Μια στιγμή άλλαξε την ποδοσφαιρική ιστορία

Χαίρετε κύριοι,

Η Ρεάλ Μαδρίτης με τη βοήθεια των Νάνι, Τσακίρ βρήκε τον τρόπο να ανοίξει το αμυντικό οχυρό που είχε στήσει ο Φέργκιουσον. Όπως τόνιζα πριν το παιχνίδι ο αγώνας ήταν πολύ δύσκολος για τον Μουρίνιο, καθώς έπρεπε να βρει τρόπο για να κυνηγήσει με αμυντική ασφάλεια το γκολ στην έδρα μιας ομάδας που έπαιζε άμυνα έχοντας 4 παίκτες καλούς στο ένας με έναν στο ύψος της σέντρας.

Αποδείχθηκε στην πράξη πως η ρεβάνς στο Ολντ Τράφορντ δεν είχε καμία σχέση με αυτή του Καμπ Νου. Σε αντίθεση με τον Ρόουρα ο Σερ Άλεξ δεν έδωσε τον παραμικρό κενό χώρο στους μερένχες και μέχρι το 56ο λεπτό έμοιαζε αδύνατον να βρουν τρόπο για να πετύχουν το γκολ που θα τους έβαζε στη μάχη της πρόκρισης.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ο Σερ Άλεξ αιφνιδίασε με την αρχική του σύνθεση. Άφησε εκτός ενδεκάδας τους δύο παίκτες που στο Μπερναμπέου έκαναν την πιο βρώμικη δουλειά. Για να μην ανοίγει η αμυντική με την επιθετική γραμμή της Γιουνάιτεντ, ήταν απαραίτητο οι δύο παίκτες που έπαιζαν στα πλάγια να καλύπτουν χώρους προς τα πίσω και να παίρνουν μέχρι βαθιά τις κινήσεις των ακραίων της Ρεάλ. Θεωρητικά λοιπόν έμοιαζε πιο λογικό αυτός ο ρόλος να ανατεθεί ξανά στους Ρούνεϊ, Γουέλμπεκ.

Ο Φέργκιουσον όμως πήρε το ρίσκο να βάλει στην πλευρά των Κοεντράο- Ρονάλντο τον Γκιγκς απέναντι τον Νάνι και έφτασε κοντά στο να δικαιωθεί. Ειδικά ο Γκιγκς ήταν συγκλονιστικός. Προσέξτε, δεν μιλάμε απλά για μια ποιοτική εμφάνιση από τον Ουαλό. Ο Γκιγκς στο παιχνίδι είχε και κάποιες στιγμές που έβγαλε την τεχνική του, αυτό όμως είναι αναμενόμενο. Τρέλανε όμως τον πλανήτη του ποδοσφαίρου με τον τρόπο που ανταπεξήλθε στη βρώμικη δουλειά. Και όχι μόνο έβγαλε εις πέρας τον τακτικό ρόλο που του είχε ανατεθεί αλλά ήταν συγκλονιστικός. Τον έβλεπες να κάνει σπριντ με τον Κοεντράο και νόμιζες πως ο Πορτογάλος είναι 39 και ο Γκιγκς στα 24.

Το μεγάλο παιχνίδι των Γκιγκς, Κλέβερλι, Ράφαελ, Εβρά και το τακτικό ματ του Σερ Άλεξ έκανε δύσκολη τη ζωή των παικτών του Μουρίνιο. Ο Φέργκιουσον κατάφερε για 150 λεπτά περίπου στη σειρά με την τακτική του να δημιουργεί συνθήκες που οι παίκτες του θα βγάλουν επιθέσεις με τη μπάλα κάτω ένας με έναν με τους στόπερ της Ρεάλ. Είναι άδικο που στα δύο αυτά ματς δεν βρήκε γκολ η Γιουνάιτεντ με αυτόν τον τρόπο. Ο ίδιος θα θυμάται πως με τον ίδιο τρόπο ο Αντσελότι τον είχε αποκλείσει το 2007.

Η διαφορά είναι πως ο Φέρκιουσον δεν είχε τον Κακά στα καλά του και ο αντίπαλος διέθετε πολύ καλύτερα στόπερ από τους Μπράουν, Χάιντς. Για την ακρίβεια η άμυνα που έπαιξαν οι Βαράν, Ράμος έξω από την περιοχή τους θα πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια. Αν άξιζε για έναν λόγω να πάρει την πρόκριση η Ρεάλ ήταν για τον τρόπο που ανταποκρίθηκε στις συνθήκες του παιχνιδιού το αμυντικό της δίδυμο. Ο τρόπος αντίδρασης όταν οι επιθετικοί της Γιουνάιτεντ προσπαθούσαν με κάθετο τρέξιμο με τη μπάλα να ανοίξουν την άμυνα τους ήταν απίστευτος. Είναι συνεχόμενες οι φάσεις στο πρώτο ημίχρονο που η επιθετική τετράδα της Γιουνάιτεντ εκμεταλλευόμενη την τακτική του Φέργκιουσον ξεκίναγε με τη μπάλα κάτω από το ύψος της σέντρας κατά μέτωπο επίθεση και το μόνο που είχαν να κάνουν για να φτάσουν απέναντι στον Λόπεθ ήταν να περάσουν το αμυντικό δίδυμο.

Παρότι σε αυτές τις φάσεις οι αμυντικοί πάντα έχουν μειονέκτημα οι Βαράν, Ράμος καθάρισαν όλες μα όλες τις φάσεις. Θα ήταν άδικο η πρόκριση να κριθεί από ένα λάθος απειρίας του Βαράν, που οδήγησε στο αυτογκόλ του Ράμος.

Όλα βέβαια άλλαξαν τη στιγμή της αποβολής του Νάνι. Εκεί που φαινόταν αδύνατον η Ρεάλ να βρει τρόπο να σπάσει το αμυντικό τοίχος έρχεται η προσπάθεια να κοντρολάρει με κίνηση καράτε τη μπάλα ο Νάνι και η τυχαία σύγκρουση με τον Αρμπελόα. Αν ήμουν εγώ διαιτητής κόκκινη δεν θα έδινα ποτέ. Όπως έχει πει και ο μεγάλος Κολίνα, ο διαιτητής δεν σφυρίζει με το βιβλίο του κανονισμού στην τσέπη, αλλά η λογική του πρέπει να είναι συνυφασμένη με το πνεύμα του αγώνα. Και ο μεγάλος διαιτητής ποτέ με ένα σφύριγμα του δεν πρέπει να αλλοιώνει ένα παιχνίδι. Από τη στιγμή που δεν μιλάμε για μια καραμπινάτη αποβολή, δίνεις κίτρινη και συνεχίζεις.

Όσες όμως ευθύνες έχει ο Τσακίρ άλλες τόσες και περισσότερες έχει ο Νάνι. Παρατηρώντας προσεκτικά την φάση δεν μαζεύει το πόδι του όταν έρχεται σε επαφή με το σώμα του Αρμπελόα. Ίσα ίσα που το ανοίγει ακόμα περισσότερο. Μιλάμε για έγκλημα του Νάνι όχι τόσο προς τον αντίπαλο όσο προς την ίδια την ομάδα του. Γιατί δίνει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε σφυρίζει με τους κανόνες στο μυαλό του να τον αποβάλει για επικίνδυνο παιχνίδι. Ο Τσακίρ το έπραξε και ο Μουρίνιο από εκεί που ήταν στα σχοινιά πήρε με μια κίνηση του το παιχνίδι. Επί τόπου πέρασε τον Μόντριτς αντί του Αρμπελόα, έβαλε τον Κεντίρα στα δεξιά και δημιούργησε τις προϋποθέσεις να εκμεταλλευτεί με πολλούς δημιουργούς (στην ίδια ενδεκάδα έπαιζαν οι Αλόνσο, Κεντίρα, Μόντριτς, Οζίλ, Κακά, Ρονάλντο, Κοεντράο) την απώλεια ποδοσφαιριστή από το αμυντικό τοίχος της Γιουνάιτεντ.

Άλλος στη θέση του μπορεί να περίμενε κανένα δεκάλεπτο και στη συνέχεια να πήγαινε στην εύκολη λύση να βγάλει χαφ και να βάλει τον Μπενζεμά. Ο Κροάτης τον δικαίωσε και ο ίδιος πραγματοποιώντας την πρώτη του μαγική βραδιά με τη φανέλα της Ρεάλ. Το παιχνίδι του ταίριαζε γιατί απ’ όσους είχε η Ρεάλ είναι ο μοναδικός που μπορούσε, τρέχοντας με τη μπάλα, να πάει πάνω στους αμυντικούς χαφ και στα στόπερ χωρίς να την χάσει και να περάσει μικρή διαγώνια πάσα ικανή να ταράξει τις ισορροπίες στην αμυντική διάταξη της Γιουνάιτεντ ή να βγάλει συνεργασία με τους συμπαίκτες του.

Η ισοφάριση ήρθε από ένα δικό του εκπληκτικό, άπιαστο σουτ έξω από την περιοχή. Ήταν όμως φανερό πως με τον τρόπο που έπαιζε είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες για να γυρίσει το παιχνίδι. Πολλοί θεωρούν πως την πρόκριση την έδωσε στη Ρεάλ ο Τσακίρ. Δεν είναι έτσι. Η αποβολή είναι αυστηρή αλλά με τον τρόπο που δρα ο Νάνι είναι στην ευχέρεια του διαιτητή να την δώσει ή όχι. Και δεν είναι απαραίτητο πως αν μείνεις με 10 παίκτες θα σου γυρίσει τόσο εύκολα το παιχνίδι ο αντίπαλός σου. Η Ρεάλ τα κατάφερε γιατί σαν ομάδα ήταν πολύ καλύτερη, απλά είχε εγκλωβιστεί από την τακτική του Φέργκιουσον. Θυμίζω για παράδειγμα πως στο Καμπ Νου η Ίντερ του Μουρίνιο είχε χάσει τον Μότα από το 29ο λεπτό και κατάφερε παίζοντας με 10 παίκτες να πάρει την πρόκριση. Η τύχη η κακιά στιγμή, ο Νάνι και ο Τσακιρ δεν επέτρεψαν στον Σερ Άλεξ να εξαργυρώσει το τακτικό ματ που έκανε στον Μουρίνιο και επέτρεψε στον special one με την αλλαγή του Μόντριτς να έχει τον τελευταίο λόγω και να πάρει την πρόκριση.

Χαιρετώ