Αδικούνται δυο τεράστιες ομάδες

Χαίρετε κύριοι,

Σε ένα παιχνίδι που παίχτηκε εκπληκτικό μπάσκετ αλλά διεξήχθη σε συνθήκες ντροπής, ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και του Αργύρη Πεδουλάκη πήρε τον πρώτο τίτλο της φετινής χρονιάς, τον πρώτο τίτλο της νέας εποχής του συλλόγου.

Ένας τίτλος ο οποίος ήρθε μετά από ένα παιχνίδι το οποίο σημαδεύτηκε από την αλητεία. Η αλήθεια είναι πως τα πνεύματα είχαν οξυνθεί από το ΣΕΦ. Όταν μετά από μια μάχη που ο Ολυμπιακός κέρδισε απόλυτα δίκαια ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έσκουζε για τη διαιτησία. Στην ίδια λογική κινούνται και μετά τον τελικό της ντροπής οι άνθρωποι του Ολυμπιακού.

Το κακό είναι πως αυτή η στάση αδικεί τις ομάδες τους. Όπως γνωρίζετε δεν είμαι μπασκετικός. Η επαγγελματική μου ενασχόληση σε μεγάλο ποσοστό κλίνει προς το ποδόσφαιρο, όμως δεν είμαι από αυτούς που απαξιώνουν το άθλημα και βγάζω ο ίδιος σπυριά όταν ακούω την απαξιωτική ατάκα για την μπάλα με τα σπυριά. Το μπάσκετ είναι ένα πολύ όμορφο άθλημα, το οποίο επειδή διεξάγεται σε κλειστά γήπεδα, από φύση του, είναι πιο ελεγκάντ από το ποδόσφαιρο.

Στην Ελλάδα έχουμε την τύχη εδώ και πολλά χρόνια να βλέπουμε μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Πέρα από τη δυνατότητα που έχουν οι ομάδες μας να διεκδικούν ευρωπαϊκούς τίτλους, η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το ποδόσφαιρο είναι πως οι άνθρωποι που μας το μεταφέρουν το αγαπάνε περισσότερο, το γνωρίζουν καλύτερα και το προστατεύουν. Η βία πάντα έχει το ίδιο πρόσωπο όμως αν σκεφτούμε το πώς διεξάγεται το Ελληνικό ποδόσφαιρο, οι σκηνές αλητείας δεν μοιάζουν τόσο ξένες με το χώρο. Στο μπάσκετ όμως αυτό που συμβαίνει στα ντέρμπι των δύο αιωνίων είναι εντελώς άδικο για το επίπεδο θεάματος που μας προσφέρουν οι δύο ομάδες.

Είναι άδικο που σε ένα άθλημα που καλώς ή κακώς οι διαιτητές παίζουν σημαντικό ρόλο και όποιος το παρακολουθεί πρέπει να αποδέχεται εκ των προτέρων πως είναι μέρος του παιχνιδιού, ο ηττημένος στην μάχη των αιωνίων να μην δέχεται ποτέ την ήττα του.

Αυτήν την εβδομάδα είδαμε δύο παιχνίδια που η ομάδα που κέρδισε κυριάρχησε κατά κράτος. Παρότι ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ έπαιξε άθλιο μπάσκετ, σε σημείο ο προπονητής της ομάδας να δέχεται μεγάλη αμφισβήτηση, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θεώρησε καλό να ρίξει την ήττα στη διαιτησία. Μετά τον τελικό η εικόνα ήταν αντίστροφη.

Θα πρέπει να είσαι τυφλός, άρρωστος ή μικροπρεπής για να μην αντιληφθείς πως οι παίκτες του Παναθηναϊκού έπαιξαν εκπληκτικά, κέρδισαν κατά κράτος τις μονομαχίες στον αέρα και πήραν τη νίκη απλά γιατί βρέθηκαν σε καλύτερη μέρα. Δικαιολογίες για να μην παίξεις καλά σε αυτήν την ατμόσφαιρα έχεις, όμως το σκηνικό ήταν το ίδιο και για τις δύο ομάδες και όλοι γνωρίζουν πως το παιχνίδι διακόπηκε σε ένα χρονικό σημείο που κανονικά θα έπρεπε να επηρεάσει την ομάδα που ήταν μπροστά στο σκορ.

Όμως οι παίκτες που είχαν να δώσουν απαντήσεις και έβγαλαν μεγαλύτερο θέλω για τη νίκη ήταν του Πεδουλάκη. Έκαναν τόσο μεγάλη εμφάνιση οι Ούκιτς, Διαμαντίδης, Λάσμε, Γκιστ που θα ήταν εκτός λογικής να μην οδηγήσουν την ομάδα τους στην νίκη. Στην πράξη έχει αποδειχθεί πως οι Λάσμε, Γκιστ έχουν βοηθήσει στο να μπορεί να παίξει εκπληκτική άμυνα ο Παναθηναϊκός, όμως για να λειτουργήσει καλά στην επίθεση η ομάδα έχει ανάγκη τον καλό Ούκιτς. Σε σχέση με τα προηγούμενα φετινά παιχνίδια η εικόνα του Κροάτη έκανε τη μεγάλη διαφορά στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού. Ο Πεδουλάκης έχει λίγες λύσεις στην περιφέρεια. Όλο το προηγούμενο διάστημα ο Ούκιτς έκανε τρέλες, ο Παναθηναϊκός δεν απειλούσε από τη θέση ένα και όλο το βάρος πήγαινε στον Διαμαντίδη. Στο ΣΕΦ για παράδειγμα ο Πεδουλάκης έδωσε χρόνο στον Ξανθόπουλο για να κρατήσει τον Διαμαντίδη στη θέση 2, ο Μπαρτζώκας τον άφησε εντελώς ελεύθερο και η άμυνα του Ολυμπιακού θωρακίστηκε. Δεν είναι τυχαίο που με τον Ούκιτς να απειλεί ο Διαμαντίδης έκανε το πιο παραγωγικό του παιχνίδι του.

Η αποστολή του Πεδουλάκη είναι πολύ δύσκολη καθώς θέλοντας και μη είναι φυσικό να συγκρίνεται με τον καλύτερο προπονητή που έχει εμφανιστεί ποτέ στην Ευρώπη και τα λάθη του χτυπάνε άσχημα. Στο μπάσκετ οι προπονητές συμμετέχουν σε κάθε επίθεση και σε κάθε άμυνα. Είναι λοιπόν φυσικό κάποια παιχνίδια να χαθούν από τον προπονητή όπως αυτό που έχασε ο Πεδουλάκης από τη Ρεάλ. Δουλεύει όμως σε μια ομάδα που ο κόσμος της είχε ξεχάσει εδώ και 11 χρόνια το πώς είναι να χάνεις παιχνίδι από λανθασμένες επιλογές στο κοουτσάρισα και τα λάθη που κάνει χτυπάνε άσχημα.

Το κύπελλο σίγουρα θα δώσει στον Πεδουλάκη ηρεμία και χρόνο για να βελτιώσει την επιθετική λειτουργία της ομάδας του. Αν αυτό συμβεί δεν είναι απίθανο να δώσει την ευκαιρία στον Διαμαντίδη και στους συμπαίκτες του να διεκδικήσουν και άλλους τίτλους. Η πιθανή προσθήκη του Φώτση θα είναι σημαντική καθώς εκτός από ακόμα μια μεγάλη προσωπικότητα θα προστεθεί στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού το σουτ που λείπει από τη θέση 4.

Είναι πολύ σημαντικό όμως να συνεχίσουν να δουλεύουν οι παίκτες του Πεδουλάκη το πικ εν ρολ, στον τελικό φάνηκε άλλωστε πως οι ψηλοί του, ειδικά ο Λάσμε μπορούν εύκολα να το παίξουν. Επίσης να βελτιωθεί ο Μπανκς που στα δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό ήταν εκτός τόπου και χρόνου, να γίνει πιο σταθερός ο Ούκιτς και ο Πεδουλάκης να δώσει περισσότερες αρμοδιότητες, χρόνο και συστήματα στον Καπόνο. Ο Μπαρτζώκας έχει αναλάβει πιο έτοιμη ομάδα, δείχνει όμως αρκετά αγχωμένος και σε σχέση με πέρυσι έχασε τους δύο παίκτες (Μάτζαρη, Ντόρσι), που σε επίθεση ο πρώτος και στην άμυνα ο δεύτερος δούλευαν για όλη την ομάδα.

Το σίγουρο είναι πως οι αθλητές και τα τεχνικά επιτελεία των δυο ομάδων θα δουλέψουν σε υψηλό επίπεδο ώστε να διορθώσουν τις όποιες ανορθογραφίες. Το περιβάλλον όμως που δείχνουν την δουλειά τους δεν έχει σχέση με το επίπεδο του θεάματος που προσφέρουν.

Χαιρετώ