Όποιος δεν έχει περάσει ούτε απ' έξω, δεν μπορεί να μιλάει για την ΑΕΚ και το Champions League

• Κανείς δεν είπε πως το όνειρο μας για την πορεία της ΑΕΚ στην επιστροφή της στοChampions League, ήταν να τελειώσει με μηδέν στην βαθμολογία. Είναι μια άσχημη στιγμή. Σε συνδυασμό μάλιστα με την θλιβερή εικόνα της Κ19, δίνει μια εξαιρετικά κακή εικόνα για όλο τον οργανισμό, πέρα από όσα επιμέρους μπορούμε να βάλουμε στην κουβέντα.

• Από εκεί και πέρα, η ΑΕΚ χθες έπαιξε με έναν αντίπαλο που ανήκει στο club των ομάδων που έχουν κατακτήσει πρωτάθλημα Ευρώπης και πέρσι τελείωσε επίσης με μηδέν βαθμούς την φάση των ομίλων. Δεν έγινε και τίποτε.
• Επίσης σημασία έχει και το ποιοι ειρωνεύονται αυτή τη στιγμή την ΑΕΚ.

• Από τη μία, κάποιοι που δεν έχουν περάσει ούτε... απ έξω από το Champions League. Απλοί παρατηρητές και σχολιαστές της ζωής των άλλων, που έχουν παίξει σε αυτή την διοργάνωση.

• Από την άλλη κάποιοι που επί 20 χρόνια εξασφάλισαν συνθήκες για να παίζουν σίγουρα στην διοργάνωση, να αποκομίζουν κέρδη τεράστια, αλλά η τελευταία τους αξιόλογη πορεία ήταν πριν από 20 χρόνια ακριβώς. Όταν έφτασαν στα προημιτελικά και μάλιστα σε μια σεζόν που πήγαινες στους «8» απευθείας από τους Ομίλους.

• Αν για παράδειγμα η ΑΕΚ μέσα στην προηγούμενη 20ετία είχε μια διοίκηση που θα είχε καταφέρει να αλλάξει την κατάσταση με την ΕΠΟ, όπως έχει κάνει η τωρινή, προφανώς θα είχε πέντε – έξι τουλάχιστον συμμετοχές περισσότερες.

• Και κατ' επέκταση τη δυνατότητα στο 2018 να μπορούσε να παρατάξει μια ομάδα με μεγαλύτερη εμπειρία και ποιότητα, για τις απαιτήσεις της διοργάνωσης.

• Επανέρχομαι σε αυτούς που δεν έχουν περάσει ούτε απ' έξω, για να θυμίσω πως εκτός από αυτό, η ΑΕΚ έχει να παρουσιάσει κι αποτελέσματα που εκείνοι δεν τα έχουν ονειρευτεί καν και μάλιστα όταν σες όλες τις συμμετοχές της μέχρι φέτος στο Champions League, υπήρχαν ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες.

• Στην πρώτη της συμμετοχή, ήταν και η πρώτη ελληνική ομάδα γενικώς, που έπαιξε στην νέα επίσημη μορφή του Champions League το 1994-1995.

• Στον όμιλο της ήταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1994, η Μίλαν και ο Άγιαξ, που έγινε ο πρωταθλητής του 1995. Μίλαν – Άγιαξ, το «ζευγάρι» του τελικού.

• Το 2002-2003 είχε την πρωταθλήτρια Ευρώπης 2002 την Ρεάλ Μαδρίτης, με μια από τις καλύτερες συνθέσεις της όλων των εποχών. Ρονάλντο, Φίγκο, Ζιντάν, Ρομπέρτο Κάρλος, Μπέκαμ, για να πούμε έτσι τα πιο τρανταχτά. Οι δύο ισοπαλίες με 3-3 και 2-2 είναι αποτελέσματα που γι' αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού, δεν έχουν προηγούμενο κι επόμενο από ελληνική ομάδα.

• Το 2003-2004 και πάλι στον όμιλο της είχε την φιναλίστ εκείνης της σεζόν τελικά, την Μονακό.

• Το 2006-2007 είχε πάλι στον όμιλο της την ομάδα που κατέκτησε τελικά το τρόπαιο. Την Μίλαν. Και ξέρετε κάτι; Την κέρδισε.

• Τα σχόλια λοιπόν να γίνονται τουλάχιστον από αυτούς που έχουν... μυρωδιά από αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού, για να μπορούν να γίνουν και βάση συζήτησης. Μιλάμε για την ομάδα που έχει δύο ήττες με μηδέν γκολ, από την Βίντι, την οποία χαρακτήριζαν «χωριό», όταν την απέκλειε η ΑΕΚ.

• Για το ματς χθες δεν χωράει να πούμε πολλά. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η ΑΕΚ έφτασε κοντά στο θετικό αποτέλεσμα, δεν ήρθε.

• Με μια διάταξη που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά και τρεις παίκτες σε αυτή στο κέντρο, ο ένας στόπερ κι ο άλλος χωρίς συμμετοχές, μετά το εικοσάλεπτο η ισορροπία ήταν καλούτσικη και η ομάδα στάθηκε.

• Παρά το γεγονός πως Κλωναρίδης και Μπογέ δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι ουσιαστικό, αποκομμένοι στην ουσία, έχει σημασία να δει κανείς τι έγινε από την στιγμή που βγήκαν.

• Ξεκάθαρα οι Πορτογάλοι ένιωσαν περισσότερη ασφάλεια κι έτσι μπήκαμε στην τελική ευθεία με περισσότερη πίεση.

• Θέλω να πω κάτι για τον Γαλανόπουλο, που βρέθηκε στο στόχαστρο. Πέρα από το ότι έχει ξεκινήσει η φάση με φάουλ στον Μάνταλο.

• Θα ερχόταν η στιγμή που θα βρισκόταν και ο Γαλανόπουλος στο στόχαστρο. Γιατί η ομάδα δεν τον έχει διαχειριστεί σωστά, δεν τον έχει προστατέψει.

• Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω και δεν θα μπορέσω να το καταλάβω ποτέ, πως ένας μηχανισμός με ανθρώπους που έχουν εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού εντός γηπέδων, με το δείγμα του Γαλανόπουλου της τελευταίας διετίας, θεώρησαν πως είχε έρθει η στιγμή να πάρει το πράγμα πάνω του, σε μια σεζόν που η ομάδα υπερασπιζόταν τον τίτλο της πρωταθλήτριας κι επέστρεφε στο Champions League μετά από 12 χρόνια.

• Είναι αδύνατο να το εξηγήσεις και γίνεται ακόμη πιο αδύνατο, γιατί μέσα στο καλοκαίρι με περισσή ευκολία υπήρχαν τοποθετήσεις του τύπου πως μπορούσε ο Γαλανόπουλος να είναι σημείο αναφοράς σε συνεχή ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Έτσι, ξαφνικά.

• Ελπίζω το παιδί να δείξει ψυχολογικές αντοχές και κάποια στιγμή να αντιμετωπιστεί όπως πρέπει από την ομάδα για να προοδεύσει πραγματικά. Όσο μπορεί να προοδεύσει.

• Να αντιμετωπιστεί ως ο παίκτης που είναι αυτή τη στιγμή, με τα χαρακτηριστικά που έχει και τις δυνατότητες που πραγματικά έχει δείξει ως τώρα πως διαθέτει.

• Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό το λάθος. Αλλά είναι από τα πιο χαρακτηριστικά και κυρίως έχει σχέση με την επιλογή που η ομάδα έχει πληρώσει ακριβά φέτος και ουσιαστικά κι επικοινωνιακά, να μην ενισχυθεί κι άλλο στο κέντρο το καλοκαίρι.

• Υπήρξε ένα σκεπτικό λες και η ΑΕΚ θα κατέβαινε φέτος για «πικ νικ», θα είχε την ευκαιρία να κάνει πειραματισμούς, ενώ μετά την πρόκριση στην φάση των ομίλων, είχε μπροστά της την πιο απαιτητική σεζόν εδώ και χρόνια.

• Κι εύλογα θα έρθει κάποιος να ρωτήσει, πως ξαφνικά από αυτό το σκεπτικό που οδήγησε σε τέτοια λάθη μόλις πριν λίγους μήνες, μπορούμε τώρα να αισιοδοξούμε πως θα γίνουν όλα όσα χρειάζονται, στην πιο δύσκολη ακόμη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη. Έλα ντε...

• Αλλά ας περιμένουμε πρώτα τις εξελίξεις από την Ελβετία, γιατί αυτή τη στιγμή η απόφαση για το ματς με τον Άγιαξ, είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο.

ΥΓ: Ο καλύτερος χαφ της ΑΕΚ χθες, ήταν ένας παίκτης ... που δεν είναι χαφ. Ο Τσόσιτς. Αυτό τα λέει όλα.