Facebook, φωτογραφίες και φιλοσοφίες

Ποτέ δεν μου άρεσε να μου λένε τι να κάνω. Αυτό με έχει οδηγήσει πολλές φορές σε προβλήματα, όπως την πρώτη φορά που μου είπε κάποιος μην περνάω με κόκκινο και εγώ πέρασα. Περιττό να σας πω ότι ένα δίκυκλο κερδίζει πάντα έναν πεζό (εμένα δηλαδή) σε μετωπική.

Και πάλι όμως επειδή είμαι ξεροκέφαλος συνεχίζω να μην ακούω. Όσοι έχετε Facebook θα καταλάβετε αμέσως για τι πράγμα θέλω να σας μιλήσω. Όσοι δεν έχετε, προσπαθήστε να διασκεδάσετε με τις ασυναρτησίες που θα γράψω στη συνέχεια.

Κοιτά κάτι πράγματα που απασχολούν τον κόσμο

Αρχικά να δικαιολογηθώ. Θα σκέφτεστε, και σωστά θα σκέφτεστε, το λόγο που ενώ το παίζω επαναστάτης, έχω λογαριασμό στο Facebook. Η δικαιολογία μου είναι ότι ένα πληκτρολόγιο μου δίνει τη δυνατότητα να το παίξω όσο επαναστάτης θέλω, αλλά στην πραγματικότητα δύσκολα θα ήμουν αυτός που θα ριχνόταν πρώτος στη μάχη για να αντιμετωπίσει τον εχθρό (στη θέση του εχθρού βάλτε όποιον θέλετε).

Άρχισε λοιπόν τις τελευταίες ημέρες μια μόδα, που θέλει τους χρήστες του Facebook να αλλάζουν τη φωτογραφία του προφίλ τους και να χρησιμοποιούν αυτή του αγαπημένου τους ήρωα από κόμικ, καρτούν κτλ.

Ας ξεπεράσουμε τα πρακτικά προβλήματα του τύπου, τι φωτογραφία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ο Λάιονο από τους Thundercats αν είναι υπαρκτό πρόσωπο και έχει Facebook και ας πάμε στην ουσία.

Γιατί γίνονται τέτοιες κινήσεις; Για να ξαναγίνουμε, έστω και για λίγο, όλοι παιδιά υποτίθεται. Αλλά πείτε μου με την καρδιά στο χέρι και όχι με το χέρι στην καρδιά. Ποιος θέλει να ξαναγίνει παιδί; Να κοιτάει μια μπάλα στη βιτρίνα και να κουτουλάει πάνω στο τζάμι προσπαθώντας να την πιάσει; Να μην έχει λεφτά στην τσέπη παρά μόνο το χαρτζιλίκι για την τυρόπιτα; Να φοβάται να κοιμηθεί το βράδυ με το φως κλειστό και να προσέχει μη βγει τίποτα από την ντουλάπα;

Το μόνο που θέλουμε όλοι είναι να είμαστε ακριβώς όπως είμαστε και τώρα έχοντας όμως τις ευθύνες που έχουν τα παιδιά. Καμία δηλαδή. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ακούσω για νοσταλγία των παιδικών μας χρόνων θα ξέρω ότι έχω απέναντι μου ένα μάτσο ψεύτες. Και δεν έχω πρόβλημα με τους ψεύτες, είμαι και εγώ μεγάλος (ψεύτης). Έχω πρόβλημα με τους κακούς ψεύτες.

Κουτσομπολιά

Πολλή βαβούρα έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες με το opening του Copa. Αν δεν ξέρετε για τι πράγμα μιλάω , κάντε κλικ εδώ και μετά επιστρέψτε να το συζητήσουμε. Θα περιμένω.

Όλα εντάξει να ξεκινήσουμε;

Λοιπόν. Εγώ προσωπικά θα πάω. Αλλά έχω απαιτήσεις. Έχω απαιτήσεις από τη μουσική. Αν ακούσω συνεχόμενο μπιτάκι μέχρι το πρωί, το πιο πιθανό είναι ότι θα χαραμίσω μία από τις ζωές που μου έχουν απομείνει και θα προσπαθήσω να αυτοκτονήσω με βότκα. Ελπίζω να τα καταφέρω. Και αν στην περίπτωση του Νίκολας Κέιτζ στο Leaving Las Vegas, δεν ξέρατε γιατί ο τύπος πίνει μέχρι να πεθάνει, με μένα ξέρετε. Τουλάχιστον ξέρετε ένα μέρος της αλήθειας.

Επίσης έχω μια περιέργεια, να δω αν η Μακρυπούλια είναι πιο ψηλή από μένα με τακούνια.

Υ.Γ. Απορία συντάκτη όταν λέγαμε για τα καρτούν. «Δηλαδή ρε μαλάκες εμένα που παιδικός μου ήρωας είναι ο Καραπιάλης τι φωτογραφία να βάλω;». Τοποθέτηση γυναίκας υπαλλήλου όταν λέγαμε για τη νοσταλγία της παιδική ηλικίας και το γιατί να θέλει κάποιος να ξαναγίνει παιδί. «Για να δικαιολογήσει τις μαλακίες του».

Υ.Γ.2 Προσέξατε ότι και οι δύο τοποθετήσεις μίλησαν για μαλάκιες και μαλάκες; Άτιμο ελληνικό καθημερινό λεξιλόγιο.

Υ.Γ.3 Tonight, Tonight



Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr