Τίμησαν την Τιεν Αν Μεν

Ντυμένοι με τα παραδοσιακά χρώματα πένθους, το λευκό και το μαύρο, περισσότεροι από 100.000 Κινέζοι συμμετείχαν στην ετήσια αγρυπνία υπό το φως των κεριών για να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων της Τιεν Αν Μεν. Τα αιτήματα της συγκέντρωσης του 1989 στην πλατεία της «Ουράνιας Γαλήνης», 24 χρόνια μετά, παραμένουν ίδια : Ελευθερία, Δημοκρατία και σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παρά τη βροχή στην Βικτώρια του Χονγκ Κονγκ, περίπου 120.000 πολίτες παρέμειναν όλη τη νύχτα. Κρατώντας πλακάτ με συνθήματα κάλεσαν την κινεζική ηγεσία υπό τον Ξι Ζινπίνγκ, να προχωρήσει σε βελτίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας.

Επίσης, ζήτησαν από το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα, να διανείμει τα οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης πιο ισότιμα, να καταπολεμήσει την κρατική και κομματική διαφθορά, την ώρα που το χάσμα πλουσίων και φτωχών διαρκώς αυξάνεται.


Το χρονικό της εξέγερσης


Ήταν 4 Ιουνίου του 1989. Είχαν περάσει έξι εβδομάδες από την ημέρα που οι φοιτητές και εργάτες είχαν καταλάβει την πλατεία Τιεν Αν Μεν, στο Πεκίνο. Ήλπιζαν ότι, όπως και στην Σοβιετική Ένωση, η κομματική ηγεσία θα υποχρεωνόταν να χαλαρώσει την καθημερινή καταπίεση, ανοίγοντας το δρόμο για εκδημοκρατισμό της κοινωνικής ζωής των πολιτών.

Το γραφειοκρατικό κομμουνιστικό καθεστώς, μετά την αρχική αμηχανία και ανοχή απέναντι στους χιλιάδες Κινέζους διαδηλωτές, αποφασίζει να βάλει τέλος με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμη και με χρήση βίας. Χαρακτηρίζει τη συγκέντρωση ως «αντεπαναστατική αναταραχή».

Το απόγευμα της 3ης Ιουνίου, βγαίνει ανακοίνωση που ζητάει από τους πολίτες να παραμείνουν στα σπίτια τους και τους ενημερώνει πως μια ομάδα αντεπαναστατών έχει εξεγερθεί στο κέντρο του Πεκίνου.

Το βράδυ, στρατιώτες και άρματα κάνουν την εμφάνισή τους. Τα μεσάνυχτα της 4ης Ιουνίου του 1989, δίνεται η διαταγή για επέμβαση. Οι φοιτητές πιασμένοι χέρι με χέρι τραγουδούν τον ύμνο της «3ης Διεθνούς» μπροστά από φλεγόμενα οχήματα που έχουν στηθεί για οδοφράγματα.

Ριπές αυτομάτων όπλων σκίζουν τον αέρα. Η επέμβαση μόλις είχε αρχίσει. Οι σκηνές φρίκης που θα ακολουθήσουν θα στιγματίσουν για πάντα το καθεστώς της Κίνας και θα συγκλονίσουν την ανθρωπότητα.

Ο στρατός ρίχνει προς όλες τις κατευθύνσεις, προκαλώντας χάος. Κάποιοι διαδηλωτές με πέτρες, ξύλα και σίδερα προσπαθούν να αμυνθούν. Άλλοι τρέχουν να σωθούν και οι υπόλοιποι με αυτοσχέδια φορεία μαζεύουν τα πρώτα θύματα της τραγωδίας.

Χιλιάδες θα συλληφθούν, ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός των νεκρών. Ο Ερυθρός Σταυρός της Κίνας κάνει λόγο για 2.400 νεκρούς, ενώ οι επίσημες αρχές αναφέρουν 241.

Εκείνο το βράδυ το καθεστώς έβαζε τέλος στα όνειρα των φοιτητών για εκδημοκρατισμό και αποκαθήλωση της κομματικής ελίτ που απολαμβάνει πολυτελών προνομίων.

Στις δίκες που θα ακολουθήσουν, πάρα πολλοί διαδηλωτές θα καταδικαστούν σε πολυετείς ποινές φυλάκισης.
Μεταξύ αυτών και ο Ουάνγκ Γιουν Τάο, που καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλακή. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, κάποιες λίγες δεκάδες διαδηλωτών της Τιεν Αν Μεν εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να κρατούνται στις κινέζικες φυλακές.

Η σφαγή του 1989 προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών στη Δύση, όμως, πολύ γρήγορα οι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς ανακάλυψαν στο πρόσωπο της Κίνας έναν προνομιακό εμπορικό εταίρο.
Σήμερα, τα κινεζικά ΜΜΕ δεν κάνουν καμία αναφορά στην εξέγερση. Η Κίνα, οδεύει, πλέον, με ταχείς ρυθμούς στον καπιταλισμό, πάντα υπό την σιδερένια πυγμή του Κομμουνιστικού Κόμματος.





Ανδρέας Μορφόπουλος