Ένας να στείλει την μπάλα στην κερκίδα στο 92'…

Το ποδόσφαιρο τιμωρεί… Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Όταν εμφανίζεσαι στο γήπεδο με τόσο άγχος, χωρίς καθαρό μυαλό σε κομβικά κομμάτια του αγώνα και πετάς μια νίκη που είχες αγκαλιά, κάνοντας τόσο μεγάλη προσπάθεια νωρίτερα για να ανατρέψεις το προβάδισμα του αντιπάλου, τότε θα το πληρώσεις και δεν θα πάρεις στο τέλος τίποτα. Και όταν λέμε τίποτα, εννοούμε την εξάδα. Γιατί ο Αστέρας Τρίπολης θα μπορούσε να ορίζει ο ίδιος την τύχη του, αλλά πλέον δεν το κάνει και θα περιμένει έναν συνδυασμό αποτελεσμάτων μετά και το 2-2 με τον Παναιτωλικό.

Το έχουμε ξαναγράψει και θα το τονίσουμε ξανά. Χωρίς τον Χουάν Μουνάφο η ομάδα χάνει τη δυναμική της. Δεν γίνεται ωστόσο μια ολόκληρη ομάδα να εξαρτάται από έναν παίκτη ετών 36! Δεν γίνεται να παίζεις για εξάδα και να βγάζεις τέτοια αμυντικά ζητήματα. Απλά δεν γίνεται! Σε τέτοια ματς, μετράει η θέληση, ο χαρακτήρας και η ψυχολογική προετοιμασία.

Ο Αστέρας είχε λίγα καλά διαστήματα, στα οποία κυριάρχησε, ναι. Αλλά στα υπόλοιπα, έδωσε πάρα πολλά δικαιώματα στον Παναιτωλικό να το πιστέψει και να φτάσει εν τέλει στην ισοπαλία. Σπαταλώντας ευκαιρίες, αλλά και έχοντας απαράδεκτη ανασταλτική λειτουργία για έναν... τελικό. Διότι στο 90'+2' θα έπρεπε όλοι να δαγκώνουν την μπάλα, να την πετάνε στην εξέδρα και όχι να αφήνουν τον Οικονόμου να κάνει παρέλαση στην άμυνα και να τους καρφώνει με κεφαλιά.



Σε έναν τέτοιο τελικό για την εξάδα, όπου η νίκη πιθανότατα θα του έδινε το πάνω χέρι για να παίξει σε λίγες εβδομάδες με τις κορυφαίες ομάδες του πρωταθλήματος και να φτιάξει το πρεστίζ του, ο Αστέρας είχε έλλειμμα συγκέντρωσης. Το ζήτημα ήταν πνευματικό, σαν να χάθηκε κάτι από το... μυαλό των παικτών μετά την ήττα της περασμένης εβδομάδας στη Λαμία, όπου παρά την υπερπροσπάθεια πήγαν όλα στραβά και ανάποδα. Είναι ξεκάθαρο πως το μυαλό των παικτών του Ράσταβατς δείχνει να έχει πειραχτεί μετά και την ήττα στη Λαμία την προηγούμενη εβδομάδα. Ήταν ο τρόπος που ήρθε εκείνη η ήττα πολύ επίπονος η αλήθεια είναι!

Δεν εξηγείται αλλιώς ένας παίκτης με την εμπειρία και την ποιότητα του Γιαμπλόνσκι να κάνει ένα τέτοιο λάθος στον άξονα. Ούτε οι Μπαρτόλο-Κρέσπι να μην μπορούν να βρουν δίχτυα σε τόσες επαναλαμβανόμενες μεγάλες ευκαιρίες. Και να βλέπεις μόνο τον Καλτσά, τον Μιριτέλο και τον Λύρατζη να δίνουν και την ψυχή τους στο γήπεδο ως το φινάλε. Ο πρώτος είναι ο κορυφαίος του Αστερα φέτος, οι άλλοι δύο παρότι νεότεροι και με μικρότερη εμπειρία αλλά και με λίγους μόλις μήνες στην ομάδα, το πάλευαν λες και είναι χρόνια και πονάνε τη φανέλα. Είναι και άλλοι μέσα στη σεζόν που τα πήγαν πολύ καλά, αλλά η σούμα θα γίνει στο φινάλε. Γιατί τώρα, γράφουμε για το... σήμερα!



Ο Μίλαν Ρασταβατς ο οποίος έχει αποδείξει ότι είναι ένας ικανότατος προπονητής, έχει φέρει ξανά την κανονικότητα στην ομάδα. Με καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά και με ανισορροπία στις γραμμές που χρειάζεται έξτρα δουλειά. Ένα σύνολο που με λιγοστές αλλά κομβικές κινήσεις το καλοκαίρι, θα ανέβει τουλάχιστον ένα επίπεδο. Η πρόοδος της ομάδας σαφώς και είναι τεράστια. Και ναι, η σεζόν είναι μεταβατική και η επόμενη θα έχει πολύ υψηλές απαιτήσεις προς όλους, αλλά και φέτος η ευκαιρία για την επιστροφή στην εξάδα ήταν μεγάλη και δείχνει να χάνεται. Χωρίς να μιλάμε για μια παταγωδη αποτυχία ή κάτι αντίστοιχο, αλλά για ένα... κρίμα που μένει.

Κρίμα γιατί οι παίκτες θα έπρεπε να δαγκώνουν όπως προείπαμε στο 90'+2'. Ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε δηλαδή να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα, ένας να βγει μπροστά και να την στείλει στην... Καλαμάτα και ακόμα πιο πέρα; Και σε αυτό δεν φταίει ο προπονητής, δεν μάρκαρε αυτός τον Οικονόμου. Ούτε και κανένας από τους παίκτες του βέβαια... Το να μην διαχειρίστηκε καλά ένα ματς μπορεί να συμβεί ή το να άργησε κάποια αλλαγή να κάνει συμβαίνει επίσης. Γιατί και αυτός θα κάνει λάθη, όπως κάνουν και οι παίκτες. Μην ξεχνάμε ότι πήρε κάτι... ερείπια από τον Ηρακλή Μεταξά (γιατί ομάδα δεν ήταν αυτό που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2022) και τα μετέτρεψε σε ένα καλό διαμέρισμα, το οποίο του χρόνου πρέπει να αναβαθμιστεί σε πολυτελέστατη οικία.



Το πρόγραμμα της Λαμίας είναι μεν πιο δύσκολο αλλά άμα ο Αστέρας θέλει τόσο πολύ την έκτη θέση ας πάει σε λίγες μέρες στην έδρα του Ολυμπιακού και να πάρει αποτέλεσμα. Και για να συμβεί αυτό, κάτι που προφανώς δεν είναι εύκολο, πρέπει ολοι να καταλάβουν που παίζουν. Να αντιληφθούν ότι τα καλοπληρωμένα αυτά παιδιά από τους ιδιοκτήτες του Αστέρα, πρέπει να τιμήσουν τα συμβόλαια τους τα οποία είναι πολύ υψηλότερα από τα περισσότερα των ανταγωνιστών τους.

Και κάτι ακόμα... Ο Έρβιν Τζουκάνοβιτς που έχει πάνω από 100 συμμετοχές στο ιταλικό πρωτάθλημα και που διαθέτει τις υψηλότερες παραστάσεις από κάθε άλλον παίκτη του ρόστερ (σσ. έχει παίξει αντίπαλος της Ρεάλ μέσα στο Μπερναμπέου ως βασικός με τη Ρόμα, με συμπαίκτες τον Τότι, τον Ντε Ρόσι και άλλες τεράστιες φιγούρες) περιμένεις να έχει και την ανάλογη συμπεριφορά εκτός γηπέδου. Γιατί δεν γίνεται να ποστάρει στο instagram το γκολ του με φιλάκια, όταν η ομάδα του έχει φέρει ένα αποτέλεσμα που μάλλον είναι καταδικαστικό για τη μάχη της εξάδας. Γιατί αν ήθελε να στείλει... φιλάκια ο Τζουκάνοβιτς, ας το έκανε μέσω των εμφανίσεών του στο γήπεδο όπου φέτος είναι κατώτερος των περιστάσεων.