Βαγγέλης Νεραντζιάς

Ο Παπαπέτρου και η επιστροφή στο πλάνο των επιτυχιών

Τα πολλαπλά οφέλη του Παναθηναϊκού από την απόκτηση του Παπαπέτρου, η σύγκριση του Παναθηναϊκού με το πρόσφατο παρελθόν και η διαφορά με τα περσινά… Γράφει ο Βαγγέλης Νεραντζιάς

Είναι γνωστό ότι όλοι κρίνονται από τα αποτελέσματα και αυτά έρχονται την άνοιξη που παίζονται οι τίτλοι. Όμως ακόμη κι έτσι το φετινό καλοκαίρι μοιάζει κομβικό για την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι επιστρέφουν στη λογική που αποτέλεσε οδηγό για να μεγαλουργήσει η ομάδα, τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων.

Θα πει κανείς ότι το τριφύλλι παραμένει στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος έχοντας στενή… σχέση με τους τίτλους, όμως η πραγματικότητα είναι ότι το σχέδιο με το έντονο αμερικανικό στοιχείο δεν έφερε αποτελέσματα στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια.

Πλέον αυτή η κατάσταση αλλάζει και ο Παναθηναϊκός θα θυμίζει και πάλι την εποχή του πλάνου των επιτυχιών. Η ανανέωση του Νικ Καλάθη και η απόκτηση του Ιωάννη Παπαπέτρου οδηγούν σε αυτή τη κατεύθυνση...

Μπορεί οι παραδόσεις να είναι για να σπάνε, όμως είναι κοινά αποδεκτό ότι ο Παναθηναϊκός σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες εκτός των συνόρων είχε έναν δυνατό κορμό Ελλήνων παικτών. Σε αυτούς προσέθετε ξένους τοπ επιπέδου, κράταγε τον ίδιο κορμό για χρόνια και τα αποτελέσματα είναι σε όλους γνωστά.

Για να μιλήσουμε με στοιχεία. Ο Καλάθης είναι 29 χρονών, ο Παπαπέτρου 24, ο Αντεντοκούνμπο 26, ο Παππάς 28(σ.σ. με τα υπάρχοντα δεδομένα θα ανανεώσει το συμβόλαιο του), ο Μήτογλου 22, ενώ υπάρχει και ο τίμιος Βουγιούκας που είναι πια στα 33. Φυσικά στο ρόστερ ανήκουν οι Χαραλαμπόπουλος, Λούντζης και Καλαϊτζάκης, αλλά παραμένει άγνωστο ποιος από αυτούς θα παραμένει στην ομάδα και ποιοι θα δοθούν δανεικοί.

Το θέμα γίνεται εύκολα αντιληπτό, αν ρίξουμε μια ματιά στην εκπληκτική πενταετία 2007-2011 εστιάζοντας στο ελληνικό στοιχείο και μιλάμε για μια περίοδο όπου ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τρία τρόπαια Ευρωλίγκας σε πέντε χρόνια(!) και μετατράπηκε σε εξάστερο.

2007: Διαμαντίδης, Αλβέρτης, Τσαρτσαρής, Χατζηβρέττας, Ντικούδης,
2009: Διαμαντίδης, Φώτσης, Τσαρτσαρής, Σπανούλης, Περπέρογλου,
2011: Διαμαντίδης, Τσαρταρής, Καλάθης, Περπέρογλου, Καιμακόγλου, Βουγιούκας

Φυσικά και δεν γίνεται σύγκριση των παικτών σε ατομικό ταλέντο αλλά η επιστροφή στη λογική των επιτυχιών που επιχειρεί ο Παναθηναϊκός, ο οποίος διαθέτει και πάλι έναν πολύ δυνατό κορμό Ελλήνων παικτών πρώτης γραμμής. Θα πει κανείς ότι και τη περασμένη πενταετία υπήρχαν κάποιοι Έλληνες στο ρόστερ, όμως αυτοί που βρίσκονται στο τωρινό είναι πολύ ταλαντούχοι και με ιδανικό μέσο όρο ηλικίας για να «χτιστεί» η ομάδα των επόμενων ετών.

Πλέον είναι δουλειά του Τσάβι Πασκουάλ να επιλέξει τους υπόλοιπους ξένους που θα κάνουν τη διαφορά, ώστε να δημιουργήσει μια ομάδα που θα παίζει περισσότερο με το μυαλό και λιγότερο με το ένστικτο.

Η έλευση Παπαπέτρου έχει πολλαπλά οφέλη για το τριφύλλι, πρώτα σε αγωνιστικό επίπεδο και δευτερευούσης στο κομμάτι του πρεστίζ. Είναι από τις περιπτώσεις που ενισχύεσαι και αποδυναμώνεις τον άμεσο ανταγωνιστή σου και αυτό είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση ο Ολυμπιακός δεν θα έκανε ότι μπορούσε να τον κρατήσει…

Επίσης, υπάρχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με το περσινό σίριαλ με τον Μάντζαρη, ο οποίος θα ερχόταν για τα χρήματα τα οποία πήρε τελικά από την ομάδα του και έμεινε. Φέτος το πρώτο κριτήριο του Παπαπέτρου δεν είναι τα λεφτά καθώς οι προτάσεις ήταν πολύ κοντά, αλλά ο ρόλος του μέσα στο παρκέ… Και αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

close menu
x