μετά την άνοδο, στην Premier League. Το μεγαλύτερο, βέβαια, επίτευγμα του ήταν η άρση δύο διαδοχικών Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων, ως τεχνικός των «ξυλοκόπων». Ο γιος, Nigel, έπαιξε υπό τις οδηγίες του πατέρα του στη Νότιγχαμ, έχοντας επίσης και ένα «πέρασμα» από τη Λίβερπουλ. Ο «μικρός» Κλαφ ήταν, όπως και ο πατέρας του, επιθετικός και αφού «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, έγινε μάνατζερ παικτών στην Μπέρτον Άλμπιον για αρκετά χρόνια. Τελικά, το 2009, ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του και ανέλαβε την Ντέρμπι Κάουντι.


Άρνορ και Έιντουρ Γκούντγιονσεν

Αυτός είναι, ίσως, ο πιο ενδιαφέρων συνδυασμός πατέρα-γιου, στον κατάλογο αυτό, μόνο και μόνο επειδή συμμετείχαν στον ίδιο αγώνα, ως συμπαίκτες. Ο γιος Έιντουρ αντικατέστησε τον πατέρα Άρνορ κατά τη διάρκεια της νίκης 3-0 της Ισλανδίας σε φιλικό αγώνα επί της Εσθονίας, το 1996. Ο Έιντουρ είναι ο πιο διάσημος από τους δύο Γκούντγιονσεν, έχοντας συμμετοχές στην Premier League, με την Μπόλτον και την Τσέλσι, ενώ κατέκτησε και το Champions' League με την Μπαρτσελόνα. Ως εκ τούτου πολλοί δεν θα γνωρίζουν ότι ο Άρνορ ήταν επιθετικός και αγωνίστηκε πάνω από εβδομήντα φορές με τη φανέλα της εθνικής του ομάδας, ενώ σήμερα είναι ο μάνατζερ του γιου του.


Άνθιμος και ο Μιχάλης Καψής

Στις επιλογές μας δεν ήταν δυνατό να μην συμπεριλάβουμε και δύο δικά μας «παιδιά». Η οικογένεια Καψή ξεχωρίζει για τις επιτυχίες των μελών της, αλλά και το ήθος που επέδειξαν αυτά, κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους στα ελληνικά, και όχι μόνο γήπεδα. Ο Άνθιμος Καψής ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας του Παναθηναϊκού, που έχασε με 0-2 από τον Άγιαξ, στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1971. Ο μπαμπάς Καψής, ο οποίος ήταν αμυντικός, σημείωσε αυτογκόλ στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά συνολικά είχε μια διακεκριμένη καριέρα, ενώ αγωνίστηκε πάνω από τριάντα φορές με το εθνόσημο στο στήθος, συμμετέχοντας, μάλιστα, στο Euro του 1980. Ο γιος του, ο Μιχάλης, ήταν μέλος της Εθνικής μας, η οποία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2004, έχοντας μάλιστα και καταλυτική συνεισφορά στην επιτυχία αυτή. Όπως και ο πατέρας του, ο Μιχάλης αγωνιζόταν στην άμυνα, ενώ είχε και ο ίδιος κάτι παραπάνω από τριάντα εμφανίσεις σε διεθνές επίπεδο.

Μιγκέλ και Τσάμπι Αλόνσο

Ο Μιγκέλ Αλόνσο ήταν ένας από τους πιο ολοκληρωμένους χαφ της εποχής του και αγωνίστηκε με τη φανέλα της Ρεάλ Σοσιεδάδ, στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του 80. Κέρδισε δύο πρωταθλήματα με τη Σοσιεδάδ, πριν «μετακομίσει» στην Μπαρτσελόνα, μετά τη συμμετοχή του με την εθνική Ισπανίας, το 1982, στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο γιος Τσάμπι, επίσης, αγωνίστηκε με τα χρώματα της Σοσιεδάδ, πριν ενταχθεί στη Λίβερπουλ. Μετά από πέντε χρόνια στο Άνφιλντ είναι πλέον ένας από τους καλύτερους μέσους στον κόσμο και μέλος των νέων «Galactico» της Ρεάλ Μαδρίτης.


Φρανκ Λάμπαρντ, ο γηραιότερος και ο νεώτερος

Ο «παλιός» Φρανκ Λάμπαρντ πέρασε δεκαοχτώ χρόνια στη Γουέστ Χαμ, όπου «έφτιαξε» το όνομά του παίζοντας στο αριστερό άκρο της αμυντικής γραμμής. Ανέλαβε προπονητής, μετά τη συνταξιοδότηση ως παίκτης και ήταν βοηθός προπονητή στα «σφυριά» όταν Φρανκ Λάμπαρντ Junior ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο Άπτον Παρκ Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο Φρανκ junior φημίζεται για το «έξυπνο» παιχνίδι του και τα γκολ που πετυχαίνει από μακρινή απόσταση. Χωρίς αμφιβολία, ο παίκτης της Τσέλσι είναι ο πιο επιτυχημένος ποδοσφαιριστής της οικογένειας, τόσο σε συλλογικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο.


Χουάν Ραμόν και Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν

Ο πατέρας Ραμόν και ο γιος Σεμπάστιαν έχουν και οι δύο το προσωνύμιο "La Bruja" (Η Μάγισσα) και "La Brujita" (Η Μικρή μάγισσα), αντίστοιχα. Αν και ποτέ δεν αγωνίστηκε σε διεθνές επίπεδο με την Αργεντινή, ο Χουάν Ραμόν ήταν γνωστός για την τεχνική του κατάρτιση. Έγινε διάσημος παίζοντας για λογαριασμό της αργεντίνικης Εστουντιάντες, με την οποία κέρδισε τρία Κόπα Λιμπερταδόρες στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα. Το 1972 μάλιστα μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό, με τη φανέλα του οποίου «κόσμησε» τα ελληνικά γήπεδα για δυόμισι χρόνια, πριν επιστρέψει στην αγαπημένη του Εστουντιάντες, το 1975. Ο Σεμπάστιαν έχει σημειώσει μεγαλύτερη επιτυχία ως παίκτης, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα Ιταλίας με τη Λάτσιο και την Ίντερ και το Κύπελλο UEFA με την Πάρμα, αλλά μία από τις καλύτερες προσωπικές στιγμές του, ήρθε ήταν όταν μιμήθηκε τον πατέρα του, κατακτώντας το Κόπα Λιμπερταδόρες με την Εστουντιάντες.


Φάμπιο και Κάρλο Κουντιτσίνι

Ο Φάμπιο Κουντιτσίνι ήταν ένας πάρα πολύ καλός τερματοφύλακας στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50, του '60 και στις αρχές του '70. Έκανε το όνομά του παίζοντας για την Μίλαν, με την οποία κέρδισε το Πρωταθλητριών το 1969. 24 χρόνια μετά, ο γιος του Κάρλο, ήταν στον πάγκο της Μίλαν, σε άλλον ένα ευρωπαϊκό τελικό για μέλος της οικογένειας Κουντιτσίνι.. Μετά από συνεχείς μεταγραφές σε αρκετές ιταλικές ομάδες, ο Κάρλο έδωσε τελικά το στίγμα του, στην Τσέλσι. Ωστόσο, ποτέ δεν κατάφερε να πάρει φανέλα βασικού στους «μπλε» και μετά από, σχεδόν, δέκα σεζόν στο Δυτικό Λονδίνο υπέγραψε στην Τότεναμ και είναι σήμερα δεύτερη επιλογή πίσω από τον Εουρέλιο Γκόμεζ.


Γιόχαν και Ζόρντι Κρόιφ

Το όνομα Γιόχαν Κρόιφ δεν χρειάζεται συστάσεις στο ποδόσφαιρο. Η «ιπτάμενος» Ολλανδός είναι ίσως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που «έβγαλε» η χώρα του και ένας από τους καλύτερους στον κόσμο. Ήταν άτυχος που δεν κέρδισε ποτέ το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά είχε τεράστια επιτυχίες σε επίπεδο συλλόγων με τον Άγιαξ, την Μπαρτσελόνα και τη Φέγενορντ, τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως προπονητής. Ο γιος του Ζόρντι πήρε το όνομά του από τον "Sant Jordi", προστάτη της Καταλονίας. Το «βαρύ» όνομα Κρόιφ, το οποίο «κουβαλούσε» στις πλάτες του ο Ζόρντι ήταν ανασταλτικός παράγοντας στην καριέρα του και παρόλο που αγωνίστηκε σε Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να κάνει «θόρυβο» στο ποδοσφαιρικό στερέωμα.


Μανουέλ Μαρτίνες και Σαντσίς Χοντιγιουέλο

Ο Σαντσίς Μανουέλ Μαρτίνες είναι ένας πρώην αμυντικός της Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1966. Δεν είχε μεγάλη επιτυχία σε διεθνές επίπεδο, αλλά είχε πάρει μέρος με την ομάδα της εθνικής Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, όπου είχε σκοράρει κιόλας. Ο Μανουέλ Σαντσίς Χοντιγιουέλο ακολούθησε το καλό «παράδειγμα» του πατέρα του, σηκώνοντας το «ιερό δισκοπότηρο» με τη Ρεάλ, για πρώτη φορά το 1998 και στη συνέχεια το 2000. Οι Μανουέλ Σαντσίς είναι ένα από τα τρία μόνο ζεύγη πατέρα-γιου, που έχουν κερδίσει το συγκεκριμένο τρόπαιο.

Επιμέλεια: Νίκος Μάρκου