Με τον Νούνιες προσδοκάς, με τον Τόμασον απαιτείς! (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Ας θυμηθούμε την ιστορία. Ο Γκαμπριέλ Αλβες ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 26 ετών. Ηταν βασικός σέντερ φορ της πρωταθλήτριας Ουρουγουάης, Νασιονάλ, στέλεχος της εθνικής και δεύτερος σκόρερ -τότε- όλης της Λατινικής Αμερικής πίσω από τον περίφημο Ρομάριο. Αφησε πίσω του ένα όμορφο γκολ σε βάρος του Ηλία Ατματζίδη, πολλά κοντρόλ για γέλια και μπόλικη απογοήτευση.

Το βιογραφικό του πολύ πιο βαρύ από αυτό του Λεονέλ Νούνιες που έρχεται τώρα. Αφού δεν τα κατάφερε ο Αλβες, γιατί να τα καταφέρει ο Νούνιες; Επειδή δήλωσε συγκινημένος που θα φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού και θα παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ; Τέτοιες δηλώσεις έχουν πρακτική αξία όσο και η γνωστή ευχή «να σας ζήσει» όταν κάνουμε επίσκεψη στο μαιευτήριο.

Ο νέος σέντερ φορ του Ολυμπιακού πρέπει να αντιμετωπιστεί ως αναγκαίο επενδυτικό ρίσκο. Ο θεός του ποδοσφαίρου να χαρίσει υγεία στον ταλαιπωρημένο αστράγαλο του Μιχάλη Κωνσταντίνου ώστε ο Λεμονής να τον έχει ετοιμοπόλεμο στην πρεμιέρα και στο πρώτο ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Διαφορετικά θα παίξει ο άπειρος και άμαθος Νούνιες ή ο Φέλιξ Μπόρχα, ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που... καταφέρνει να κοντρολάρει χειρότερα από τον Αλβες...

Η κουβέντα για τον Τόμασον θολώνει τις εντυπώσεις από τη μεταγραφή του Νούνιες. Ο Δανός σε ηλικία τριάντα και βάλε έχει φάει τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με το κουτάλι. Στο πετσί του είναι ο ρόλος του ποδοσφαιρικού μετανάστη που μισθώνει τις υπηρεσίες του σε ευρωπαϊκά κλαμπ. Πληρώνεται για να βάζει γκολ και όταν φτάνει στα αεροδρόμια κάθε νέου προορισμού, αποφεύγει δηλώσεις του στυλ «είναι τιμή μου» και «είμαι συγκινημένος». Το πολύ πολύ αφήνει να τις βάζουν στο στόμα του αμήχανα δημοσιογραφικά κείμενα επαρχιωτών του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, οι οποίοι αδυνατούν να παραδεχτούν ότι οι ελληνικές ομάδες ούτε ιστορία ούτε φανέλα έχουν μόλις βγουν από τα ελληνικά σύνορα.

Ο Νούνιες, με μία μόλις καλή χρονιά σε μικρομεσαία ομάδα της Αργεντινής, πέτυχε μία καλή για τα μέτρα του μεταγραφή. Περιγράφεται ως παίκτης με δυνατό σουτ και καλή ταχύτητα για το ύψος του. Μέχρις εκεί. Αν οι περιγραφές είχαν περισσότερους υπερθετικούς, τότε θα είχε φύγει νωρίτερα και για άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς. Για τον ίδιο και για τον Ολυμπιακό θα είναι άσχημο να αντιμετωπιστεί σαν παίκτης του «εδώ και τώρα». Στην περίπτωσή του όλα είναι πιθανά. Να προσαρμοστεί σε πέντε-έξι μήνες. Ο ίδιος και η οικογένειά του να μην αντέξουν στον νέο τρόπο ζωής. Να βρει -κάποια στιγμή- τα κλειδιά του στο καλάθι με τα σκουπίδια. Να παίξει νωρίς, να σκοράρει και να λατρευτεί από την εξέδρα. Να μοσχοπουληθεί την επόμενη χρονιά και ο Κόκκαλης να βαδίσει για την απονομή του... ενδέκατου έχοντας στο πλευρό του τον Ιλια Ιβιτς. Ολα μπορούν να συμβούν εκτός από ένα. Να ζητηθεί από τον νεαρό ό,τι θα είχε δικαιολογημένα απαιτηθεί από τον Τόμασον.

Ντριμπλάρει σαν κι αυτόν

Ο Σαμπράκος έγραφε χθες για τον εικοσάχρονο Κάλβο που πήρε ο Αρης από την Μπαρτσελόνα. Προχθές με φώναξε για να μου δείξει στα βιντεάκια του Ιnternet τι σκαρώνει αυτός ο διάβολος στους αντίπαλους μπακ. Οσα πάνω κάτω ο Μέσι και ο Ροναλντίνιο στους αντιπάλους τους.

Τα έβλεπα και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί στην Μπάρτσα τον άφησαν να φύγει. Τα μισά από όσα είδα να κάνει με τον Αρη, θα φωταγωγηθούν το «Κλεάνθης Βικελίδης» και οι γύρω δρόμοι. Με την ευκαιρία, ας σημειωθεί ότι όποιοι κι αν είναι οι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ Αρης, φέτος δεν... φρόντισαν να ξεπουλήσουν το εμπόρευμα και να το αντικαταστήσουν με άλλο.

Ισα ίσα, κράτησαν τους καλούς παίκτες και έφεραν κι άλλους. Ενας δύο κάθε φορά να τους «βγαίνουν», ο Αρης αλλάζει επίπεδο. Αν κάποια στιγμή πέσει το μάτι σας στον Αρη, θυμηθείτε αυτόν τον Κάλβο...

Ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος

Η ασθένεια δεν είναι ούτε επάρατος ούτε... αβάπτιστη. Εχει όνομα. Τη λένε καρκίνο και σε πάρα πολλές περιπτώσεις μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η απόφαση του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου να τη γνωστοποιήσει αποτελεί προσφορά στην κοινωνία. Κατά την άποψή μου μια από τις λίγες, αλλά αυτό στην προκειμένη περίπτωση έχει ελάχιστη σημασία. Ανεξάρτητα από ειδικότερους λόγους που οδήγησαν τον Χριστόδουλο να πει τα πράγματα με το όνομά τους, εκείνο που μετράει είναι ότι τα είπε. Βοήθησε να σπάσει ένα είδος ασυνείδητου ρατσισμού, που αντιμετωπίζει τους καρκινοπαθείς περίπου ως μελλοθάνατους.

Πάει καιρός που τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο καρκίνος σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζεται. Σημασία έχει η έγκαιρη διάγνωση. Στη συνέχεια η πίστη πως ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος και οι καρκινοπαθείς είναι άρρωστοι, όπως χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μας. Η αλήθεια βοηθάει να αναγνωρίσεις το πρόβλημα και να το παλέψεις. Εύχομαι για όλους τους παραπάνω λόγους να νικήσει ο Χριστόδουλος. Συν τοις άλλοις, είναι τόσο κακόγουστο να πληροφορείσαι τα καμώματα των ιεραρχών για να γίνουν χαλίφηδες στη θέση ενός χαλίφη που μάχεται αξιοπρεπώς και με θάρρος.