Το φινάλε του Φερνάντο Σάντος στον πάγκο της Εθνικής

Περίπου τέσσερα χρόνια πίσω, Αύγουστος του 2010 στο Βελιγράδι, ο Σάντος κάθεται για πρώτη φορά στον πάγκο της Εθνικής μας ομάδας. Η γαλανόλευκη πέτυχε τότε μια μεγάλη φιλική νίκη επί της Σερβίας με 1-0, χάρη σε μια ωραία σέντρα του Τοροσίδη και ένα επίσης ωραίο τελείωμα του Σαλπιγγίδη. Τελικά, αν το δει κανείς αναδρομικά το όλο το πράγμα, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι στην περίπτωση του Πορτογάλου ίσχυσε ένα παλαιό κλασικό ποδοσφαιρικό σλόγκαν: ναι, η αρχή ήταν τελικά το ήμισυ του παντός. Ισχύει εν προκειμένω και ένα άλλο ποδοσφαιρικό ρητό: η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται! Ο Σάντος, ό,τι κι αν γίνει στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, ΠΕΤΥΧΕ. Ούτε ο πιο αισιόδοξος περίμενε ότι η μετάβαση από την εποχή Ρεχάγκελ θα ήταν τόσο ομαλή. Εντάξει, είχε κι αυτή τους κλυδωνισμούς της στην αρχή με τις αποχωρήσεις παικτών κ.λ.π., αλλά οι κραδασμοί απορροφήθηκαν τόσο γρήγορα, που ο αποχωρήσας Φάνης Γκέκας επανήλθε δριμύτερος! Και καπάκι μετά την επιστροφή του σκόραρε κιόλας σε εκείνο το μεγάλο ματς με την Κροατία.

Ο Σάντος όπως όλοι οι καλοί προπονητές σε όλο αυτό το φάσμα της τετραετίας πέρασε από διάφορα κύματα, είχε τα πάνω του, είχε τα κάτω του, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν μπορεί να μην κριθεί απόλυτα επιτυχημένος. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να τελειώσει την καριέρα του στην Εθνική σε μια χώρα που αγαπάει πολύ, καθότι εκεί διαμένει χρόνια τώρα ο γιος του. Μακάρι η παρουσία της Εθνικής στην Βραζιλία να είναι τέτοια που να αποτελέσει το κερασάκι στην τούρτα της επιτυχημένης παρουσίας του προπονητή. Ακόμα όμως κι αν η ομάδα δεν καταφέρει να πάρει την πρόκριση στον επόμενο γύρο, ο Πορτογάλος θα φύγει με το κεφάλι ψηλά. Στα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στην Εθνική, η ομάδα πέρασε σε (δύο στις δύο) τελικές φάσεις και κατάφερε να φτάσει ως τα προημιτελικά του Euro 2012, όπου έχασε από την Γερμανία. Το λένε και «συνταγή επιτυχίας»...