Καμαριανός στο sport-fm.gr: «Θα ήθελα κάποια στιγμή να παίξω Ευρωλίγκα»

Ο Νίκος Καμαριανός αποκαλύπτεται στο sport-fm.gr. Ο 22χρονος φόργουορντ του Πανιωνίου ξεδιπλώνει την προσωπικότητα του εντός και εκτός παρκέ και μιλάει για όλα. Από τα πρώτα βήματα, μέχρι το μεγάλο άλμα στην AEK, τα λάθη του παρελθόντος, τον Πανιώνιο και το όνειρο της Ευρωλίγκα.

Πώς μπήκε στη ζωή σας το μπάσκετ και πότε συνειδητοποιήσατε ότι θα μπορούσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με αυτό;


«Ξεκίνησα να παίζω όταν πήγαινα στην Τετάρτη Δημοτικού εντελώς τυχαία, όταν μια μέρα με πήρε η γιαγιά μου, με πήγε βόλτα και με έγραψε στον Πανελλήνιο. Έτσι ξεκίνησα να παίζω καθημερινά, από τότε δεν έχω σταματήσει, ποτέ. Χρόνο με το χρόνο με καλούσανε στα κλιμάκια της Εθνικής ομάδας. Σε παιδικό και εφηβικό αντίστοιχα ήμουν σε καλές ομάδες που κάνανε κυρίως νίκες εδώ στην Αθήνα. Με τον Παναθηναϊκό κιόλας βγήκαμε και πρώτοι και μετά ακολούθησε ένα επαγγελματικό συμβόλαιο στην Α.Ε.Κ. , χωρίς όμως εγώ όλα αυτά τα χρόνια να το κυνηγάω επαγγελματικά το μπάσκετ . Ύστερα από μερικούς μήνες στους ‘’κιτρινόμαυρους’’, συνειδητοποίησα ότι είναι ευτυχία να ακολουθείς το χόμπι σου επαγγελματικά και να ζεις μέσα από αυτό. Είναι πραγματική ευλογία».

Το γεγονός ότι υπογράψατε το πρώτο σας επαγγελματικό συμβόλαιο με την Α.Ε.Κ λειτούργησε ως ένα παραπάνω βάρος ή ως ένα επιπρόσθετο κίνητρο;

«Για να είμαι ειλικρινής δεκαοκτώ χρονών που υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο στην Α.Ε.Κ δεν είχα πολύ συνειδητοποιήσει τι μου είχε συμβεί, με αποτέλεσμα να μην το αντιμετωπίσω με την απαιτούμενη σοβαρότητα ώστε να έχω διάρκεια».



Θα ήθελα να μου σχολιάσετε τη φετινή πορεία της Α.Ε.Κ, καθώς έπειτα από την κατάκτηση τριών τροπαίων τον τελευταίο ενάμιση χρόνο(Κύπελλο Ελλάδος,1η θέση στο Basketball Champions League,Διηπειρωτικό Κύπελλο) αποκλείστηκε από το φάιναλ φορ του Basketball Champions League.

«Η Α.Ε.Κ από τότε που επέστρεψε στην Α1 έχει επενδύσει αρκετά χρήματα, έχει αλλάξει πολλούς προπονητές ,έχει κυνηγήσει τους τίτλους σε μια προσπάθεια να μπει ανάμεσα στην δυάδα: τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Από ό,τι φαίνεται έχουν αποδώσει αυτές οι επενδύσεις και έχει διαγράψει τα τελευταία χρόνια μια καλή πορεία. Ο φετινός της αποκλεισμός από το φάιναλ φορ του Champions League ήταν δυστυχώς και αυτό μέσα στο πρόγραμμα. Πάντα έτσι είναι ο αθλητισμός, μια κερδίζεις, μια χάνεις, πρέπει να είσαι έτοιμος να τα αντιμετωπίσεις όλα για να μπορείς να έχεις συνέχεια».

Πιάνοντας πάλι το νήμα της προσωπικής σας διαδρομής ,ακολούθησε το συμβόλαιο με τη Νέα Κηφισιά και αυτή τη στιγμή βρίσκεστε στον Πανιώνιο. Την περασμένη αγωνιστική πετύχατε σπουδαία εντός έδρας νίκη κόντρα στην Α.Ε.Κ. Έτσι εκπληρώσατε το στόχο της παραμονής. Πόσο δύσκολο ήταν να διαχειριστείτε αυτό το άγχος ;

«Κοιτάξτε να δείτε, έτσι όπως ήταν τα πράγματα λίγες εβδομάδες πριν όλοι θεωρούσαμε ότι μετά την εκτός έδρας νίκη απέναντι στο Κολοσσό Ρόδου είχαμε σώσει την κατηγορία. Παρόλα αυτά έτσι όπως εξελίχθηκε το πρωτάθλημα και το Ρέθυμνο και η Κύμη έκαναν νίκες με συνέπεια οι επιπρόσθετες νίκες που κάναμε εμείς απέναντι σε Α.Ε.Κ και Περιστέρι μας βοήθησαν να πετύχουμε το στόχο μας που ήταν η παραμονή».

Ποιον παίκτη έχετε ως πρότυπο;

«Πρότυπό μου από μικρό παιδί ήταν ο Διαμαντίδης. Είναι και ο λόγος που προτιμώ να φοράω τη φανέλα με το νούμερο 13. Μου άρεσε η συμπεριφορά του εντός του γηπέδου, και πάντα ήταν εκεί στα δύσκολα, όταν η ομάδα τον χρειαζόταν».

Θέλω να μου ξεχωρίσετε την καλύτερη και την πιο δύσκολη στιγμή στη μέχρι τώρα σταδιοδρομία σας.

«Η καλύτερη στιγμή αυτή που είχα ζήσει πραγματικά πολύ έντονα ήταν ως έφηβος με την ομάδα του Παναθηναϊκού ,όταν είχαμε αναδειχθεί Πρωταθλητές Ελλάδος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων στην Πτολεμαΐδα το 2015. Από εκεί και πέρα η πιο δύσκολη στιγμή θεωρώ ότι ήταν η λύση του συμβολαίου μου με την Α.Ε.Κ , πράγμα που άργησα να το συνειδητοποιήσω».



Ποιος είναι για εσάς ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχετε αντιμετωπίσει έως τώρα ;


«Προσωπικά τώρα μαθαίνω την κατηγορία, ουσιαστικά είναι η πρώτη μου χρονιά που συμμετέχω στο υψηλό επίπεδο στο εγχώριο πρωτάθλημα. Όλοι οι παίκτες που έχω αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής είχανε τις δυσκολίες τους. Θεωρώ ότι ο Τζέιμς Γκιστ ήταν ίσως από τους πιο δύσκολους λόγω της εμπειρίας και της δύναμης που έχει, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως και οι υπόλοιποι δεν με δυσκόλεψαν».

Υπάρχουν πράγματα για τα οποία έχετε μετανιώσει στη καριέρα σας;

«Θεωρώ ότι, αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, ίσως να άλλαζα την ζωή και την συμπεριφορά μου εκτός του γηπέδου ,για να αποτρέψω την λύση του συμβολαίου με τους ‘’κιτρινόμαυρους’’».

Αν είχατε να διαλέξετε έναν αγώνα που θα θέλατε να ξαναπαίξετε ποιος θα ήταν αυτός ;


«Δύσκολη ερώτηση… Αν θα μπορούσα να ξαναπαίξω έναν αγώνα, ίσως να ήταν ως παμπαίδας με τον Πανελλήνιο που είχαμε φτάσει στον τελικό της Αθήνας και ενώ είχαμε δημιουργήσει μια διαφορά της τάξης των δεκαεπτά πόντων, τελικά ηττηθήκαμε και αν μπορούσα να ξαναζήσω αυτό το ματς θα φρόντιζα να είχαμε κερδίσει. Και αυτό, διότι τότε ήμουν συμπαίκτης με τα παιδιά που κάνω παρέα μέχρι και σήμερα, με τους στενούς μου φίλους και θυμάμαι ότι μας είχε στοιχίσει πολύ σε εκείνη την ηλικία που βρισκόμασταν».

Θέλω να μου ξεχωρίσετε ένα χαρακτηριστικό για κάθε έναν από τους πέντε πιο αγαπημένους σας μπασκετμπολίστες και να μου συνθέσετε τον ιδανικό για εσάς.

«Μου αρέσει πολύ ο Κέβιν Ντουράντ που αγωνίζεται στο Ν.Β.Α. στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς. Είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο επιτίθεται σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός ,διότι πολλές επιλογές που παίρνει, σύμφωνα με το μπάσκετ που όλοι διδασκόμαστε, μοιάζουν ‘’τραβηγμένες’’ ή εκτελεί ακόμα και κινήσεις που δεν διδάσκονται, παρόλα αυτά η μπάλα καταλήγει πάντα στο καλάθι. Επιπλέον αγαπώ την ανταγωνιστικότητα του. Θα ξεχωρίσω τον Άλεν Άιβερσον για τη ‘’μαγκιά’’ που κουβαλούσε μέσα στον αγώνα, που δεν ‘’μάσαγε’’, που πάντα ήθελε να έχει την μπάλα στα χέρια του στα κρίσιμα σημεία και αρκετές φορές πετύχαινε το καλάθι, όποιος και αν ήταν ο αντίπαλος του. Πάντα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και έβγαινε μπροστά, όταν η ομάδα χρειαζόταν κάποιον για να σκοράρει , κάποιον ήρωα. Ήταν πάντα εκεί. Επίσης θα ξεχώριζα το Δημήτρη Διαμαντίδη ,ο οποίος και αυτός είναι ένας από τους παίκτες που με ενθουσίαζε πάντοτε ο τρόπος που έμπαινε στο γήπεδο ,ότι βοηθούσε σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού, έπαιρνε ενέργεια από την άμυνα, συμμετείχε στα ριμπάουντ, στα κλεψίματα, στα κοψίματα. Αν και αρχικά δεν είχε πολύ υψηλά ποσοστά ευστοχίας από το τρίποντο, κατόρθωσε στη διάρκεια της καριέρας του να το βελτιώσει και να συνεχίζει να το βελτιώνει, μέχρι που όταν ‘’έκαιγε’’ η μπάλα την έπαιρνε, την σούταρε και η ομάδα του πάντα έφευγε ευχαριστημένη από το γήπεδο. Επιπρόσθετα μου αρέσει η συμπεριφορά του και η ταπεινότητα που έβγαζε, αυτή η ευγένεια στο πρόσωπό του και η ομαδικότητα. Παράλληλα μου αρέσει ο Γιώργος Πρίντεζης ,ο οποίος και αυτός προσπάθησε πολύ για να κατορθώσει να κερδίσει μια θέση στον Ολυμπιακό και με το πέρασμα του χρόνου το κατάφερε. Είναι ένα χαρακτηριστικό το πάθος που βάζει στη προσπάθεια που με κάνει να τον ξεχωρίζω. Θεωρώ ότι οι κινήσεις του στο ποστ είναι φοβερές, έχει πολύ μεγάλα ποσοστά ευστοχίας ,έχει αποκτήσει μια άνεση και φοβερή ψυχολογία ,ώστε όταν παίρνει την μπάλα να νιώθουν όλοι πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη».

Αν σας ζητούσα να ξεχωρίσετε έναν συμπαίκτη με τον οποίο είχατε άριστη συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια ,ποιον θα επιλέγατε και γιατί;

«Στο κομμάτι αυτό θα πω τον Φίλιππο Μοσχοβίτη. Υπήρξαμε συμπαίκτες για δύο χρόνια στην Β’ Εθνική στην ομάδα της Κηφισιάς. Είχαμε άριστη σχέση γενικότερα, όχι μόνο μέσα στο γήπεδο. Πάντα προσπαθούσα να τον ακούω σε αυτά που μου έλεγε. Ο Φίλιππος είναι ‘’κύριος’’ σε όλα τα κομμάτια και ως μπασκετμπολίστας και πάνω απ’ όλα ως άνθρωπος . Έδειχνε το δρόμο σ’ εμάς τους μικρότερους και μέσα στο παιχνίδι συνεργαζόμασταν με μεγάλη επιτυχία. Είναι ένας άνθρωπος που τον εκτιμώ και για αυτό που είναι, για το χαρακτήρα που έχει διαμορφώσει ,αλλά και για τον χαρακτήρα του εντός γηπέδου».

Πόσο δύσκολο είναι για έναν νεαρό αθλητή να καθιερωθεί σε υψηλό επίπεδο ,με δεδομένες τις επικρατούσες συνθήκες στην Ελλάδα;

«Οι συνθήκες στο υψηλό επίπεδο είναι πάντοτε δύσκολες. Νομίζω αυτό που μετράει είναι ο τρόπος σκέψης του αθλητή και ο τρόπος συμπεριφοράς και η νοοτροπία που ακολουθεί, ώστε να πετύχει τον εκάστοτε στόχο του. Θεωρώ ότι για έναν νεαρό αθλητή στην Ελλάδα, χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια, πολλές θυσίες, αντοχή, διότι οι απογοητεύσεις είναι καθημερινές, Μετράει πολύ που η Ελλάδα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, διότι αυτή επηρεάζει όλα τα επίπεδα όπως και τον αθλητισμό. Είναι δύσκολο να αντέξει χωρίς λεφτά όταν έχει ανάγκη, επειδή οι ομάδες δυσκολεύονται στις πληρωμές. Χρειάζεται να υπομείνει πολλά πράγματα για να καταφέρει να εδραιωθεί στο υψηλότερο επίπεδο».

Θα ήθελα να μου κάνετε μια πρόβλεψη για το νικητή της φετινής Ευρωλίγκα.

«Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, είναι δύσκολη η πρόβλεψη. Από τη μια η Ρεάλ Μαδρίτης έχει παίκτες που μπορούν να σκοράρουν ανά πάσα στιγμή, από την άλλη η ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχει τον ίδιο προπονητή και οι παίκτες έχουν καλή χημεία μεταξύ τους, παίζουν με ενέργεια, με ένταση. Επιπλέον η Φενέρμπαχτσε συνιστά φόβητρο με τον Ομπράντοβιτς, ο οποίος χτίζει πάντα μια ομάδα με πρωταρχικό χαρακτηριστικό το οικογενειακό κλίμα. Ίσως η Φενέρ καταφέρει να πάρει για άλλη μια φορά το τίτλο».

Αν ο Νίκος Καμαριανός δεν είχε συναντήσει το μπάσκετ στη ζωή του με τι θα ασχολούταν;

« Έχω περάσει σε μια σχολή στον Πειραιά, στα Χρηματοοικονομικά και την Τραπεζική Διοικητική. Πιστεύω θα ήμουν πιο συνεπής φοιτητής, θα είχα μια συστηματική παρουσία και θα ασχολιόμουν περισσότερο με το Πανεπιστήμιο. Ταυτόχρονα θα έβρισκα μια δουλειά, ώστε να βγάζω και το χαρτζιλίκι μου, για να μην επιβαρύνω τους γονείς μου».

Πάμε λίγο στον Νίκο έξω από το μπάσκετ. Πώς σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

«Απολαμβάνω να περνάω χρόνο μαζί με τους φίλους μου. Δίνω πολύ μεγάλη σημασία στη φιλία, πάντα προσπαθώ να βρίσκω χρόνο ,ώστε να τους τον αφιερώνω μέσα στη μέρα μου. Συνήθως πηγαίνουμε σε κάποιο μπαρ που παίζει ξένη μουσική και πίνουμε καμιά μπίρα. Μου αρέσουν οι βόλτες, όταν έχει καλό καιρό και να χαλαρώνουμε σε μέρη με όμορφη θέα ή κοντά στη θάλασσα που σε κάνουν να ξεφεύγεις λίγο από το ‘’θόρυβο’’ της καθημερινότητας. Από εκεί και πέρα σπάνια υπάρχουν και τα ξενύχτια».

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με δύο λέξεις;

«Κοίταξε, αυτή η ερώτηση είναι πιο ωραίο όταν την απαντάνε οι άλλοι για εσένα. Σε περιγράφουνε με δύο λέξεις οι άλλοι και πόσο μάλλον όταν ακούς αυτές τις δύο λέξεις από ανθρώπους που έχεις σε εκτίμηση. Από εκεί και πέρα δεν θέλω να πω τίποτα για τον εαυτό μου. Προτιμώ να ακούω ανθρώπους που εκτιμάω να μιλάνε για εμένα και να αξιολογώ τα λεγόμενά τους, επειδή δεν είμαστε τέλειοι και καλό είναι να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας λένε την αλήθεια και μας βοηθάνε να προχωράμε».

Ποιες είναι οι μελλοντικές σας φιλοδοξίες;

«Πλέον έχω αποφασίσει ότι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με το μπάσκετ και, αν και μου πήρε αρκετό χρόνο, έχω καταφέρει να συμπεριφέρομαι ως επαγγελματίας αθλητής. Θα ήθελα κάποια στιγμή να μπορέσω και εγώ να παίξω στην Ευρωλίγκα. Είναι πολύ υψηλό το επίπεδο, είναι πολύ δύσκολος ο στόχος. Χρειάζεται πολύ κουράγιο ,εύχομαι να τα καταφέρω και να μπορέσω κάποια στιγμή να εδραιωθώ σε κάποια ομάδα και να μην είμαι από μετεγγραφή σε μετεγγραφή κάθε χρόνο».



Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου