Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω…

Όταν ένα παιχνίδι κρίνεται στα δύο τελευταία σουτ και όταν σε δύο παιχνίδια και 80 λεπτά η διαφορά είναι δυο πόντοι τότε το πράγμα δεν είναι για πολλές αναλύσεις. Κι ένα λάθος να έγινε στη διαχείριση των τελευταίων φάσεων του δεύτερου αγώνα είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Ιδίως αν ο πλέι μέικερ παίζει με φρικτούς πόνους και σέρνει το ένα πόδι. Ο πόνος επηρεάζει και το μυαλό το ξέρει όποιος έχει πονέσει. Λογικό.

Όμως σε έναν αγώνα που οι δυο ομάδες δεν φτάνουν τους 70 πόντους το να βάλει ένας παίκτης τρία σερί τρίποντα σε τρία λεπτά μετά το 34 όταν μέχρι τότε έχει 2 πόντους και 4 φάουλ είναι σίγουρα κάτι μη αναμενόμενο. Είναι εκτός της λογικής του παιχνιδιού. Και τελικά αυτό έκανε την διαφορά και έτσι χάσαμε ένα όμορφο ταξίδι στην Αμβέρσα και δυο υπέροχες οπαδικές βραδιές. Και η ΑΕΚ φυσικά την ευκαιρία να διεκδικήσει στο f4 το πρώτο Ευρωπαϊκό back to back της ιστορίας της. Ένα από τα τρία τρίποντα να μην έμπαινε τώρα θα κλείναμε εισιτήρια. Και δεν το λέω μαθηματικά (2+3=5). Η Μπάμπεργκ δεν θα είχε μείνει ζωντανή μέχρι το τέλος για να κάνει ο Ράις που έχει καθαρίσει τελικό Ευρωλίγκας στην τελευταία φάση αυτό που έκανε ως πολύ μεγάλος παίκτης που είναι.

Όταν γίνεται τέτοια μάχη και όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες τότε θες έστω μια λεπτομέρεια υπέρ σου ιδίως όταν έχεις τέτοιες απώλειες αλλά και τους δύο παίκτες στην πιο καίρια θέση, αυτή του πλέι μέικερ, να είναι 60 και… 10% έτοιμοι. Η ΑΕΚ δεν είχε καμία. Όμως είχε αυτό τον απίστευτο λαό. Αυτό το τέλειο κοινό μπάσκετ που θύμιζε Βελιγράδι και μεγάλες βραδιές Παναθηναϊκού. Σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν πρέπει να έχει μαζευτεί ποτέ τόσος κόσμος σε αγώνα εκτός Ευρωλίγκας και η ΑΕΚ έκανε δύο σερί φορές ρεκόρ στα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ. Οπως έγραψα και χθες η ΑΕΚ είχε νικήσει πριν αρχίσει ο αγώνας. Τώρα πονάμε και θα κάνουμε μέρες να το ξεπεράσουμε. Όμως ένα είναι το βέβαιο. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η ΑΕΚ είναι η δύναμη που έρχεται. Κι όταν έχει τον κόσμο της να ασχολείται με το μπάσκετ, τον Αγγελόπουλο να χρηματοδοτεί και να γεννάει ιδέες και όλο το τιμ να μαθαίνει κάθε χρόνο και περισσότερο τότε δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Κι έρχονται τα καλύτερα. Με κυριότερο το δικό της γήπεδο που θα είναι η βάση όπου θα χτιστεί η ΑΕΚ του μέλλοντος. Η πρώτη πενταετία Αγγελόπουλου τελειώνει με αποτελέσματα που δεν περίμενε κανείς και έχουμε ακόμη και τα πλέι οφ. Το μέλλον είναι εδώ. 18.000%

Αλλά ούτε στο ποδόσφαιρο γυρίζει πίσω το ποτάμι. Αυτό το κύπελλο είναι μονόδρομος. Μετά την χθεσινή νίκη υπάρχει ένας μήνας και κάτι για να προετοιμαστεί η ΑΕΚ για το τελικό. Επειδή είναι ήδη εκεί. Κι αυτό το κύπελλο ΠΡΕΠΕΙ να το πάρει. Οχι για να αποδείξει ότι είναι η καλύτερη ομάδα της σεζόν ούτε για να σβήσει τα λάθη που έγιναν από όλους και κυρίως από την διοίκηση που είναι αυτή που είναι πάντα η πρώτη στα καλά και στα άσχημα. Ούτε βέβαια για να επιβιώσει. Οπως και στο μπάσκετ έτσι και στο ποδόσφαιρο η ΑΕΚ είναι δεδομένο ότι έχει το μέλλον μπροστά της και τα καλύτερα έρχονται. Ακριβώς επειδή από το 2013 έχει διοίκηση. Και το γήπεδο θα είναι η αρχή για το επόμενο βήμα που ούτε εμείς μπορούμε να φανταστούμε το που θα μας φτάσει. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω… Ζούμε μια από τι καλύτερες περιόδους στην ιστορία της ΑΕΚ στα δύο βασικά αθλήματα. Και το μόνο που θέλουμε είναι υγεία για να ζήσουμε αυτά που έρχονται.

Όμως αυτό το κύπελλο η ΑΕΚ πρέπει να το πάρει. Πρέπει να γίνει εμμονή. Πρέπει να είναι ήδη εμμονή. Κάθε μέρα όλοι στα Σπάτα πρέπει να μιλάνε για αυτό. Για τον τελικό. Για τη νίκη.