Άννα Κορακάκη: Από το… νταμάρι στο χρυσό! (pics)

Στην αρχαία Ελλάδα, όταν μια πόλη ήθελε να τιμήσει έναν Ολυμπιονίκη, γκρέμιζε τα τείχη. Στη σύγχρονη Ελλάδα, τα τείχη είναι γκρεμισμένα από πριν, σαν την παράγκα στον Κορύλοβο της Δράμας, κάτω από τα οποία γεννήθηκε ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο και μια σπουδαία επιτυχία.

Περηφάνια και συγκίνηση. Αυτά πρόσφερε απλόχερα στους Έλληνες που δοκιμάζονται από την συνεχόμενη οικονομική κρίση, η σπουδαία Άννα Κορακάκη. Το κορίτσι από τη Δράμα με το καθαρό βλέμμα και την μοναδική συστολή, κατάφερε να μας κάνει να βουρκώσουμε. Η ελληνική σημαία, βρέθηκε κρεμασμένη στον πιο ψηλό ιστό και όλοι εμείς μπροστά σε τηλεοράσεις να έχουμε ανάγει τη σκοποβολή σε εθνικό μας σπορ.

Όχι, δεν ανακαλύψαμε ξαφνικά το πιστόλι. Όμως, είχαμε ανάγκη σαν λαός να φωνάξουμε ότι υπάρχουμε και η Άννα Κορακάκη, ήταν για μας η φωνή που ακούστηκε στα πέρατα της οικουμένης.

Τα 12 χρόνια, χωρίς χρυσό μετάλλιο, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήταν πολλά και η νεαρή δεσποινίδα από τη Δράμα, έβαλε τέλος σε αυτή την ανομβρία. Έγραψε ιστορία για την Ελλάδα, η οποία όμως φρόντισε να της γυρίσει την πλάτη όλο αυτό τον καιρό.

Οι πολιτικοί έσπευσαν να στείλουν συγχαρητήρια. Λογικό... Σκέφτηκε όμως κανείς, πως αυτό το κορίτσι έφτασε στα δύο μετάλλια, το χρυσό και το χάλκινο;

Η Άννα, πάνω στο πρώτο σκαλί του βάθρου έβαλε τα κλάματα. Ακούγοντας τον εθνικό ύμνο λύγισε και προφανώς μαζί με τη χαρά υπήρχαν και δεύτερες σκέψεις.



Ίσως να της ήρθαν στο μυαλό εικόνες από το νταμάρι στο οποίο έκανε προετοιμασία, αυτό με τους τσίγκους και τα θρανία που έστησε μόνος του ο πατέρας και προπονητής της, Τάσος Κορακάκης. Ναι, εκείνους που όλα αυτά τα χρόνια δεν μπορούσε να τη συνοδεύσει στους αγώνες.


Ίσως να της ήρθε στο μυαλό, η μηδενική υποστήριξη από την πολιτεία που απ’ ότι λένε αυτοί που γνωρίζουν, της αρνήθηκε ακόμα και να τις καλύψει τα έξοδα για τις σφαίρες με τις οποίες προπονείται.



«Την ώρα που ήμουν στο βάθρο, μου πέρασαν από το μυαλό όλες οι δυσκολίες για να βρεθώ εδώ» είπε στις δηλώσεις μετά την επιτυχία η πρώτη Ελληνίδα που κατακτά δύο μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ποιες είναι οι δυσκολίες; Πρώτα απ’ όλα ο δρόμος προς το χρυσό. Έχετε δει που προπονείται η Κορακάκη και που οι αθλήτριες με τις οποίες συναγωνίστηκε; Η Κινέζα και η Γερμανίδα, έχουν χώρο για να προπονούνται στο 25άρι πιστόλι, ίσως και στο υπόγειο του σπιτιού τους.

Τα λόγια της μητέρας της συγκλονίζουν: «Είμαι πολύ περήφανη. Η επιτυχία ήρθε από σκληρή δουλειά από την κόρη και το σύζυγό μου. Είναι δικαίωση των κόπων τους για όλη την προσπάθεια που κατέβαλαν όλο αυτό τον καιρό. Οι δυσκολότεροι αγώνες δόθηκαν εκτός αγωνιστικών χώρων. Για να μην πω μηδενική, η στήριξη από την πολιτεία ήταν ελάχιστη. Κάποιες στιγμές έπρεπε να παλέψουμε για τα αυτονόητα και έπρεπε να δοθούν σκληρές μάχες γι' αυτό. Για τα 25 μέτρα, που παίζει αύριο, δεν υπάρχει καν σκοπευτήριο, προπονείται σε ένα νταμάρι. Για πολλά χρόνια ο άντρας μου δεν μπορούσε να συνοδεύει την κόρη μας στους αγώνες» δηλώνει η Φωτεινή Χριστοδούλου.

Την ίδια ώρα, η Άννα Κορακάκη, προετοιμάζεται σε μια κανονική παράγκα, στους πρόποδες του λόφου Κορυλόβου στη Δράμα.
Μια κανονική παράγκα, στημένη μέσα σε ένα νταμάρι, κάτι αυτοσχέδιοι στόχοι – πάλι καλά που δεν είναι κουτάκια μπύρας – και κάτι θρανία για να ακουμπάει. Αυτά είναι όλα.







Μάλιστα, λένε οι πληροφορίες, ότι οι τοπικοί «άρχοντες» φρόντισαν να γκρεμίσουν την παράγκα που προπονούνταν οι αθλήτρια. Μια απόφαση που δημιουργεί ερωτηματικά για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Μήπως για να γλυτώσουν από τα αρνητικά σχόλια τώρα που η πόλη μονοπωλεί το ενδιαφέρον; Μήπως για να φτιάξουν κάτι καινούριο; Μακάρι...







Όπως και να έχει, το κορίτσι αυτό με την καθαρή ελληνική ψυχή, απέδειξε ότι εκείνα τα φτωχά μέσα, έφταναν και περίσσευαν για το χρυσό. Για την επιτυχία. Για να φουσκώσουμε από περηφάνια.

Επιμέλεια: Γιώργος Σπανομανώλης