«Για πάντα θα μείνω, αν ρωτάς»!(Λάμπρος Γκαραγκάνης)

Το συγκεκριμένο στιχάκι του γνωστού τραγουδιού του Μιχάλη Χατζηγιάννη, τη δεδομένη χρονική στιγμή, θ΄ αποτελούσε την ιδανική και ιδεατή απάντηση του Βίκτορ Μουνιόθ, στους φίλους του Παναθηναϊκού, οι οποίοι αναρωτιούνται για το μέλλον του Ισπανού προπονητή στον πάγκο του «τριφυλλιού». Αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα από τα αποτελέσματα του γκάλοπ, το οποίο ανάρτησε το sport-fm.gr, τις τελευταίες ημέρες. Τα ποσοστά που δημοσιεύονται στη σχετική είδηση μιλούν από μόνα τους και δεν χρίζουν ιδιαίτερου σχολιασμού. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμορφώθηκαν καθιστούν αυτό το exit poll αξιόπιστο και ικανό να χαρακτηριστεί… παράσταση νίκης του «Βίκτορα», που βγάζει κυβέρνηση στις καρδιές των «πράσινων οπαδών»! Επί των ημερών του ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να μπει στο κυνήγι του τίτλου (εκτός αν γίνουν τ΄ απίστευτα και αλλάξει κάτι στο φινάλε), αποκλείστηκε από το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, είναι στον ημιτελικό μεν του Κυπέλλου, αλλά πρέπει να πάρει αποτέλεσμα νίκης στην Ξάνθη, για να διεκδικήσει την κούπα στον τελικό, ενώ στο πρωτάθλημα έχει προβάδισμα δύο βαθμών έναντι της ΑΕΚ, για τη θέση του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που δεν του… σιγουρεύει ρεαλιστικά τον τίτλο του δευτεραθλητή Ελλάδας.

Κάπως έτσι θα σκέφτηκε η μειοψηφία και έχω τις ενστάσεις μου για το αν αυτό το «όχι» ήταν καθαρό ή αποτέλεσμα κάποιας αμφιβολίας. Το έργο που έχει παράγει ο Μουνιόθ πρέπει να κριθεί από άλλη οπτική γωνία, όχι τόσο αυστηρή. Όπως επίσης, δεν πρέπει να αποδοθούν στην προσφορά του, νίκες όπως αυτή στο «Καραϊσκάκη», τουλάχιστον σε πρωτεύοντα ρόλο. Ο Ισπανός ανέλαβε στις 8 Οκτώβρη 2006, μία ομάδα που προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια της σε όλους τους τομείς. Κάκιστη φυσική κατάσταση, αναποτελεσματικότητα, ψυχολογία στο ναδίρ, μουρμούρα (μάλλον είναι επιεικής η έκφραση) από την κερκίδα και απαισιοδοξία ήταν κάποια από τα χαρακτηριστικά του Παναθηναϊκού, εκείνη την περίοδο. Με λελογισμένη ένταση προπόνησης για να μην παρουσιαστούν φαινόμενα ΑΕΚ (ανεξάρτητα κι αν διαβάζαμε ή ακούγαμε για φτύσιμο αίματος στην Παιανία), με άριστη γνώση του υλικού που είχε στα χέρια του, της ποιότητάς του, της δυναμικής του και της αξίας του και με προσεκτικές κινήσεις, μπόρεσε ν΄ αντιστρέψει την κατάσταση, ως προς το θέαμα που παρουσίασε στην πορεία το «τριφύλλι».

Με τοποθετήσεις και δηλώσεις που αρμόζουν στο μέγεθος του Παναθηναϊκού, χωρίς να φθάνουν σε υπερβολές και φανφάρες, άγγιξε το… πελατολόγιο της αθηναϊκής ομάδας, που είναι οι οπαδοί της, χωρίς παρεξήγηση για τον χαρακτηρισμό. Ο θεατής που πληρώνει να δει κάτι, είτε το αγαπάει είτε το πράττει από συνήθεια, είναι πελάτης μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας, στην προκειμένη περίπτωση. Ειδικά στον ταλαιπωρημένο κόσμο του Παναθηναϊκού, που έβλεπε ανά τακτά χρονικά διαστήματα αλλαγές στην τεχνική ηγεσία, ο Μουνιόθ έδωσε τη σιγουριά, πως μαζί του η μονιμότητα είναι επιβεβλημένη. Το «τριφύλλι» έγινε ανταγωνιστικό: κοίταξε στα μάτια, ίσως την καλύτερη ομάδα μετά τη Λιόν στη Γαλλία, ενώ στα ντέρμπι παρουσιάστηκε ομάδα έτοιμη, αποφασιστική, αποτελεσματική και δουλεμένη, λες και υπήρχε σταθερότητα σε όλους τους τομείς τα προηγούμενα χρόνια, κάτι που ως γνωστό, φυσικά, δεν συνέβαινε!

Υπάρχουν δύο τρόποι να κερδίσεις το σεβασμό κάποιου: ο πρώτος είναι ο φόβος, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί, για ευνόητους λόγους, να βρει πρόσφορο έδαφος σε μία ποδοσφαιρική ομάδα. Ο δεύτερος είναι να γίνεις απαραίτητος, οπότε να εκτιμήσει και ο άλλος την αξία σου. Εδώ είμαστε! Και τίθεται το κρίσιμο ερώτημα… Τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και στο εξής; Ο Μουνιόθ, αυτή τη στιγμή, σίγουρα στο μυαλό του ιεραρχεί προτεραιότητα να επιστρέψει στην Ισπανία, σε μία ομάδα της Πριμέρα Ντιβιζιόν με στόχους, ώστε ν΄ ανέλθει επαγγελματικά. Η εθνική της χώρας του είναι πάντα στο νου του, εν τω μεταξύ.

Όμως… κι εδώ πρέπει να «καλλιεργηθούν» οι ελπίδες των φίλων του Παναθηναϊκού. Αν συνεχίσει να του παρέχεται αυτή η ευελιξία στις κινήσεις του που εισπράττουμε, αν του δοθούν οι εγγυήσεις εργασίας για την επόμενη διάρκεια του συμβολαίου του, που πιθανώς να υπογράψει και φυσικά η δυνατότητα να φέρει κάποιους παίκτες δικής του επιλογής, που κρίνει πως μπορούν ν΄ ανεβάσουν την ποιοτική στάθμη της ομάδας, τότε ο «Βίκτορας» θα το σκεφτεί σοβαρά και ειδικά αν παίξει το «τριφύλλι» Τσάμπιονς Λιγκ του χρόνου. Στη σχέση δούναι και λαβείν, που ήδη έχει δημιουργηθεί, εν κατακλείδι, στον Ισπανό λογίζεται και μία τεράστια επιτυχία. Πρόκειται για την καθιέρωση του Σωτήρη Νίνη, μονάδα και επένδυση και για τον σύλλογο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο!