Φέρρα: «Αυτή είναι η στιγμή που δεν πρόκειται να ξεχάσω»

Πρωταθλήτρια στίβου στα 200 και 400 μέτρα, αθλήτρια του Ολυμπιακού αλλά και μια από τις πιο επιτυχημένες σπρίντερ της Ελλάδος. Η Ανδριάνα Φέρρα έδειξε ενδιαφέρον για τον αθλητισμό από μικρή ηλικία. Ξεκίνησε με κολύμβηση και στη συνέχεια δοκίμασε και άλλα αθλήματα, προτού καταλήξει να “χαράζει” μέχρι σήμερα, την δική της πορεία στο ταρτάν.

Αναλυτικά όσα δήλωσε η Ανδριάνα Φέρρα στον Διονύση Αργυρό

Ανδριάνα, ξεκίνησες τον αθλητισμό σε μικρή ηλικία. Ωστόσο, όχι από το στίβο. Από ποια αθλήματα πέρασες και τι ήταν αυτό που σε “κέρδισε” στο συγκεκριμένο;


«Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα τον αθλητισμό όταν ήμουν 5 χρονών. Ξεκίνησα με κολύμβηση, έπειτα έκανα ενόργανη και ρυθμική, στη συνέχεια taekwondo. Στην έκτη δημοτικού, έπαιζα μπάσκετ και όταν ήταν πια να πάω γυμνάσιο επέλεξα να πάω σε αθλητικό γυμνάσιο. Έπρεπε λοιπόν να διαλέξω ένα αγώνισμα κι έτσι προέκυψε ο στίβος. Η τότε παιδική μου φίλη στο σχολείο ήταν αυτή που επέλεξε αυτό το άθλημα ώστε να πάμε μαζί. Εντωμεταξύ, εγώ τότε δεν ήξερα καν τι είναι στίβος και όταν ρώτησα τη φίλη μου, εκείνη μου είπε «Είναι αυτό που τρέχουν». Ε, της είπα κι εγώ «Ωραία, πάμε». Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η αθλητική μου καριέρα στο στίβο.»

Οι συνθήκες που επικρατούν στον ελληνικό αθλητισμό δεν είναι καθόλου καλές. Εκτός από τον τομέα των παροχών (προπονητικοί – αγωνιστικοί χώροι) υπάρχει και το χρηματοοικονομικό ζήτημα όπου η χώρα δεν μπορεί να καλύψει. Ένας αθλητής δεν γίνεται να συντηρηθεί αποκλειστικά από το στίβο καθώς δεν υπάρχουν πολλοί χορηγοί και κατ’ επέκταση έσοδα. Η Ανδριάνα, το γνωρίζει από πρώτο χέρι, καθώς για να βρεθεί ένας χορηγός να συνεργαστεί μαζί της πέρασαν αρκετά χρόνια.

Τα δεδομένα στην Ελλάδα δεν είναι ιδανικά για έναν αθλητή. Υποδομές, εγκαταστάσεις και συνθήκες προπόνησης όχι και οι καλύτερες. Χορηγοί, πολύ δύσκολο να βρεθούν. Όλα αυτά, σε τι βαθμό δυσκολεύουν έναν αθλητή που θέλει να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο;


«Σίγουρα πλέον τα δεδομένα στην Ελλάδα δεν είναι τα κατάλληλα για έναν αθλητή που είναι σε υψηλό επίπεδο και έχει ανάγκη από όλα αυτά που είπες. Όλο αυτό φυσικά δυσκολεύει την κατάσταση διότι δεν τον βοηθάει να πετύχει τους στόχους του αλλά και να θέσει υψηλότερους στόχους. Όταν ένας αθλητής προπονείται σε στάδιο, στο οποίο το ταρτάν είναι ξηλωμένο ή έχουν βγει οι ρίζες από τα δέντρα και κινδυνεύει να τραυματιστεί σε κάθε προπόνηση, ή όταν είναι μέσα σε ένα κλειστό χώρο ενώ έξω βρέχει και όλα τα νερά μπαίνουν μέσα με αποτέλεσμα να μην μπορεί πάλι να προπονηθεί, καταλαβαίνουμε πόσο δυσκολεύουν όλα αυτά κάποιον να πετύχει το στόχο του. Όσο για τους χορηγούς, πιστεύω ότι είναι αναγκαίοι για έναν αθλητή ώστε να μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες του, διότι πλέον, οι γονείς του καθενός έχουν γίνει οι χορηγοί του και αυτό είναι μια επιπλέον επιβάρυνση.»

Η πορεία της αθλήτριας του Ολυμπιακού, δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Βρέθηκαν στο διάβα της, δύο σοβαροί τραυματισμοί, οι οποίοι έχουν παίξει το δικό τους ρόλο στα όσα έχει καταφέρει. Ο σημαντικότερος, ήταν το 2012 ο οποίος της κόστισε την συμμετοχή της στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου.

Μια πολύ άσχημη περίοδος της καριέρας σου ήταν το 2012, όταν τραυματίστηκες και χειρουργήθηκες στο πόδι. Απουσίασες περίπου 2 χρόνια. Πως το διαχειρίστηκες αυτό ψυχολογικά; Έφτασες σε σημείο να θέλεις να τα παρατήσεις;


«Όντως το 2012 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για εμένα. Ήταν Ολυμπιακή χρονιά και ήμουν πάρα πολύ κοντά στο να πιάσω το όριο και να βρεθώ στην Ολυμπιάδα. Κάποια στιγμή στα μέσα της χρονιάς, άρχισε να με πονάει πάρα πολύ το δεξί μου πόδι με αποτέλεσμα να μην μπορώ καν να περπατήσω. Δεν τραυματίστηκα στην προπόνηση δηλαδή. Απλά, πήγα να περπατήσω και κόλλησε το πόδι μου. Έκτοτε, είχα συνέχεια πόνους και δεν μπορούσα να κάνω καθόλου προπόνηση. Έκανα το χειρουργείο και η αλήθεια είναι ότι μετά από δύο χρόνια κατάφερα να ξανά τρέξω. Με έριχνε πολύ ψυχολογικά αλλά είχα βάλει πείσμα να μην σταματήσω εξαιτίας αυτού, αλλά όταν εγώ θελήσω πραγματικά να σταματήσω. Υπήρχαν πολλές στιγμές που έλεγα να σταματήσω αλλά πιστεύω πως ήταν περισσότερο μια δικαιολογία στο μυαλό μου επειδή πονούσα ακόμα και όχι επειδή πραγματικά το ήθελα. Θυμάμαι ότι και μετά το χειρουργείο έκανα προπονήσεις με αφόρητους πόνους και πραγματικά δάκρυζα, όμως αυτό που είχα περισσότερο στο μυαλό μου ήταν ότι ήθελα να ξανά τρέξω σε υψηλό επίπεδο.»

Το να μπορεί να επιστρέφει από τραυματισμό και να ξεπερνά τα όρια του, είναι σίγουρα μια σημαντική στιγμή για έναν αθλητή. Στην περίπτωση της Ανδριάνας όμως, είναι κάτι περισσότερο.

Ποιο μετάλλιο, διάκριση ή στιγμή γενικότερα στην μέχρι τώρα πορεία σου, σου έχει μείνει χαρακτηριστικά στο μυαλό;


«Δεν θεωρώ ότι ήταν αυτή που θα σου πω είναι η μεγαλύτερη μου διάκριση, όμως ήταν μια στιγμή την οποία σίγουρα δε θα ξεχάσω. Το 2007, όταν έσπασα το πανελλήνιο ρεκόρ νεανίδων στα 200 μέτρα όπου κρατούσε 10 χρόνια. Εκείνη τη χρονιά ήταν το μόνο που σκεφτόμουν σε κάθε προπόνηση. Ότι θέλω να σπάσω αυτό το πανελλήνιο ρεκόρ έστω και για δύο χιλιοστά και όντως το έσπασα για δύο χιλιοστά! Είχε γίνει κάτι σαν εμμονή όλο το χρόνο αυτό και όταν το πέτυχα και είδα το χρονόμετρο την ώρα που τερμάτισα, ότι το έσπασα για δύο χιλιοστά, τα συναισθήματα μου ήταν πραγματικά απερίγραπτα. Επίσης, το 2006 ήμουν πάλι τραυματίας και όλοι με είχαν ξεγραμμένη, οπότε για αυτό θεωρώ ότι είναι μια εξίσου ξεχωριστή στιγμή για εμένα και λόγω του πανελληνίου ρεκόρ αλλά και γιατί κατάφερα να επιστρέψω.»

Αλλάζοντας προσανατολισμό στη συζήτηση, αναφερθήκαμε και στα social media. Ο κλασσικός αθλητισμός, λοιπόν, ασφαλώς και “διαφημίζεται” από τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. Το πόσο όμως, είναι υποκειμενικό.

Προωθείται ο κλασσικός αθλητισμός από τα Μ.Μ.Ε. όσο θα ήθελες;


«Ο στίβος είναι ο βασιλιάς των σπορ όπως λέγεται οπότε τα Μ.Μ.Ε. θα ήταν αδύνατον να μην προβάλλουν τους αγώνες. Βέβαια πολλά διεθνές meeting που λαμβάνουν μέρος στη χώρα μας δεν προβάλλονται πλέον.»

Ο βασιλιάς των Ολυμπιακών Αγώνων απηχεί ιδιαίτερα στους νέους και πολλοί επιλέγουν να ασχοληθούν με αυτόν. Το “tip”της Ανδριάνας για εκείνους είναι ο… κατάλληλος μέντορας.

Τι θα συμβούλευες έναν άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με το στίβο και συγκεκριμένα με τις ταχύτητες;

«Αγωνιστικά, το βασικότερο πράγμα που θα τον συμβούλευα είναι να πάει σε προπονητή που να εξειδικεύεται στις ταχύτητες.»

Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πεις για τους μεγάλους σου μελλοντικούς στόχους.


«Στόχος για εμένα φέτος είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων και το Μπρούνο Ζάουλι» .