Η διαφορά έχει όνομα και λέγεται «Σισέ»!

Το +2, με το οποίο ο Παναθηναϊκός ολοκληρώνει τον πρώτο γύρο είναι μία διαφορά, από τον Ολυμπιακό, που ανατρέπεται κι επουδενί δεν εξασφαλίζει στο «τριφύλλι» τίποτα παραπάνω από έναν «τίτλο», τον οποίο το Μάιο ελάχιστοι θα θυμούνται. Πρόκειται για μία διάκριση, για την οποία ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούν να προκύψουν. Όποιος επιχειρήσει να είναι απόλυτος στην εξαγωγή των, σε λίγους μήνες είναι πιθανό να εκτεθεί. Άλλωστε, η παρουσία των «πράσινων» στην κορυφή της βαθμολογίας, μετά από δεκαπέντε αγωνιστικές, οφείλεται περισσότερο σε μία ήττα του Ολυμπιακού, όχι απρόσμενη, αλλά, σχεδόν, μόνο σ΄ αυτήν. Γιατί κατά τα λοιπά οι δύο ομάδες δείχνουν πως δεν απέχουν και πολύ σε δυναμικότητα, η οποία (και στις δύο περιπτώσεις) καθορίζεται από διαφορετικές συνισταμένες-στοιχεία, που χαρακτηρίζουν τους μεγάλους αυτούς αντιπάλους, φέτος.

Οι «ερυθρόλευκοι» ολοκλήρωσαν έναν πρώτο γύρο με πολλές και σημαντικές απουσίες, οι οποίες από κάποια στιγμή και μετά έπαψαν, πάντως, να επηρεάζουν το αγωνιστικό τους προφίλ. Πέτυχαν την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ και μόνο μελανό σημείο είναι η εμφάνιση στις Σέρρες, και ο αποκλεισμός στο Κύπελλο από τον Πανσερραϊκό. Η διαφορά τους με την αθηναϊκή ομάδα είναι πως έχουν αποκτήσει, όλα αυτά τα χρόνια, μία μαγιά πρωταθλητή, που τους συντηρεί στα δύσκολα. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός έχει πιο πλήρες ρόστερ και παίκτες που απουσίαζαν παλαιότερα. Οι μεταγραφές που έγιναν «βγήκαν» και θα σταθώ συγκεκριμένα σε μία, στην ακριβότερη. Στη σκιά μίας νοοτροπίας ν΄ απαξιώνεται το σπορ και τα αστέρια, που έρχονται να παίξουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ο Τζιμπρίλ Σισέ είναι «όαση».

Μάς κάνει να μη βγάζουμε από μύγα ξύγκι, όπως συνεχώς συμβαίνει φέτος με τη διαιτησία (απ΄ όλες τις μεριές), και ν΄ ασχολούμαστε με την παρουσία του, την παραγωγικότητα και την προσωπικότητά του. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι ο Γάλλος, αν και ο Μήτρογλου, φιλότιμα και με παλικαριά, κράτησε ζωντανό τον πρωταθλητή Ελλάδας στα δύσκολα. Και αποτελεί διαφορά, διότι πρόκειται για έναν παίκτη που δεν είχε ο Παναθηναϊκός ως το καλοκαίρι. Έναν φορ, ο οποίος να δημιουργεί ευκαιρίες, να «βρίσκει» δίχτυα και, παρά τον συνεχόμενο εκνευρισμό του στα παιχνίδια, να μετουσιώνει σε τέρματα τις προσπάθειες των συμπαικτών του. Οι Γάλλοι μπορεί ν΄ αποφάνθηκαν πως το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι χαμηλού επιπέδου, αλλά ας μας πουν κι έναν παίκτη που έχουν μπροστά και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τον Σισέ.

Κοιτούσα την πεντάδα των επιθετικών, που ήταν στην αποστολή για το ματς με την Ιρλανδία, στο οποίο κρίθηκε και η πρόκριση των «τρικολόρ» στο Μουντιάλ, όπως κρίθηκε, αλλά και τις πρόσφατες κλήσεις επιθετικών γενικά! Εντυπωσιάζουν τα πέντε γκολ του Γκομίς με τη Λιόν, στο Σαμπιονά, που είναι άλλες φορές βασικός και άλλες όχι. Μήπως τα επτά γκολ του, βασικού στη Νις, Ρεμί, όπου δεν υπάρχει άλλος στην ομάδα της Κυανής Ακτής, που, απλά, να την… πετυχαίνει στο σκοράρισμα. Μήπως τα… μηδέν γκολ του Μπριάντ στη Ρεν, στα δύο παιχνίδια που έχει μπει αλλαγή στη Ligue 1; Ο Χοαρό της Παρί περνά τραυματισμό, τον Πονγκόλ δεν το πιάνω καν στο ζύγι, οπότε μένει ο Ανελκά, ο Ανρί, ο Γκινιάκ των πέντε γκολ στην Τουλούζ και ο Μπενζεμά. Ο Σισέ βλέπει ξεκάθαρα την ευκαιρία να «απλώνεται» μπροστά του, ενόψει Νοτίου Αφρικής. Ό,τι και να λένε οι Γάλλοι αυτός ξέρει και τα οφέλη τα καρπώνεται ο Παναθηναϊκός. Όσο το «τριφύλλι» έχει σ΄ αυτήν την κατάσταση το συγκεκριμένο παίκτη, μπορεί να έχει βάσιμες ελπίδες πως η φετινή χρονιά, ίσως, έχει αίσιο φινάλε!