Οι αλλαγές του Ρότσα

Χαίρετε κύριοι,

Με τον Ρότσα στον πάγκο ο Παναθηναϊκός μετρά δύο συνεχόμενες νίκες. Αν θυμηθούμε σε τι κατάσταση βρισκόταν ο σύλλογος πριν αναλάβει, αποτελεί τεράστιο κατόρθωμα που υπό τις οδηγίες του πέτυχε να πάρει ο Παναθηναϊκός τον απόλυτο έλεγχο σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια και να τα κερδίσει χωρίς να δεχτεί γκολ.

Γράφει ο Τσάρλυ

Ο Ρότσα δεν έκανε εξεζητημένα πράγματα απλά έδωσε ρόλους και κατευθύνσεις στους ποδοσφαιριστές του. Το πιο σημαντικό για εμένα είναι πως φαίνεται πως κατέληξε σε ένα συγκεκριμένο σχήμα. Το έλεγα και μεσοβδόμαδα στην εκπομπή που κάνουμε με τον Σούτο. Αυτήν τη στιγμή ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να βρεI ένα συγκεκριμένο σύνολο, μια ενδεκάδα που οι ποδοσφαιριστές θα βρουν το ρόλο τους στο γήπεδο. Θα ήταν καταστροφικό για την λειτουργία της ομάδας αν πήγαινε ο Ρότσα σε ροτέισον στο παιχνίδι με τη Μάριμπορ. Ο νέος τεχνικός του Παναθηναϊκού στο νέο του ξεκίνημα παίρνει άριστα. Από αυτόν δεν γίνεται να περιμένουμε να κάνει μαγικά, αλλά τα αυτονόητα. Πολλές φορές στο ποδόσφαιρο το αυτονόητο αποτελεί πολυτέλεια και συνήθως είναι και αυτό που κάνει τη διαφορά.

Ο Ρότσα φαίνεται αποφασισμένος να εφαρμόσει ένα καθαρό 4-3-3. Στα δυο πρώτα του παιχνίδια, χρησιμοποίησε τον Βιτόλο ως καθαρό εξάρι για να δίνει μεγαλύτερη ασφάλεια στην αμυντική του γραμμή. Σταμάτησε τις αλχημείες του προκατόχου του με βαφτισμένα χαφ τύπου Μαρίνου, Χουχούμη, Λαγού. Έδωσε το ρόλο του δημιουργού στον Σισόκο και τον στήριξε με την παρουσία του Ζεκά στο πλάι του. Σε αυτά τα παιχνίδια ο τρόπος που λειτούργησαν οι Βιτόλο, Σισοκό, Ζεκά έκαναν τη διαφορά σε σχέση με τον Παναθηναϊκό του Φερέιρα.

Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Οι δυνατότητες του ρόστερ είναι περιορισμένες και για να έρθουν αυτές οι νίκες, ρόλο έπαιξαν και οι αδυναμίες των αντιπάλων. Όλοι όμως γνωρίζουν πως ο Παναθηναϊκός του Φερέιρα ήταν αδύνατον να ελέγξει οποιοδήποτε παιχνίδι. Όπως γράψαμε παραπάνω ο Χουάν το κατάφερε δίνοντας ξεκάθαρους ρόλους. Πέρα από τον τρόπο που λειτούργησαν οι τρεις κεντρικοί χαφ ήταν φανερό πως οι Μαυρίας, Κουίνσι ακόμα και ο Φορναρόλι στο διάστημα που έπαιξε, είχαν εντολές να μην αλλάζουν ρόλους. Όταν ο Παναθηναϊκός ήταν σε θέση άμυνας η τακτική έμοιαζε με 4-1-4-1 καθώς οι δύο εξτρέμ έμεναν χαμηλά στην ίδια ευθεία με τους Ζεκά, Σισόκο.

Με το που γινόταν κάτοχος της μπάλας κάποιος από τους κεντρικούς χαφ, οι δύο εξτρέμ αυτόματα ξεκίναγαν τρέξιμο στο κενό χώρο για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να τροφοδοτηθούν. Η αλήθεια είναι πως σε αυτά τα δύο παιχνίδια είδαμε μετά από πολύ καιρό ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού να παίρνει τη μπάλα πάνω στο τρέξιμό του. Ο Χουάν την τακτική προσπαθεί να την στηρίξει σε δύο βάσεις. Η αμυντική του ασπίδα είναι Βιτόλο που λειτουργεί άψογα τακτικά παίζοντας μπροστά από τα δύο στόπερ ενώ για την επίθεση και στα δύο ενενηντάλεπτα χρησιμοποιεί καθαρό στράικερ ο οποίος αποτελεί σημείο αναφοράς. Τα πειράματα με τον Φορναρόλι στην κορυφή και διάφορους ψεύτικους επιθετικούς έχουν κοπεί. Βέβαια ούτε ο Τοτσέ ούτε ο Πετρόπουλος είναι στράικερ επιπέδου Παναθηναϊκού.

Ο Ρότσα όμως πηγαίνει στη λογική του αυτούς έχω με αυτούς θα πορευτώ για να στηρίξω χωρίς τρελές επιλογές την υπόλοιπη ομάδα. Και στα δύο παιχνίδια ήταν φανερή η εντολή να ακουμπήσει η μπάλα πολλές φορές στον Τοτσέ. Είτε ο Σισοκό με κάθετες μπαλιές είτε η μπάλα έβγαινε στους εξτρέμ η πρώτη σκέψη ήταν να περάσει η μπάλα στον Ισπανό φορ. Με τον Τοτσέ γίνεται κάτι περίεργο. Την πλάτη την παίζει καλά, βοηθάει τους συμπαίκτες του να ακουμπάνε τη μπάλα πάνω του και να ανεβαίνουν (έτσι άλλωστε ήρθε το πρώτο γκολ με τον ΠΑΟΚ) όμως έχει απογοητευτικά τελειώματα.

Είναι άδικο για τον τρόπο που λειτούργησε επιθετικά σε αυτά τα δύο παιχνίδια ο Παναθηναϊκός να μην έχει βρει γκολ από τον σέντερ φορ του. Ειδικά με τη συμπεριφορά που είχαν οι Κατσικάς, Κουμάλο την Κυριακή ένας φορ με γρήγορη περιστροφή θα είχε κάνει χατ τρικ. Αυτά βέβαια είναι προβλήματα που έχουν να κάνουν με την ποιότητα του ρόστερ και ο Ρότσα είναι αναγκασμένος να πορευτεί με αυτά. Η αποστολή που έχει αναλάβει είναι πολύ δύσκολη. Ο ίδιος έχει καταφέρει μέσα σε μια εβδομάδα να μαζέψει ένα συνονθύλευμα αλλά είναι θέμα χρόνου να προδοθεί από την έλλειψη ποιότητας που υπάρχει στο ρόστερ.

Το σημαντικό όμως είναι να μπουν κάποιες συγκεκριμένες αρχές στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, στη συνέχεια να προωθήσουν με σωστό τρόπο κάποια παιδιά από τις ακαδημίες στην πρώτη ομάδα και με κάποιες στοχευμένες μεταγραφές ο Παναθηναϊκός να ξαναφτάσει στο επίπεδο που αρμόζει στην ιστορία του. Και μην μου πείτε για το μπάτζετ, γιατί δεν χρειάζεται να διαθέτεις τρελά λεφτά για να φέρεις σέντερ φορ καλύτερο από τον Τοτσέ και τον Πετρόπουλο.

Χαιρετώ