Μεγάλο αφιέρωμα στον Ζιλ Βιλνέβ!

Ο Βιλνέβ ζούσε με καύσιμο την αδρεναλίνη μαζί με την ταχύτητα και ήταν ακροβάτης σε λεπτές ισορροπίες. Πιο ταιριαστό πεδίο για να ανακαλύψει το ταλέντο του δεν θα μπορούσε να υπάρξει από τους αγώνες με μηχανοκίνητα έλκηθρα σε χιονισμένες και παγωμένες διαδρομές στον Καναδά. Σε αυτούς οι αναβάτες των ελκήθρων γλιστρούν με ατελείωτα χιλιόμετρα την ώρα. Ιδανικές συνθήκες για να καλλιεργήσει ένα σπάνιο car-control.

Στα έλκηθρα κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλητής και κατόπιν στράφηκε στους αγώνες αυτοκινήτου. Στη Formula Atlantic, το τότε εκπαιδευτικό πρωτάθλημα μονοθεσίων Βορείου Αμερικής, αλλά και στο Can-Am, ο μικρόσωμος οδηγός από το Κεμπέκ επιδόθηκε σε ομηρικές μάχες με έναν άλλο εξίσου θαρραλέο και θεαματικό οδηγό, έναν οδηγό με εφάμιλλο car-control, τον Κέκε Ρόζμπεργκ.

Aπό τις ημέρες της Formula Atlantic ήδη, ο Βιλνέβ είχε υποπέσει στην αντίληψη του Έντσο Φεράρι. «Ηταν άγνωστος στην Ευρώπη, αλλά το ίδιο άγνωστος ήταν και ο Λάουντα όταν είχε έλθει στη Ferrari. Και εφόσον ο Λάουντα υπήρχε εκεί έξω, σκέφτηκα ότι θα υπήρχαν και άλλοι σαν κι αυτόν. Όπως ο Λάουντα εξελίχθηκε σε πρωταθλητή, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί και ο Βιλνέβ» παρατηρούσε ο «Κομεντατόρε».

Της άφιξης του Βιλνέβ στη Ferrari είχε προηγηθεί το ντεμπούτο του στη Formula 1, με τη McLaren-Ford του Τέντι Μάγιερ, στο Σίλβερστοουν το 1977. Στις δοκιμές, στην προσπάθειά του να κατανοήσει τα όρια του μονοθεσίου είχε υποπέσει σε επτά τετ-α-κε. Σύμφωνα με το σκεπτικό του, έπρεπε και μπορούσε να το κάνει, καθώς το πλατύ οδόστρωμα και οι μεγάλες έξοδοι διαφυγής του βρετανικού σιρκουί τού επέτρεπαν να μην τραυματίσει τη McLaren του σε κάποια μπαριέρα. Δύσκολο να διακριθεί, αλλά ο Ζιλ πίσω από τους ακροβατισμούς και τις παράτολμες ενέργειες έκρυβε συχνά μια σπάνια – απρόσμενη αναλυτική σκέψη. Περισσότερα - πηγή: caroto.gr

Επιμέλεια: Δημήτρης Μπαλής