Η ταλαντούχα πυγμάχος του «Golden Corner» μιλάει στο sport-fm.gr για την ενασχόληση της με τα μαχητικά σπορ, την αγάπη της για την πυγμαχία μα κυρίως για το πόσο δύσκολο είναι να έρχεται αντιμέτωπος ένας αθλητής με έναν οδυνηρό τραυματισμό.
Συνέντευξη στους Νικολέττα Γκαρέτσου και Δημοσθένη Καραμούζα
Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τα μαχητικά αθλήματα;
Έκανα πρωταθλητισμό στην κολύμβηση. Όταν σταμάτησα, πέρασε λίγος καιρός χωρίς να κάνω κάτι, ήθελα να ξεκουραστώ. Μετά δοκίμασα να πάω σε γυμναστήριο αλλά ήταν βαρετά και έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Έτσι με την παρότρυνση του φίλου μου Χάρη πήγα στο «Golden Corner» να δοκιμάσω πυγμαχία. Δεν ήθελε πολύ. Ανέβηκα τις σκάλες, γνωρίστηκα με του προπονητές μου, τον Δημήτρη Ξερικό και τον Νίκο Γιδάκο και όλα ξεκίνησαν. Στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτική, αλλά όσο περνούσε ο καιρός άρχισε να μου αρέσει πολύ το άθλημα. Τον δεύτερο χρόνο μπήκα δυνατά.
Πώς αποφάσισες να παίξεις αγωνιστικά πυγμαχία;
Ρώτησα τους προπονητές μου από νωρίς, όταν άρχισα να ερωτεύομαι το άθλημα, αν έχουν δει σε μένα κάποιο στοιχείο που να μπορεί να με οδηγήσει σε αγωνιστικό επίπεδο. Μου είπαν ότι έχω πολύ καλή αντίληψη. Άρχισα να παίζω πολλά σπάρινγκ, και έτσι σιγά σιγά μπήκα στο αγωνιστικό.
Ο πρώτος σου σημαντικός αγώνας;
Το Πανελλήνιο γυναικών πριν από 2 χρόνια στην κατηγορία των 57 κιλών. Βγήκα δεύτερη, ήταν ένα αποτέλεσμα που μας ξάφνιασε, αμφιλεγόμενο, αλλά δεν πειράζει, όλα σε ωριμάζουν.
Πώς εξελίχθηκε το αγωνιστικό σου πλάνο;
Συνέχισα με πάρα πολλά σπάρινγκ. Άλλωστε έτσι δυναμώνει ο πυγμάχος. Φέτος έπαιξα ξανά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία πάλι των 57 κιλών. Ήμουν όμως τραυματισμένη και δεν ήμουν ο εαυτός μου. Δεν είχα πατήματα, το μυαλό μου ήταν στο πόδι μου. Αγωνίστηκα με ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού.
Περιέγραψε μας το συναίσθημα να μπαίνεις στο ρινγκ έχοντας έναν σοβαρό τραυματισμό.
Ήταν κάτι πολύ δύσκολο. Είχαμε πάρει την απόφαση με την ομάδα μου ότι θα παίξω και ότι γίνει. Ανέβηκα στο ρινγκ, έχοντας στο μυαλό μου ότι ήθελα απλά να κάνω ότι καλύτερο. Οι πρώτοι 2 γύροι ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα. Δεν μπορούσα να παίξω καλά, δεν πάταγα σωστά. Είχα απέναντι μου μία αντίπαλο που έμπαινε διαρκώς δυνατά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα μάθει να είμαι εγώ εκείνη που μπαίνω και δεν αφήνω περιθώρια. Σε εκείνους τους δυο γύρους έχασα το ρόλο μου. Λίγο πριν το τέλος του αγώνα τα έδωσα όλα και άρχισε να πηγαίνει καλά, αλλά αυτό δεν αρκούσε.
Μίλησε μας περαιτέρω για τον τραυματισμό σου.
Έγινε σε ένα σπάρινγκ. Είναι μια στιγμή που ο κάθε αθλητής φοβάται. Θυμάμαι μόλις ένιωσα το πόδι μου να παθαίνει ζημιά, έβαλα τα κλάματα. Σκέφτηκα ότι οι στόχοι και τα όνειρα μου γκρεμίζονται. Ο τραυματισμός είναι μέσα στο πρόγραμμα κάθε αθλητή. Θέλει όμως πολύ μεγάλη ψυχική δύναμη για να το ξεπεράσεις και να συνεχίσεις.
Πώς κύλησαν τα πράγματα μετά από αυτό;
Είναι ότι χειρότερο μου έχει συμβεί. Βασανίστηκα πολύ. Μπήκα χειρουργείο νομίζοντας ότι η αποκατάσταση θα είναι κάτι το εύκολο. Έκανα όμως λάθος. Μετά την εγχείριση πέρασα πολύ δύσκολα. Θέλει τρομερή υπομονή. Άφησα 2 μήνες από τη μέρα του τραυματισμού μέχρι το χειρουργείο και ίσως αυτό δυσκόλεψε την κατάσταση. Έκανα προπόνηση διαρκώς για να παίξω στο Πανελλήνιο. Μέχρι και σήμερα κάνω ασκήσεις, φυσικοθεραπείες, ακολουθώ τις οδηγίες του γιατρού και των προπονητών μου. Άσχημη περίοδος αυτή μετά του χειρουργείου, αλλά νιώθω ότι βγήκα πιο δυνατή από όλο αυτό.
Τι άλλο έκανες που σε βοήθησε;
Με έχει βοηθήσει πολύ το κολύμπι, αλλά ξεκίνησα και πάλι φυσιοθεραπείες τον πέμπτο μήνα γιατί ένιωσα το πόδι μου πρησμένο. Πήγα σε φυσιοθεραπευτή, είδε ότι υπάρχει φλεγμονή και ότι το γόνατο είχε μαζέψει υγρό. Πλέον το πάω πολύ συντηρητικά, άλλωστε δεν υπάρχει τώρα κάποια διοργάνωση που τρέχω να προλάβω, οπότε δε συντρέχει λόγος να καταπονώ το πόδι μου.
Υπήρξε κάποια στιγμή από το τραυματισμό έως σήμερα που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Όχι, αν και μου πέρασε από το μυαλό πως αυτό ίσως ήταν σημάδι ότι έπρεπε να τα παρατήσω. Καλώς ή κακώς οι τραυματισμοί είναι κομμάτι της ζωής του αθλητή. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το αποφύγεις. Άλλωστε δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την πυγμαχία, καθώς είναι μόλις το δεύτερο άθλημα στη ζωή μου που συνειδητοποίησα ότι μου ταιριάζει, αλλά και ότι του ταιριάζω και εγώ.
Τι εφόδια χρειάζεται ένας αθλητής που έχει υποστεί ένα τραυματισμό σαν και το δικό σου για να μπορέσει να τον ξεπεράσει;
Έχει κυρίως να κάνει με τον χαρακτήρα του εκάστοτε αθλητή, αλλά και το σπορ με το οποίο ασχολείται, καθώς αυτό τον έχει διαμορφώσει αναλόγως. Πρέπει να έχεις πίστη στον εαυτό σου, υπομονή, αλλά και επιμονή έτσι ώστε να ξαναφτάσεις στο επίπεδο που ήσουν πριν τον τραυματισμό. Φυσικά τεράστια σημασία έχουν οι άνθρωποι που σε πλαισιώνουν και η στήριξη που θα σου παρέχουν. Επιπλέον μπορεί να βοηθήσει και η συνδρομή ενός αθλητικού ψυχολόγου.
Αν σε δίδαξε κάτι όλη αυτή η εμπειρία, τι είναι;
Υπομονή ξεκάθαρα. Σίγουρα όμως άλλαξε και η αντίληψη που έχω περί του σώματος και του οργανισμού μου. Υπάρχει σε ένα βαθμό ο φόβος μήπως ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, κάτι που βέβαια με τον καιρό υποχωρεί. Μέχρι να σου συμβεί το οτιδήποτε η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτεσαι ότι μπορεί να πάθεις το παραμικρό. Το σημαντικό είναι να αντιληφθείς πριν από κάποιο τραυματισμό πως το σώμα σου είναι μία μηχανή την οποία προκειμένου να λειτουργεί απροβλημάτιστα, οφείλεις να συντηρείς σωστά. Επιπλέον χρειάζεται να γνωρίζεις τα όριά σου και πότε πρέπει να λες όχι. Εγώ τραυματίστηκα παίζοντας ένα σπάρινγκ με μια αθλήτρια που προοριζόταν να αγωνιστεί απέναντι σε κάποια άλλη. Αν έπρεπε να λάβω τώρα την ίδια απόφαση πιθανότατα δε θα το ξανάκανα.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου από το Σεπτέμβρη κι έπειτα;
Ο μεγάλος μου στόχος είναι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του Δεκεμβρίου, στο οποίο θα συμμετάσχω για τρίτη φορά και φιλοδοξώ να κερδίσω το χρυσό μετάλλιο.
*Οι φωτογραφίες είναι: Χρήστος Σαρρής και Έλενα Σκρίπκα
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
