Μπροστά στην πρώτη τους φορά

Τέσσερα χρόνια αναμονής είναι αρκετά. Η στιγμή της στέψης για τη νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια έφτασε. Ολλανδία και Ισπανία ετοιμάζονται να διεκδικήσουν απόψε (21:30) το Μουντιάλ, έναν τίτλο που λείπει από την τροπαιοθήκη τους. Διαβάστε στο www.sport-fm.gr όσα πρέπει να ξέρετε για τον μεγάλο τελικό.

«Οράνιε» και «φούριας ρόχας» διεκδικούν στο «Σόκερ Σίτι» του Γιοχάνεσμπουργκ το τρόπαιο, με τους πρώτους να παρουσιάζονται από την αρχή ως το μεγάλο αουτσάιντερ της διοργάνωσης, ενώ οι πρωταθλητές Ευρώπης επιβεβαίωσαν τον τίτλο του φαβορί. Διαιτητής της αναμέτρησης ορίστηκε ο Άγγλος Χάουαρντ Γουέμπ.

Ο Μπερτ Φαν Μάαρβαϊκ θα έχει στη διάθεσή του τους Γκρέγκορι Φαν Ντερ Βιλ και Νάιτζελ Ντε Γιόνγκ, οι οποίοι απουσίασαν από τον ημιτελικό με την Ουρουγουάη λόγω τιμωρίας. Οι δύο ποδοσφαιριστές θα είναι στο βασικό σχήμα, αφήνοντας στον πάγκο τους Καλίντ Μπουλαρούζ και Ντεμί Ντε Ζέου. Ο Μάρτεν Στεκέλενμπουργκ ξεπέρασε τις ενοχλήσεις του και θα πάρει τη θέση του κάτω από τα δοκάρια της Ολλανδίας.

Πιθανή ενδεκάδα (4-3-3): Στεκέλενμπουργκ, Βαν Ντερ Βιλ, Χάιτινχα, Ματάισεν, Φαν Μπρόνκχορστ, Φαν Μπόμελ, Ντε Γιόνγκ, Σνάιντερ, Ρόμπεν, Κάουτ, Φαν Πέρσι.

Ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε «πονοκεφαλιάζει» για το αν θα ρίξει στη μάχη τον Πέδρο, ο οποίος τα πήγε καλά κόντρα στη Γερμανία, ή θα χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο που έκρινε τον τελικό του Euro 2008, Φερνάντο Τόρες. Ο μέσος της Μπαρτσελόνα πάντως είναι το φαβορί, ενώ δεν είναι σε θέση να αγωνιστεί ο τραυματίας αμυντικός Αλμπιόλ.
Πιθανή ενδεκάδα (4-5-1): Κασίγιας, Ράμος, Πικέ, Πουγιόλ, Καπντεβίλα, Μπούσκετς, Τσάβι, Τσάμπι Αλόνσο, Ινιέστα, Πέδρο, Βίγια.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Στις 10 Σεπτεμβρίου 2008, χάρη σε ένα γκολ του Χάιτινχα και ένα του Φαν ντερ Φάρτ, η Ολλανδία επικρατούσε 2-1 της ΦΥΡΟΜ στα Σκόπια, αλλά ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν το τι θα ακολουθούσε. Το ταξίδι που ξεκίνησε εκείνο το βράδυ, ολοκληρώνεται σχεδόν δύο χρόνια μετά και έφερε τους «οράνιε» στον τελικό του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Λιγότερο «ιπτάμενοι» από άλλες φορές, οι Ολλανδοί χρειάστηκε να πουλήσουν ένα κομμάτι της επιθετικής ψυχής τους για να διεκδικήσουν μετά από 32 χρόνια το «παρθενικό» τους Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Οι φίλοι αυτής της ομάδας δεν χρειάστηκαν ποτέ τίτλους για να ανανεώσουν την πίστη τους. Αρκούσε αυτό που έβλεπαν στο χορτάρι, το «total football» της δεκαετίας του ’70, που άλλαξε μια για πάντα τον τρόπο που βλέπουμε ποδόσφαιρο. Έχοντας την ατυχία να πέσει σε δύο διαδοχικούς τελικούς πάνω στους διοργανωτές και πληρώνοντας εν μέρει την «αφέλεια» που τη συνόδευε, λόγω της αγάπης για το παιχνίδι, η Ολλανδία έμεινε «βασίλισσα χωρίς στέμμα».
Το 1974 προηγήθηκε αλλάζοντας 16 πάσες μετά την πρώτη σέντρα, χωρίς να παρεμβληθεί Γερμανός, αλλά δεν μπόρεσε να κρατήσει και ηττήθηκε τελικά 2-1. Τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Αργεντινής, χωρίς τον απαράμιλλο Κρόιφ στη σύνθεσή της, ίσως εξ αιτίας και αυτού, έχασε από την «αλμπισελέστε» 3-1 στην παράταση. Η φάση ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη της κανονικής διάρκειας, με τον Ρέζενμπρικ να στέλνει την μπάλα στο δοκάρι, «στοίχειωσε» το ολλανδικό ποδόσφαιρο. Έτσι, παίκτες όπως ο Νέεσκενς, ο Κρολ, ο Χάαν δεν στέφθηκαν ποτέ παγκόσμιοι πρωταθλητές, κάτι που έγινε και με την επόμενη μεγάλη γενιά των «οράνιε». Η παρέα των Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ και Κούμαν πήρε το EURO 1988, αλλά σταμάτησε εκεί χωρίς να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ
Ο τεχνικός της Ολλανδίας, Μπερτ φαν Μάαρβαϊκ είναι πλέον αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Επί των ημερών του οι «τουλίπες» έγιναν η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που πήρε το εισιτήριο για την τελική φάση του Μουντιάλ, πετυχαίνοντας οκτώ νίκες σε ισάριθμα ματς. Το εντυπωσιακό… βιολί συνεχίστηκε και στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, όπου οι «οράνιε» επικράτησαν και στους έξι αγώνες που έδωσαν ως τώρα. Αν τελικά σκοντάψουν στο τελευταίο παιχνίδι, στο μεγάλο τελικό κόντρα στην Ισπανία, θα μιλάμε για ποδοσφαιρικό δράμα. Λιγότερο εντυπωσιακή, αλλά προσηλωμένη στο στόχο είναι η ομάδα-δημιούργημα του Μάαρβαϊκ. Δεν στερείται αστέρων, κάθε άλλο. Απλά είπαμε, χρειάστηκε να πουλήσει ένα κομμάτι της ψυχής της, καταφέρνοντας να ισορροπήσει το παιχνίδι της και να καλύψει τις αμυντικές της αδυναμίες. Σε κάποια άλλη εποχή, με διαφορετικό προπονητή, οι «οράνιε» πιθανόν να χάριζαν ορισμένες βραδιές ποδοσφαιρικής μαγεία, διαλύοντας τον αντίπαλό τους, όπως πριν από δύο χρόνια με Γαλλία και Ιταλία, για να προδοθούν από την άμυνα και να αποχωρήσουν λίγο μετά.

Στη Νότια Αφρική ξεκίνησε με ένα άνετο 2-0 επί της Δανίας, για να ακολουθήσει το φτωχό πλην τίμιο 1-0 κόντρα στην Ιαπωνία. Στο τελευταίο ματς του ομίλου επιβλήθηκαν 2-1 του Καμερούν και συνέχισαν στο ίδιο τέμπο στα νοκ άουτ ματς, με αντίπαλο τη Σλοβακία νικώντας με το ίδιο σκορ. Αυτό που είχε αλλάξει ήταν ο βαθμός δυσκολίας που κουβαλούσε το όνομα του αντιπάλου. Οι Ολλανδοί στο δικό τους κρας τεστ απέδειξαν κόντρα στη Βραζιλία, ότι μπορούν να φτάσουν πολύ μακριά. Αν και βρέθηκαν πίσω στο σκορ, ανέτρεψαν τα δεδομένα και το σκορ και με 2-1 πέρασαν στα ημιτελικά, όπου λιγότερο δραματικά από ότι δείχνει το τελικό 3-2, υπέταξαν ακόμη μια νοτιοαμερικανική ομάδα -την Ουρουγουάη- και πέρασαν στον τελικό.

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: ΓΟΥΣΛΕΪ ΣΝΑΪΝΤΕΡ
Παίκτες με λάμψη δεν έλειψαν ποτέ από τους «οράνιε». Εξαιρετική είναι η περίπτωση των Γουέσλεϊ Σνάιντερ και Άριεν Ρόμπεν. Μπορεί ο πρώτος να στενοχώρησε τον δεύτερο στον τελικό του Champions League πριν μερικούς μήνες, αλλά οι δυο τους πλέον δουλεύουν στο γήπεδο για το κοινό ολλανδικό κοινό. Ο άσος της Ίντερ έχει φτάσει ήδη στα πέντε γκολ και είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, ενώ με τον παίκτη της Μπάγερν στη σύνθεσή τους, οι «τουλίπες» αποκτούν εύρος στην επίθεση και παρουσιάζονται ως… «άλλη» ομάδα.

ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
6 νίκες σε ισάριθμα ματς έχουν οι «οράνιε» στην τελική φάση, επίδοση ίδια με εκείνη της μεγάλης Βραζιλίας του ’70, που πέτυχε το ίδιο συμπεριλαμβανομένου όμως και του τελικού. Επίσης, η «σελεσάο» τότε είχε μόνο νίκες και στα προκριματικά, όπως και η Ολλανδία. Με εφτά νίκες σε εφτά ματς οι Βραζιλιάνοι πήραν και το Μουντιάλ του 2002.

12 γκολ έχουν πετύχει οι Ολλανδοί, μέσος όρος 2 ανά αγώνα.
5 τέρματα σε έξι ματς έχουν δεχθεί, δηλαδή 1,2 ανά παιχνίδι.
Ενδεικτικό του τρόπου της αμυντικής λειτουργίας της ομάδας είναι το γεγονός ότι η Ολλανδία είναι η ομάδα με τις περισσότερες κίτρινες κάρτες (15) και τα πιο πολλά φάουλ (98) από κάθε άλλη στο Μουντιάλ.
Στον αντίποδα, οι «τουλίπες» επιδεικνύουν απίστευτη εκτελεστική δεινότητα, ενδεικτική του ταλέντου που υπάρχει στην ομάδα. Οι «οράνιε» έχουν σκοράρει 12 φορές, έχοντας δοκιμάσει μόλις 80 σουτ, εκ των οποίων τα 41 (πάνω από τα μισά δηλαδή) πήγαν προς την εστία.

ΙΣΠΑΝΙΑ

Δύο χρόνια πριν η ομάδα του Λουίς Αραγονιές πανηγύριζε την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στα γήπεδα της Αυστρίας-Ελβετίας. Την Κυριακή οι «φούριας ρόχας» του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε διεκδικούν ένα ακόμα σπουδαιότερο τρόπαιο, το Παγκόσμιο Κύπελλο, κόντρα στην Ολλανδία. Μεταξύ των δύο διοργανώσεων οι Ίβηρες παρουσιάστηκαν ισχυρότατοι, αφού έκαναν το 10/10 στα προκριματικά του Μουντιάλ (και μάλιστα κόντρα σε σημαντικούς αντιπάλους, όπως η Τουρκία και το Βέλγιο) και στους τελευταίους 30 αγώνες τους έχουν 28 νίκες!

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Παρότι έχει αγωνιστεί σε 12 Παγκόσμια Κύπελλα μέχρι το φετινό, η Ισπανία θα βρεθεί για πρώτη φορά σε τελικό. Καλύτερη εμφάνισή της ήταν η συμμετοχή στην τετράδα το 1950 (με ένα περίεργο σύστημα που δεν είχε ημιτελικούς), το 1982 απογοήτευσε πλήρως κάνοντας μόλις μια νίκη σε πέντε αγώνας στη διοργάνωση που φιλοξένησε και από τότε πάντα κάπου «σκοντάφτει»: το 1986 ήταν οι Βέλγοι στα προημιτελικά, το 1990 οι Γιουγκοσλάβοι στους «16», το 1994 οι Ιταλοί στα προημιτελικά, το 1998 οι Παραγουανοί και οι Νιγηριανοί στη φάση των ομίλων, το 2002 οι Νοτιοκορεάτες στα προημιτελικά και το 2006 οι Γάλλοι στους «16» αυτοί που σταμάτησαν τους Ισπανούς πριν φτάσουν στα ημιτελικά. Αν εξαιρέσουμε τους ισχυρούς αντιπάλους του 1994 και του 2006 και τη σφαγιαστική διαιτησία του Γκαμάλ Γκαντούρ το 2002, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι Ίβηρες αποδείχθηκαν λιπόψυχοι.

Αντιθέτως, η Ισπανία εμφανίζεται ισχυρή στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Το 1964 κατέκτησε το τρόπαιο, το 1984 έφτασε στον τελικό αλλά ένα τραγικό λάθος του τερματοφύλακα Αρκονάδα σε φάουλ του Πλατινί χάρισε ουσιαστικά τον τίτλο στη Γαλλία (0-2) και το 2008 επανήλθε στην κορυφή, νικώντας με 1-0 τη Γερμανία. Αν τελικά η ομάδα του Ντελ Μπόσκε κατακτήσει το τρόπαιο θα γίνει η πρώτη μετά τη Δυτική Γερμανία του 1972-74 που θα πάρει σερί Euro και Μουντιάλ.

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: ΝΤΑΒΙΝΤ ΒΙΓΙΑ
Είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής των «φούριας ρόχας» μέχρι στιγμής, έχοντας πετύχει τα πέντε από τα επτά γκολ τους. Μοιράζεται την πρώτη θέση στον πίνακα των σκόρερ με τον Ολλανδό Γουέσλεϊ Σνάιντερ και μέχρι στιγμής έχει «εκτελέσει» Ονδούρα, Χιλή, Πορτογαλία και Παραγουάη. Στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο είχε σκοράρει τρεις φορές, ενώ στο Euro του 2008 τέσσερις. Επιθετικός με «φονικό» ένστικτο, έχει παίξει μέχρι στιγμής και για τον ντεφορμέ παρτενέρ του Φερνάντο Τόρες και θα αποτελέσει το νούμερο 1 κίνδυνο για την εστία του Στεκέλενμπουργκ την Κυριακή.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ
Με το… αριστερό ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της στο 19ο Παγκόσμιο Κύπελλο η πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στον πρώτο της αγώνα, παρά την έντονη υπεροχή της και τα πολλά σουτ που επιχείρησαν οι παίκτες της, ηττήθηκε με 0-1 από την Ελβετία. Οι Ισπανοί σοβαρεύτηκαν στη συνέχεια και με συνοπτικές διαδικασίες «καθάρισαν» Ονδούρα και Χιλή, παίρνοντας την πρόκριση για τους «16» ως πρώτοι του ομίλου. Εκεί τους περίμενε η Πορτογαλία, αλλά ένα γκολ του Βίγια έδωσε τη λύση σε ένα σκληρό ματς. Ο προημιτελικός με την Παραγουάη αποδείχθηκε πιο δύσκολος από ότι αναμενόταν, αφού οι Λατινοαμερικάνοι αστόχησαν σε πέναλτι (όπως και οι Ευρωπαίοι αργότερα) και είδαν να τους ακυρώνεται ένα καθαρό γκολ, πριν δεχθούν γκολ στο 83’ και πάλι από τον Βίγια και αποκλειστούν. Η Ισπανία ωστόσο υπενθύμισε σε όλους ότι είναι πια μεγάλη ομάδα, όταν στον ημιτελικό επιβλήθηκε με 1-0 της εντυπωσιακής μέχρι τότε Γερμανίας πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ. Πλέον, απομένει μόνο το εμπόδιο της Ολλανδίας για να σηκώσει ο Κασίγιας το τρόπαιο στον ουρανό της Νοτίου Αφρικής.

ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
Αν κερδίσει η Ισπανία, θα γίνει η όγδοη πρωταθλήτρια κόσμου και η πρώτη ευρωπαϊκή που θα κατακτήσει το τρόπαιο μακριά από τη «Γηραιά Ήπειρο». Παράλληλα, θα γίνει η μοναδική ομάδα στην ιστορία που θα αναδειχθεί πρώτη παρότι ηττήθηκε στον πρώτο της αγώνα.

Ο Νταβίντ Βίγια είναι πλέον ο πρώτος σκόρερ των «Φούριας Ρόχας» σε Παγκόσμια Κύπελλα με 8 τέρματα, έχοντας ξεπεράσει τους Μπουτραγκένιο, Ραούλ, Μοριέντες και Ιέρο (5). Ο επιθετικός της Μπαρτσελόνα έχει την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος Ισπανος που θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ σε Μουντιάλ.

20 επιτυχημένες πάσες πρέπει να κάνει στον τελικό ο Τσάβι Ερνάντεθ για να ξεπεράσει τις 589 του Κάρλος Ντούνγκα από το 1994 (έχει 570) και να γίνει ο ρέκορντμαν της σχετικής λίστας. Στην πρώτη πεντάδα των παικτών με τις περισσότερες πάσες στο τρέχον Παγκόσμιο Κύπελλο βρίσκονται άλλοι τρεις Ισπανοί, οι Τσάμπι Αλόνσο, Σέρχιο Μπούσκετς και Ζεράρ Πικέ.

Αν το τρόπαιο έρθει για τους Ίβηρες με γκολ κάποιου εκ των Πικέ, Πουγιόλ, Μπούσκετς, Τσάβι, Ινιέστα, Πέδρο ή Βίγια (και φυσικά αν έρθει στα πέναλτι μετά από «λευκή» ισοπαλία) η Ισπανία θα έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια κόσμου μόνο με γκολ παικτών της Μπαρτσελόνα! Μέχρι στιγμής έχουν σκοράρει οι Βίγια (5), Ινιέστα και Πουγιόλ.

Επιμέλεια: Νικόλας Ακτύπης, Γιάννης Μάρκουλας