ΑΕΚ και ΠΑΟ οι μεγάλοι χαμένοι

Οσο κι αν δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις, καλοκάγαθε αναγνώστη, ο Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος κερδισμένος της τελευταίας αγωνιστικής. Διότι η ήττα του από την ΑΕΚ ανέδειξε την κατάλληλη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας.

(Ευτυχώς, είναι νωρίς ακόμα και προλαβαίνουμε να το λύσουμε. Φαντάζεσαι να το βλέπαμε έξι τελικούς πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος; Ούτε ο μένταλιστ Σάββας θα προλάβαινε να μας σώσει τότε).

Μια ματιά στις χθεσινές εφημερίδες αρκούσε για να καταλάβει μέχρι και ο Πέλε Αντερσον ότι εκείνο που εμποδίζει τον Ολυμπιακό να εκτιναχθεί σε Ελλάδα και Ευρώπη και να κάνει πορεία αντάξια του ποιοτικού και πλήρους ρόστερ του είναι λευκό, έχει τέσσερα γράμματα, έναν αδερφό και εσχάτως βγαίνει και σε άγαλμα…

Η πληγή της ομάδας είναι ο Ζίκο και το γιατρικό η απόλυσή του. Μόλις ο Βραζιλιάνος βγει στον πηγαιμό για να προϋπαντήσει τον Τεν Κάτε –προκειμένου ν' ανταλλάξουν όμορφες εμπειρίες από τη ζωή τους στην ποδοσφαιρομάνα Ελλάδα και να τραγουδήσουν σφιχταγκαλιασμένοι «πώς καταντήσαμε, λοχία, ποιος είμαι εγώ, ποιος είσαι εσύ;»–, ο Ολυμπιακός θ' αρχίσει να πετάει…

Στην ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, αντίθετα, το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο. Η ευφορία στο στρατόπεδο της «Ενωσης» από τη μεγάλη νίκη στο ντέρμπι και η διαφορά των πέντε βαθμών του πολυμετοχικού από τον Ολυμπιακό λύγισε τις δύο ομάδες. Αντέχεται, νομίζεις, τέτοιο φορτίο ευτυχίας αν έχεις εθιστεί στην πίκρα και τον πόνο;

Κατ' αρχάς στην ΑΕΚ, λίγες ώρες μετά το «διπλό» στο Καραϊσκάκη, είπαν να μην ασχοληθούν με θέματα ήσσονος σημασίας, τύπου «γιατί έπρεπε να φτάσουμε στη 16η αγωνιστική για να δούμε την πραγματική ΑΕΚ;», προτιμώντας να κάνουν focus στα μεγάλα και τα σπουδαία. Οπως το να βρουν σε ποιον αναλογεί το μεγαλύτερο μερίδιο της νίκης…

Ο Γιώργος Κοσμάς στην «Εξέδρα» ήταν απόλυτος: «Ο θρίαμβος στο Καραϊσκάκη ήταν η δικαίωση των αδικημένων, των ταπεινών, των αποκηρυγμένων (από τον ίδιο τον προπονητή τους!) και των κακοποιημένων αγωνιστικά και ψυχολογικά παικτών της ΑΕΚ. Κανενός άλλου».

Ο Γιώργος Σηφάκης στην «Ωρα των Σπορ», από την άλλη, συνεισέφερε στην κουβέντα παρουσιάζοντας μερικούς υποψήφιους για τη θέση του «κανενός άλλου». Με πρώτο και καλύτερο τον Ντούσαν Μπάγεβιτς:

«Ο Μπάγεβιτς με τις κινήσεις-ματ που έκανε ξεχαρβάλωσε τον Ολυμπιακό και γέμισε αυτοπεποίθηση τους παίκτες του, διότι το μεγαλύτερο μερίδιο από τη νίκη στο Καραϊσκάκη έχουν αναμφίβολα οι παίκτες και ο Μπάγεβιτς με τους συνεργάτες του και τον Βασίλη Δημητριάδη».

Το δεύτερο φλέγον θέμα με το οποίο καταπιάστηκαν τα παιδιά αφορούσε τη χρησιμοποίηση του Τζεμπούρ και τα μηνύματα που αυτή πέρασε. Εγραψαν τ' αγόρια μου:

Κοσμάς: «Είδαν και οι τυφλοί τι (είχε και τι) έχανε τόσους μήνες η ΑΕΚ εξορίζοντας –με εγκληματικό και βάναυσο τρόπο– τον Τζεμπούρ μόνο και μόνο επειδή δεν γούσταρε τη φάτσα του ο προπονητής. Ναι, αυτός που προχθές είχε το θράσος να δηλώσει –δίχως να πέσει το ταβάνι– ότι δικαιώθηκε με τη χρησιμοποίηση του Αλγερινού (ο οποίος γύρισε μόνος του στους Θρακομακεδόνες και επιβλήθηκε από τους εναπομείναντες μετόχους)».

Σηφάκης: «Ο Μπάγεβιτς έδειξε με την κίνησή του να χρησιμοποιήσει τον Τζεμπούρ και τον Αραμπατζή ότι γι' αυτόν πάνω απ' όλα είναι η ομάδα. Δεν υπάρχουν εγωισμοί και κυρίως δεν υπάρχουν φόβοι».

Επειδή πρόκειται για μια ωραία ποδοσφαιρική κουβέντα, τα συμπεράσματα της οποί- ας μπορούν να οδηγήσουν σε αγωνιστική και οικονομική ανάταση την ΑΕΚ, θα πρότεινα να διασφαλίσουμε την εγκυρότητά τους. Αν οι δύο Γιώργηδες θέλουν να βρουν τις απαντήσεις που ψάχνουν, θα πρέπει να κάνουν έναν κόπο και να πεταχτούν μέχρι τον γκουρού της στατιστικής. Οχι τον Γαλάνη, τον Μπραουδάκη.

Ο Βαγγέλης, ο οποίος παίζει το evaluation index στα δάχτυλα, μπορεί βάσει των πορισμάτων του να τους πει όχι μόνο σε ποιον πιστώνεται η νίκη στο ντέρμπι και ποιος έχει δίκιο στην υπόθεση Τζεμπούρ, αλλά μέχρι και πόσες μπουρμπουλήθρες είχε ο καφές που ήπιε ο Μπαλώκας στην ανάπαυλα του αγώνα. Τον Μπάγεβιτς, άλλωστε, πολλοί αμφισβήτησαν. Το evaluation index του Βαγγέλη μου ουδείς.

Στον Παναθηναϊκό, dear, το απρόσμενο +5 από τον Ολυμπιακό και η αύξηση των πιθανοτήτων για κατάκτηση του πρωταθλήματος έφεραν τους οπαδούς του αντιμέτωπους με ένα αγωνιώδες φιλοσοφικό ερώτημα: «Για ποιο λόγο θέλουμε άραγε το πρωτάθλημα;».

Ο Κώστας Γκόντζος αφουγκράστηκε τις δικαιολογημένες ανησυχίες του κόσμου (ποιος ασχολείται με «Hummer», «killer», Σισέ και λοιπές αστειότητες τέτοιες ώρες; Εδώ δεν έχουμε λύσει ακόμα τα στοιχειώδη, αν και γιατί θέλουμε το πρωτάθλημα) και είπε να δώσει την απάντηση. Εγραψε στην «Derbynews»:

«Εδώ φάνηκε για μία ακόμα φορά, με αφορμή τις αποδοκιμασίες στον Τζιόλη, ότι βασικό μέλημα κάποιων δεν είναι το πρωτάθλημα και η προσπάθεια της ομάδας. Ότι το πρωτάθλημα δεν το θέλουμε για τον Παναθηναϊκό και για μας τους οπαδούς, αλλά το θέλουμε για να το χρησιμοποιήσουμε. Το θέλουμε απλώς γιατί τόσα χρόνια δεν το έπαιρνε ο Βαρδινογιάννης. Το θέλουμε για ν' αποδείξουμε ότι είχαμε δίκιο τόσα χρόνια που κράζαμε όποιον φόραγε την πράσινη φανέλα του Παναθηναϊκού και είχαμε γίνει το δεξί χέρι της προπαγάνδας του Κόκκαλη».

Τα σοφά λόγια του Κώστα με προβλημάτισαν. Επειδή είμαι σίγουρος ότι οι φίλοι του πολυμετοχικού δεν ενστερνίζονται το μακιαβελικό «το πρωτάθλημα αγιάζει τα θέλω», θα κάνω μια πρόταση που μπορεί να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση.

Αν ο Παναθηναϊκός στεφθεί τελικά πρωταθλητής, αντί για γύρο θριάμβου, πανηγυρισμούς και άλλα τέτοια κουραφέξαλα, θα ήταν καλύτερο να διοργανώσει μια ημερίδα με θέμα «Είμαστε πια πρωταθλητές, εγώ το θέλω, εσύ το θες;».

Στην ημερίδα θα πάρουν μέρος δημοσιογράφοι, οπαδοί, έφοροι, επικοινωνιολόγοι και μέτοχοι. Εκεί θα εξηγήσουν όλοι –τεκμηριώνοντας την άποψή τους– ποιος ανομολόγητος σκοπός τούς έκανε να επιθυμούν τη φετινή «κούπα». Στη συνέχεια θ' ακολουθήσει μυστική ψηφοφορία…

Αν οι λόγοι που ακουστούν δεν κριθούν ικανοποιητικοί από την πλειονότητα των συνέδρων, τότε δεν θα απομένει τίποτε άλλο παρά να επιστρέψουν το πρωτάθλημα στον Πατέρα (ας το δώσει αν θέλει στον «Big Mac» ή στον Κομπότη. Δεν μας απασχολεί αυτό). Μπρος στη σωτηρία της ψυχής, αγαπητέ αναγνώστη, τύφλα να 'χουν οι «κούπες» κι οι εφήμερες χαρές.