Το συγκλονιστικό βίντεο της τάφρου

Όταν τη μία μέρα τρως κεφτεδάκια και την άλλη μέρα τη βγάζεις με φασολάκια σίγουρα η διάθεση σου δεν θα είναι ίδια με τη χθεσινή. Και για να εξηγούμαι από την αρχή. Τα κεφτεδάκια τα γουστάρω, τα φασολάκια καθόλου. Και μπράβο μου.

Όταν λοιπόν τη μία μέρα το Μουντιάλ είχε όλη αυτή τη βαβούρα με την Εθνική και την άλλη είχαμε να ασχοληθούμε με τους υπόλοιπούς οι ρυθμοί λογικό είναι να πέσουν. Όχι για πολύ όμως αφού πάντα κάτι θα συμβεί και θα ανεβάσει την αδρεναλίνη.

Κάτι τέτοιο έγινε τη στιγμή του γκολ της Σερβίας κόντρα στους Γερμανούς. Ο Γιοβάνοβιτς το βάζει και αρχίζει να τρέχει σαν τρελός. Πηδάει τις πινακίδες και την ώρα που ετοιμάζεται για το δεύτερο άλμα του τριπλούν, συνειδητοποιεί ότι μπροστά του βρίσκεται η τάφρος (Ακολουθεί το συγκλονιστικό βίντεο).

Μέσα στο μυαλό του Σέρβου δεν είμαστε, αλλά είμαι σίγουρος ότι όσα κλάσματα του δευτερολέπτου χρειάστηκαν για να διαπιστώσει ότι από κάτω υπάρχει κενό θα του ξέφυγε ένα ουπς μεγαλύτερο και από αυτό του κογιότ την ώρα που δεν καταφέρνει να πιάσει τον roadrunner.

Ο Σέρβος πέφτει μέσα στην τάφρο και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε γραφικά λογοπαίγνια του τύπου «έγινε ο τάφ(ρ)ος του». Τα δευτερόλεπτα που περνούν μοιάζουν εφιαλτικά (Ακολουθεί το συγκλονιστικό βίντεο). Ο Γιοβάνοβιτς δεν εμφανίζεται και τα ενδεχόμενα είναι τρία συν ένα έτσι για μπόνους.

1) Πέφτει ακόμα αφήνοντας ένα μακρόσυρτο «βββββββββββ» (το «αααααααα» του φαίνεται πολύ κλισέ).

2) Το βάθος δεν είναι μεγάλο αλλά στον πάτο έχει κροκόδειλους. Ή ακόμα χειρότερα ρινόκερους. Ή μάλλον καλύτερα κροκόδειλους. Αν και η λύση ρινόκεροι μεταμφιεσμένοι σε κροκόδειλους θα ήταν η καλύτερη. (Μείνετε εδώ, ακολουθεί το συγκλονιστικό βίντεο)

3) Ξαναεμφανίζεται ως θολή φιγούρα με φτερά που κατευθύνεται στον ουρανό. Θαύμα θαύμα φωνάζουν οι πιστοί, ενώ από κάπου μακριά ακούγεται ο ήχος μίας πένθιμης καμπάνας.

4 )Τίποτα από τα παραπάνω.

Ήρθε η ώρα της αποκάλυψης. Ακολουθεί το συγκλονιστικό βίντεο. Fast forward στο 00:21



Είναι αλήθεια ότι η συγκίνηση και το heartbeat σας συνεπήραν ε; Ηρεμήστε. Αυτό θα κάνω κι εγώ. Θα πάω στη βεράντα μου και θα βγάλω έξω την τηλεόραση. Πρώτη φορά φέτος (ψέματα δεύτερη. H πρώτη ήταν στη Eurovision). Και θα κάτσω με την ησυχία μου να δω την Αγγλία. Θα τους πατήσει τους Αλγερινοί.

Και αν δεν το κάνει αύριο θα λέω ότι το είχα το προαίσθημα. Αλλά τώρα λέω ότι θα τους πατήσει τους Αλγερινοί. Έχω το δικαίωμα της κωλοτούμπας; Φυσικά και το έχω. Και μπράβο μου.

Και να σας εξομολογηθώ και κάτι άλλο. Που και πού κάθομαι στο μπαλκόνι με τη βουβουζέλα μου. Όταν νυχτώσει. Σε ανύποπτες στιγμές πατάω μια βουβουζελιά και περιμένω κάποιος να με βρίσει, αλλά δεν το κάνει κανένας. Τι στο διάολο κανείς δεν ενοχλείται;

Έτσι σκέφτομαι να συνεχίσω το σκετσάκι μόνος μου. Πρώτα θα πατάω τη βουβουζελιά και μετά θα φωνάζω «Ποιος μαλακας;»…

Blood_and_the_city@hotmail.gr