Τρελές ιστορίες απογραφής

Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

“Αντιμέτωποι με τουλάχιστον ανεξήγητες, αν όχι ενοχλητικές ερωτήσεις έχουν έρθει χιλιάδες πολίτες που άνοιξαν την πόρτα τους τις πρώτες μέρες της γενικής απογραφής πληθυσμού και κατοικιών”.

Αυτή ήταν η είδηση που έκανε το γύρο του internet και έκανες αυτούς που δεν έχουν απογραφεί ακόμα να πιστεύουν ότι τις ερωτήσεις τις κάνει η Σία Λιαροπούλου (στην καλύτερη περίπτωση) ή ο Αντρέας Μικρούτσικος (στη χειρότερη). Και αν νομίζετε ότι μπήκα στη μηχανή του χρόνου και ταξίδεψα 10 χρονιά πίσω, είναι γιατί τόσο καιρό είχε να μας τύχει τέτοιο κακό. Να θέλουν να μας απογράψουν δηλαδή.

Άκου εκεί.

Εγώ το πέρασα το μαρτύριο προσωπικά και δεν άφησα κανέναν άλλον να δώσει τα στοιχεία για μένα. Έζησα τη διαδικασία από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Αφού ξεπέρασα την αρχική φοβία ότι ο απογραφέας θα είναι βαμπίρ, ένιωσα πιο χαλαρός και έτοιμος να απαντήσω στα πάντα. Αν αναρωτιέστε πως θα μπορούσε να είναι ο απογραφέας βαμπίρ, θα σας απαντούσα ότι θα μπορούσε πολύ εύκολα. Και το χειρότερο με τα βαμπίρ είναι ότι για να μπουν στο σπίτι σου πρέπει να τα καλέσεις μέσα. Αλλιώς δεν μπαίνουν.

Και δεν είδα πουθενά καμία διαμαρτυρία για το συγκεκριμένο θέμα. Όλοι μιλάνε για προσωπικά δεδομένα και άλλες τέτοιες αηδίες τις οποίες εμείς οι ίδιοι καταρρίπτουμε καθημερινά με όλα αυτά που κάνουμε στο ίντερνετ.

Από τις online αγορές μας, μέχρι τα facebook τα twitter και τους λοιπούς ρουφιάνους που υπάρχουν για να μας καταστρέφουν την προσωπική ζωή. Μας αρέσει όμως. Όπως η σοκολάτα. Μπορεί να παχαίνει αλλά της δίνουμε και καταλαβαίνει. Σε αυτό το σημείο θα μπορούσα να κολλήσω ένα «παρ’ τα μωρή άρρωστη», απευθυνόμενος στη σοκολάτα, άλλα δεν θα το κάνω γιατί η γιαγιά μου πάντα μου έλεγε να είμαι ευγενικός όταν μιλάω σε κόσμο και να μη φοράω ποτέ άσπρες κάλτσες με σκούρα παπούτσια.

Απάντησα λοιπόν όπως έπρεπε.

-Ποια είναι η κύρια πηγή εισοδήματος σας;

-Τα όπλα, τα ναρκωτικά και η εισαγωγή πολύχρωμων μπαλονιών.

Μόλις άκουσε για τα μπαλόνια η απογραφέας πάγωσε. Παρόλα αυτά συνέχισε τις ερωτήσεις της.

-Μένετε μόνος σας;

-Ναι αν και μερικές φιλοξενώ, την ξαδέρφη ενός φίλου μου, που τραγουδάει σε ένα νυχτερινό κέντρο στη Δράμα και από εκεί κανονίζει την είσοδο στη χώρα κοριτσιών από το πρώην Ανατολικό μπλοκ με σκοπό να έρθουν στην Αθήνα και να αναζητήσουν την τύχη τους σε νυχτερινά μπαρς που προσφέρουν υπηρεσίες συνοδείας κυριών επί πληρωμή.

Η απογραφέας με το που άκουσε «Δράμα» χαμογέλασε, αφού όπως μου εξομολογήθηκε ήταν από εκεί η μαμά της και έχει χρόνια να πάει και μελαγχόλησε.

-Τα γράφεις όλα όσα λέω;

-Φυσικά. Και τώρα πείτε μου κάτι άλλο. Πόσα τετραγωνικά είναι η κουζίνα σας;

-Είναι πέντε τετραγωνικά, αλλά υπάρχει μια κρύπτη που οδηγεί σε ένα δωμάτιο στο οποίο φυλάω τις αυτοσχέδιες ρουκέτες μου, τη συλλογή μου από playboy της δεκαετίας του 70’, δύο ζωντανές πάπιες, μία χειροβομβίδα και το βιβλίο μου με συνταγές μαγειρικής αποκλειστικά για εργένηδες με ζάχαρο.

-Μ’ αρέσουν πολύ οι πάπιες, μπορώ να τις δω;

-Δυστυχώς όχι. Αλλά μπορώ να σου πω ένα ποίημα αν θες.

-Ευχαρίστως. Μ’ αρέσουν τα ποιήματα. Και οι πάπιες. Μπορώ να τις δω μετά;

-ΟΧΙ!

Ήπια μια γουλιά νερό. Καθάρισα το λαιμό μου με έναν διακριτικό βήχα και ξεκίνησα να απαγγέλω το ποίημα μου.

Μέτρα εσύ μετρώ κι εγώ
Να ριχτούμε στον γκρεμό
Κι όπως πέφτουμε μαζί
Να ευχηθούμε στη στιγμή

Να ναι αυτή η απογραφή
Μια στερνή επιγραφή
κάθε βάσανο καημός
κι ένας επιπλέον σταυρός

Και στο τέλος της βραδιάς
Θα ναι η Ελλάδα αχταρμάς
Κάθε δέκα νοματαίοι
Θα ναι κάπου χίλια…οκέι.

Δεν μπορώ άλλο μη χτυπάς
Πάψε πια να με μετράς
ένας είμαι ένας θα ‘μαι
κι ας με δείχνεις δεν φοβάμαι.

Εγώ; Εδώ. Παρών. Ένας ρε παιδιά… Ένας! (copyright ποίησης: Άκης Βαίου, συντάκτης sport-fm.gr).

-Πολύ καλό. Είσαι ποιητής;

-Όχι, ποιητής δεν είμαι. Λίγο μαλάκας ναι. Ποιητής όχι.

-Θα σου κάνω μια τελευταία ερώτηση πριν δω τις πάπιες.

-Δεν υπάρχει περίπτωση να δεις τις πάπιες.

-Καλά λοιπόν όπως θες. Που κοιμήθηκες το βράδυ της 9ης Μαΐου;

-Μας κατάλαβε. Όρμα της.

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ο Jesse James πήδηξε από το ράφι του και κάρφωσε ένα πολύ μικρό, αλλά πολύ κοφτερό μαχαίρι στην καρδιά της κοπέλας. Έτρεξα κοντά της.

-Καλά έχεις χαζέψει; Γιατί την κάρφωσες;

-Ήξερε πολλά, είπε ο πανούργος λούτρινος σκύλος που μιλάει.

Αυτό ήταν το τέλος της νεαρής κοπέλας που δεν θα δει ποτέ τις πάπιες. Και όλα αυτά επειδή ήταν αδιάκριτη. Αυτά έχει η ζωή. Άλλες φορές κάνεις τις λάθος ερωτήσεις και τη γλυτώνεις. Και άλλες κανείς τις σωστές και βρίσκεσαι με ένα μαχαίρι καρφωμένο στην καρδία. Pure physics.

Υ.Γ. 16 Μαΐου 2011. Ένας χρόνος χωρίς τον Ronnie James Dio





Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr