Ιδιόμορφο ντέρμπι

Χαίρετε κύριοι,

Το παραδοσιακό ντέρμπι των Αθηνών φέτος είναι διαφορετικό από τα άλλα. Η ΑΕΚ βρίσκεται στην τελευταία θέση του πρωταθλήματος και ο άμεσος στόχος είναι να πάρει αποτελέσματα ώστε να μην κινδυνέψει, ενώ ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται σε ένα πρωτάθλημα χωρίς στόχους, χωρίς σχέδιο. Αυτό φαίνεται να είναι και το αρχικό πλεονέκτημα της ΑΕΚ αλλά και κάθε αντιπάλου του Παναθηναϊκού.

Γράφει ο Τσάρλυ

Πέρα από τα δεδομένα εγκληματικά λάθη του καλοκαιριού, η ομάδα του Φερέιρα παίζει δίχως συγκεκριμένο πλάνο. Στην ΑΕΚ αντίθετα με τον ερχομό του Λίνεν τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά και ξέρουμε πάνω κάτω τι να περιμένουμε. Στον Παναθηναϊκό όμως η κατάσταση μοιάζει χαοτική. Ο σίγουρος πάντα είναι ο Βιτόλο, καθώς είναι ο μόνος παίκτης άξονα που υπάρχει στο ρόστερ του συλλόγου και μετά πάμε σε πειράματα.

Δεν έχει νόημα άλλωστε η κουβέντα αν θα παίξει ο Πορτογάλος 4-2-3-1 ή 4-3-3. Ούτε αλλάζει η εικόνα του με τον Ζεκά δεξί χαφ ή εσωτερικό μέσο ή αν θα αγωνιστεί με καθαρό στράικερ (Τοτσέ) ή θα χρησιμοποιήσει την ακόμα μια μεταγραφή τύπου Ζεκά (Φορναρόλι). Εδώ βέβαια ο Πορτογάλος έχει ένα άλλοθι. Όλο το καλοκαίρι διάβαζε πως πρέπει να πάρει μεταγραφή τύπου Ζεκά. Στην πραγματικότητα αυτό έκανε.

Όπως προείπαμε ο Λίνεν κατάφερε να βάλει μέσα σε δύο παιχνίδια τα πράγματα σε μια τάξη. Σήμερα φαίνεται πως υπάρχει ξεκάθαρη αμυντική τετράδα. Στον άξονα ο Φέτσης φαίνεται πως είναι η επιλογή του για την θέση του καθαρού αμυντικού χαφ, ο Κορδέρο δίπλα του αποδεικνύεται πολυτέλεια για την φετινή ΑΕΚ ενώ ο Λαγός θα προσφέρει με την εμπειρία του σε δύο ρόλους. Στο 4-3-3 θα γίνεται ο εσωτερικός που με τις τοποθετήσεις του θα κρατά τη συνοχή της ανασταλτικής λειτουργίας της ομάδας και όταν ο Λίνεν θα επιλέγει να χρησιμοποιήσει τακτική με επιτελικό χαφ θα πηγαίνει στα αριστερά είτε λειτουργώντας ως τέταρτος χαφ (30λεπτο με Πλατανιά), είτε όπως στην Τούμπα θα καλύπτει τον Κοντοέ σε μια συντηρητική προσέγγιση παιχνιδιού.

Από εκεί και πέρα αυτό που χρειάζεται η ΑΕΚ είναι να βρει τρόπους για να απειλεί τον αντίπαλο. Ο Φουρτάδο κακά τα ψέματα είναι ο Πίου της κατηγορίας και φαντάζει μονόδρομος για τον Λίνεν να επενδύσει στον Κατσικοκέρη. Ουσιαστικά μέσα σε δύο παιχνίδια ο Γερμανός τεχνικός έχτισε τα θεμέλια και αυτό πρέπει να του πιστωθεί. Οι οκτώ παίκτες μαζί με τον τερματοφύλακα που θα πρέπει να εξασφαλίσουν συνοχή και τη σωστή λειτουργία της ομάδας φαντάζουν δεδομένοι.

Τόσο σαν πρόσωπα αλλά και ως προς τους ρόλους που θα κληθούν να πάρουν. Αυτό που χρειάζεται να δούμε μέσα από τα παιχνίδια είναι με ποιον τρόπο θα βρεθούν επιθετικές λύσεις. Για παράδειγμα με τον Πλατανιά η ΑΕΚ έπαιξε χωρίς επιθετικό και η ελπίδα είναι ο Κατσικοκέρης να αποδειχτεί αξιόπιστο επιθετικό στήριγμα. Επίσης η ομάδα λειτούργησε καλύτερα με τον Γκερέιρο. Ο Βραζιλιάνος έδειξε σε καλή κατάσταση, έδωσε ποιότητα με τα χτυπήματα μπάλας στην ανάπτυξη, αλλά στην ΑΕΚ βρίσκεται 3 χρόνια και ακόμα δεν τον έχουμε δει να βγάζει διάρκεια στην απόδοσή του.

Ο Λίνεν είναι υποχρεωμένος να επενδύσει σε αυτό το 30λεπτο που έδωσε ψυχολογία στον Ρότζερ αλλά κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως ο Βραζιλιάνος θα λύσει το πρόβλημα της ΑΕΚ. Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τον Φούντα. Ο 17χρονος ποδοσφαιριστής λόγω δύναμης και νεύρου που βγάζει στις μονομαχίες του έπαιζε στα τμήματα υποδομής της ΑΕΚ ως ανασταλτικός χαφ. Στην πρώτη ομάδα δεν φρόντισε κανείς όταν γινόταν η στελέχωσή της να αποκτηθεί ένας ποδοσφαιριστής που να μπορεί να παίξει επιθετικά από τα πλάγια.

Το γεγονός αυτό μπορεί και να βοηθήσει την καριέρα του Φούντα. Λόγω της ταχύτητας και του νεύρου που διαθέτει στην φετινή ΑΕΚ βρέθηκε θέση γι’ αυτόν στη δεξιά πτέρυγα. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως για παράδειγμα υπάρχει ο Νικολιάς ή ο Παπαδημητρίου που έχουν πιο ανεπτυγμένες κάποιες επιθετικές αρετές. Το πλεονέκτημα όμως του Φούντα είναι πως βγάζει πολύ ενέργεια στο παιχνίδι του, πάει γερά στις μονομαχίες και καλύπτει πολλούς χώρους. Δίνει δηλαδή μεγαλύτερη ασφάλεια στον προπονητή του πως θα βγάλει εις πέρας το πιο σημαντικό κομμάτι του ρόλου του, το αμυντικό. Βλέπεται στο ποδόσφαιρο για να παίξεις επίθεση πρέπει να λειτουργήσεις καλά πρώτα στο ανασταλτικό κομμάτι.

Ειδικά για μια ομάδα που χτίζεται το 90% της σκέψης των ποδοσφαιριστών της έχει να κάνει με τα αμυντικά τους καθήκοντα. Και αν εξαιρέσουμε τον Φουρτάδο που είναι εκτός τόπου και χρόνου, οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές στα δύο παιχνίδια επί Λίνεν λειτούργησαν με επιτυχία στον αμυντικό τους ρόλο. Αυτό που θα χρειαστεί η ΑΕΚ είναι να καταφέρει στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό να γίνει πιο επιθετική απ’ ότι στην Τούμπα χωρίς όμως να επηρεαστεί η ανασταλτική της λειτουργία. Για παράδειγμα ένα στοίχημα είναι (θα πρέπει να το δούμε πως θα λειτουργήσει για να το αξιολογήσουμε) η ΑΕΚ να κρατήσει τη συνοχή στις γραμμές της με την παρουσία του Γκερέιρο στον άξονα από την αρχή. Ο Λίνεν τον έβαλε αναγκαστικά στο 60 λεπτό με τον Πλατανιά για να κάνει την ομάδα του πιο απειλητική. Χωρίς την παρουσία του Βραζιλιάνου και με τον Φουρτάδο στην επίθεση η ΑΕΚ παίζει αναγκαστικά παράλληλο ποδόσφαιρο. Στο ΟΑΚΑ ενδεχόμενη παρουσία του Γκερέιρο από την αρχή και του Κατσικοκέρη στην κορυφή της επίθεσης θα κάνει σίγουρα πιο επιθετική την ΑΕΚ. Σημασία έχει αυτό να συμβεί με αρμονία χωρίς να κοστίσει ανασταλτικά.

Το σίγουρο είναι πως η άμυνα του Παναθηναϊκού προσφέρεται για να δημιουργήσει ήρωες και μπορεί να ανοίξει χωρίς ο αντίπαλος να χρειαστεί να πάρει υπερβολικά ρίσκα. Για παράδειγμα ο Αναστόπουλος βρήκε δύο γκολ κάνοντας επίθεση με δύο ποδοσφαιριστές. Συνήθως η λογική του αλενατόρε είναι να χρησιμοποιεί ένα στράικερ ανάμεσα στα στόπερ που να παίζει με πλάτη, να στοχεύουν συνεχώς αυτόν οι συμπαίκτες του και ταυτόχρονα να κάνουν διαγώνια κίνηση οι δύο εξτρέμ. Τη περασμένη Δευτέρα ξεκίνησε τον φανερά ανέτοιμο Σίσιτς μόνο και μόνο για να υπάρχει στο γήπεδο και να τον φοβάται ο αντίπαλος. Πρακτικά ο ΟΦΗ απειλήσει με την πλάτη του Παπάζογλου και τη διαγώνια κίνηση του Κουτσιανικούλη. Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο όμως του Παναθηναϊκού έκανε τον Παπάζογλου, Φαν Μπάστεν. Έχασε όλες τις μονομαχίες και έφαγε από μια ομάδα που έκανε επίθεση με δύο ποδοσφαιριστές εύκολα δύο τέρματα.

Ζητάω συγνώμη από τους φίλους του Παναθηναϊκού αλλά μου είναι δύσκολο να κάνω οποιαδήποτε ανάλυση για τον τρόπο που περιμένω να αγωνιστεί η ομάδα του Φερέιρα. Μιλάμε για μια ομάδα αδούλευτη που μπορεί να βγάλει επιθέσεις μόνο από ατομικές ενέργειες όπως έγινε στην Ξάνθη με τα γκολ του Χριστοδουλόπουλου που ο Φερέιρα τα απέδωσε σε συνεργασίες ολόκληρης της ομάδας. Ένα σύνολο γεμάτο αδυναμίες που λειτουργεί χωρίς αρχή και τέλος και δίνει το δικαίωμα στους αντιπάλους τους να πάρουν αποτέλεσμα το οποίο φαντάζει πολύ μεγαλύτερο από την πραγματική αντικειμενική δυσκολία του.

Χαιρετώ