Δεν μπόρεσαν τα παλληκάρια αλλά μήπως να ψάξουμε το γιατί;

Χίλιες δικαιολογίες μπορώ να σας βρω και να στέκουν μάλιστα για το πατατράκ από τη Μέταλιστ. Καμία από αυτές όμως δεν θα οδηγεί σε χρήσιμες διαπιστώσεις για το μέλλον. Κι επειδή η ζωή στο ποδόσφαιρο δεν σταματά σ’ έναν αποκλεισμό προτιμότερες οι διαπιστώσεις που συνήθως είναι δυσάρεστες.

Πρώτη κι ατράνταχτη διαπίστωση πως ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε φέτος να βγάλει ολόκληρο ενενηντάλεπτο σε φουλ απόδοση. Δεκάλεπτα, εικοσάλεπτα, ημίχρονα, άντε ημίχρονο και κάτι. Για να κάνει τη δουλειά του στην Ελλάδα τις περισσότερες φορές έφταναν και περίσσευαν.

Τελείωναν τα ματς κι εμείς γράφαμε μετά ότι άφησε το πόδι από το γκάζι, έκανε συντήρηση δυνάμεων κ.λ.π.

Δυστυχώς δεν ήταν έτσι.

Απλά καιγόταν το λάδι στο καντήλι και η ομάδα έμενε από δυνάμεις. Τόσο απλά και τόσο προβληματικά. Γιατί όταν μία ομάδα ξεμένει από δυνάμεις κάτι συνέβη στην αρχή με την προετοιμασία της και στη συνέχεια την προπόνησή της.

Διαπίστωση δεύτερη ότι ο Ολυμπιακός των πολλών σκόρερ έχει πρόβλημα στην ολοκλήρωση της τελικής προσπάθειας. Χάνει ευκαιρίες με το τσουβάλι κι έφτασε η στιγμή να το πληρώσει σκληρά. Είναι πολλά τα χαμένα γκολ. Χτυπητή και η αδυναμία του Μιραλάς να σκοράρει σε διεθνή παιχνίδια.

Διαπίστωση τρίτη, η αδυναμία της μεσαίας γραμμής να κρατήσει την μπάλα. Αυτό που λέμε πάγωμα του παιχνιδιού θέλει παίκτες που κρατούν μπάλα στο κέντρο, την καλύπτουν με το σώμα τους, παίρνουν έξυπνα φάουλ. Συχνά απαιτούνται και εξτρέμ που δεν «ξεχύνονται» πάνω στον αντίπαλο αλλά «γυρίζουν» το παιχνίδι προς τα πίσω. Οι μικρόσωμοι Ιμπαγάσα και Μακούν πασάρουν γρήγορα γιατί υστερούν στη σωματική επαφή και οι υπόλοιποι χαφ στερούνται ικανότητας να κρατήσουν καν την μπάλα.

Διαπίστωση τέταρτη. Οι κυνηγοί του Ολυμπιακού παίζουν επιθετική άμυνα αλλά όταν χρειάζεται να αμυνθούν τακτικά πίσω από τη μεσαία γραμμή, υστερούν. Παραπέμπω σχετικά στο τελευταίο ημίωρο…

Δεν γράφω με την αίσθηση ότι υπάρχει κάτι από όλα αυτά που θ’ αφήσει τον Βαλβέρδε και τους συνεργάτες του με το στόμα ανοιχτό. Απλά βαριέμαι τα «δεν πειράζει», «κοιτάμε μπροστά» κι άλλα χαριτωμένα που δεν βοηθούν σε τίποτα…