Ο Δημήτρης Καρέλλας πέθανε αυτοεξόριστος, ξεχασμένος και χρεοκοπημένος, στο Λονδίνο, το 1993.
Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη του για τον Εθνικό, που, στις αρχές της δεκαετίας, προκειμένου να συντηρήσει τα ταμεία του συλλόγου, έφτασε να υποθηκεύσει και να εκποιήσει την προσωπική του περιουσία.
Τα έχασε όλα.
Τουλάχιστον, όμως, δεν είδε το μεγαλύτερο πάθος της ζωής του να διαλύεται λόγω χρεών και να «καταποντίζεται» στις μικρότερες κατηγορίες.
Και όμως.
Η ιστορία του Εθνικού, του ελληνικού και, γιατί όχι, του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ακόμη και του ίδιου του Καρέλλα, θα μπορούσε, ίσως, να είναι τελείως διαφορετική, αν την άνοιξη του 1957 άφηναν τον νεαρό, τότε, ιδιοκτήτη -εκτός του πειραϊκού συλλόγου και- της περίφημης κλωστοϋφαντουργίας «Αιγαίον» να φέρει στο λιμάνι τους «Μαγικούς Μαγυάρους», μεταξύ των οποίων βρισκόταν και ο Φέρεντς Πούσκας.
Βασικά, τους έφερε… και τους έδιωξαν!
Γράφει ο Νίκος Ράλλης
Η χρήση της έκφρασης «κόλπο γκρόσο», για κάθε μεγάλο-έξυπνο deal, θα πρέπει να εδραιώθηκε στην αθλητική δημοσιογραφία κάπου εκεί…
Πριν από 61 ολόκληρα χρόνια.
Διότι, αποκλείεται νωρίτερα από το 1957 να είχε γίνει κάτι αντίστοιχο με αυτό, το πρωτοφανές στην Ευρώπη, και όχι μόνο στην Ελλάδα, που επιχείρησε να κάνει ο Δημήτρης Καρέλλας.
Και θα το έκανε.
Αν δεν ήταν οι «μεγάλοι», ο Καραμανλής και ο… Χρουστσόφ!
Είμαστε, λοιπόν, στη δεκαετία του '50. Το πρωτάθλημα στη χώρα μας είναι πανελλήνιο και ερασιτεχνικό. Και -κρατήστε/θυμηθείτε το αυτό- έτσι θα παραμείνει ως το 1959. Μόλις δύο χρόνια, δηλαδή, μετά την παρακάτω ιστορία…
Εθνικάρα… ομαδάρα
Ο Δημήτρης Καρέλλας
Ο Εθνικός εκείνης της περιόδου είναι, με διαφορά, η καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ ο σύλλογος του Πειραιά, και από τις πιο ποιοτικές, τότε, στην Ελλάδα, με ποδοσφαιριστές όπως ο Φερλέμης, ο Καρνασόπουλος, ο Κλικόπουλος, ο Λαιμός και ο Καραουλάνης, αλλά και ο περίφημος τερματοφύλακας Στάθης Μανταλόζης, με το προσωνύμιο «ιπτάμενος αγριόγατος». Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες γκολκίπερ όλων των εποχών.
Έναν χρόνο νωρίτερα, το 1956, οι «κυανόλευκοι» είχαν τερματίσει στη 2η θέση, χάνοντας τον μεγαλύτερο τίτλο της ιστορίας τους (που παραμένει το Κύπελλο του 1933) από τον συμπολίτη Ολυμπιακό, ο οποίος, μάλιστα, δεν κατάφερε να τους νικήσει στην τελική φάση. Και μιλάμε, φυσικά, για τον Ολυμπιακό της δεκαετίας του '50, που θα γινόταν ο Θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου, φτάνοντας, τελικά, τις έξι συνεχόμενες κατακτήσεις του πρωταθλήματος.
Ο Δημήτρης Καρέλλας, το 1957, με τρεις ποδοσφαιριστές της «χρυσής εποχής» του συλλόγου. Από αριστερά: Δημήτρης Γράψας, Σπύρος Σπαθούλας και Μανόλης Κλικόπουλος
Το 1957, ωστόσο, «παιζόταν» ένα… θρίλερ άνευ προηγουμένου, καθώς, τον Απρίλιο, και με τέσσερις αγωνιστικές να απομένουν ως το φινάλε, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, αλλά και Εθνικός διεκδικούσαν την κούπα επί ίσοις όροις. Πράγματι, ο Εθνικός εκείνης της περιόδου, και δη, εκείνης της χρονιάς, ήταν μια πολύ σπουδαία ομάδα, που είχε νικήσει, άλλωστε, τόσο τους «ερυθρόλευκους» όσο και τους «πράσινους» (στον α' γύρο της τελικής φάσης) και έδειχνε πανέτοιμη για το «μπαμ»!
Μόνο που η… βόμβα θα «έσκαγε», και εκτός συνόρων, αν το μεγαλύτερο όνειρο που είχε ποτέ ο ιστορικός ιδιοκτήτης του Εθνικού, Δημήτρης Καρέλλας, δεν το έβλεπαν ως εφιάλτη οι «μεγάλοι», αλλά και η πολιτική ζωή του τόπου.
Παθιασμένος Εθνικάρας, πολύ πριν την εμφάνιση του θρυλικού Γιάννη Μαντζουράνη (ο οποίος, για την ιστορία, έβγαλε τη χαρακτηριστικότερη ιαχή των ελληνικών γηπέδων στην κηδεία του αγαπημένου του προέδρου, το 1993), ο Δημήτρης Καρέλλας ανέλαβε το «τιμόνι» της αγαπημένης του ομάδας στις αρχές της δεκαετίας του '50 και βάλθηκε να «τρελάνει», αλλά και να… ενοχλήσει, τον κόσμο ολόκληρο!
Άλλωστε, σύμφωνα με τους παλιούς, η οικονομική του δύναμη ήταν πολύ μεγαλύτερη από εκείνη των «μεγάλων» του ελληνικού ποδοσφαίρου, και το απέδειξε…
Η ουγγρική επανάσταση
Την ίδια περίοδο, και, συγκεκριμένα, από τον Οκτώβριο του 1956, ξεκινούσε η περίφημη ουγγρική επανάσταση (Uprising). Κατά άλλους, όπως συμβαίνει συνήθως, αντεπανάσταση…
Ήταν μια αντισοβιετική εξέγερση, κατά της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, η οποία διήρκεσε από τις 23 εκείνου του μήνα μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 1956. Οι Σοβιετικοί έστειλαν άμεσα στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά συναίνεσαν, τελικά, στην τοποθέτηση ως πρωθυπουργού του Ίμρε Νάγκυ. Ο Νάγκυ σχημάτισε κυβέρνηση με τη συμμετοχή και μη κομμουνιστών πολιτικών και ζήτησε την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων, τα οποία, πράγματι, απομακρύνθηκαν στα τέλη του μήνα.
Υπό την πίεση, όμως, της κοινής γνώμης, συγκρότησε πολυκομματικό σύστημα και ανακοίνωσε την αποχώρηση της χώρας του από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (στρατιωτική συμμαχία αμυντικού χαρακτήρα των κομμουνιστικών κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης).
Η «αποκαθήλωση» του Στάλιν
Έτσι, στις αρχές Νοεμβρίου, οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στη χώρα, με αποτέλεσμα η επανάσταση να πνιγεί στο αίμα -και στις 7 Σεπτεμβρίου 1967, τελικά, η σοβιετο-ουγγρική συμμαχία να ανανεωθεί για άλλα 20 χρόνια…
Από τις αιματηρές συγκρούσεις υπήρξαν πολλά θύματα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τη μεριά των Ούγγρων, ενώ ο Νάγκυ συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1958. Μια χώρα που, μόλις πριν δύο χρόνια, είχε βγει στους δρόμους, για να πανηγυρίσει μια δεύτερη θέση σε Παγκόσμιο Κύπελλο, μετρούσε τώρα τις πληγές της.
Κάπου μέσα σε εκείνο το διάστημα εμφανίζεται ο… Εθνικός του Καρέλλα και οι Ούγγροι!
Και όχι όποιοι και όποιοι Ούγγροι…
H Κίσπεστ που έγινε Χόνβεντ
Στις αρχές της δεκαετίας του '50, η ουγγρική κυβέρνηση υλοποιεί την ιδέα του Γκούσταβ Σέμπες, του θρυλικού προπονητή εκείνης της «μαγικής» εθνικής Ουγγαρίας, και συγκεντρώνει (για προπαγανδιστικούς, φυσικά, λόγους) στην Κίσπεστ ό,τι καλύτερο διαθέτει το ποδόσφαιρο της χώρας: Πούσκας, Κότσις, Τσίμπορ, Μπουντάι, Γκιούλα Λόραντ (ο μετέπειτα προπονητής του ΠΑΟΚ, που άφησε την τελευταία του πνοή στον πάγκο του «δικεφάλου») και Γκιούλα Γκρόσιτς!
Ο Σέμπες, που ανέλαβε την ομάδα όταν πέρασε στα χέρια του στρατού, το 1949, και ενώ η Ουγγαρία μόλις είχε γίνει κομουνιστικό κράτος, υπό τη σκέπη, φυσικά, της σοβιετικής σημαίας, εμπνεόμενος από την περίφημη Wunderteam της Αυστρίας και τις δύο κατακτήσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων από την Ιταλία τη δεκαετία του '30, ήθελε να εφαρμόσει ένα μοντέλο, που θα έκανε υπερδύναμη το ουγγρικό ποδόσφαιρο.
Έψαχνε, λοιπόν, κατάλληλη ομάδα, για να αρχίσει να δουλεύει το… πρότζεκτ του.
Εκείνη την εποχή, οι δύο κορυφαίοι σύλλογοι της χώρας ήταν η Φερεντσβάρος και η ΜΤΚ. Η πρώτη, ωστόσο, είχε ακροδεξιό παρελθόν, ενώ η δεύτερη «ανήκε» στη μυστική αστυνομία της Ουγγαρίας. Κατέληξε, λοιπόν, στην άσημη Κίσπεστ, που πέρασε στα χέρια του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στον στρατό, ουσιαστικά, ο οποίος άλλαξε άμεσα το όνομά της σε Χόνβεντ, το οποίο θα πει «αυτοί που αμύνονται για την πατρίδα».
Το αποτέλεσμα;
Μαγικό…
Ο θρυλικός Μπέλα Γκούτμαν ήταν προπονητής στην Κίσπεστ (1947-1948), πριν μετονομαστεί σε Χόνβεντ. Εδώ μαζί με τους Πούσκας και Κόσιτς
Μια εκπληκτική ομάδα, που απαρτίζονταν από τους παραπάνω και καμπόσους ακόμα, απίθανους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι οδήγησαν τη «μικρή» Κίσπεστ σε πέντε πρωταθλήματα ως το 1955 και έγιναν, παράλληλα, οι «Μαγικοί Μαγυάροι», με την εθνική Ουγγαρίας να κατακτά το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 1952, το Κεντρικό Πρωτάθλημα Ευρώπης την επόμενη χρονιά, να κατατροπώνει δύο φορές τους υπερόπτες Άγγλους και βέβαια, να φτάνει ως τον τελικό του Μουντιάλ της Ελβετίας!
Η ιστορία της Χόνβεντ, όμως, έμελλε να σκορπίσει στους πέντε ανέμους…
Η αποκάλυψη
Τη σεζόν 1956-1957, αυτή η εκπληκτική ομάδα θα δώσει το «παρών» στο… ενός έτους Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Παρθενικός αντίπαλος, η Αθλέτικ Μπιλμπάο, με πρώτο παιχνίδι στη Χώρα των Βάσκων. Καθ' οδόν για την Ισπανία, ωστόσο, ξεσπάσει η επανάσταση στη Βουδαπέστη (κυρίως) και άλλες ουγγρικές πόλεις.
Μετά την ήττα της με σκορ 3-2, η Χόνβεντ δεν επιστρέφει στην έδρα της, αφού, λόγω των συγκρούσεων, η UEFA ορίζει τη ρεβάνς στις Βρυξέλλες. Η ομάδα καταλύει, λοιπόν, στην Αμβέρσα και περιμένει. Τότε είναι που γίνεται μια πρώτη αναφορά στις ελληνικές εφημερίδες, ότι ο Φέρεντς Πούσκας και η εξαίρετη παρέα του έχουν συμφωνήσει να έρθουν στην Ελλάδα, την άνοιξη του 1957, για μία σειρά φιλικών αγώνων. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα, που περνάει στα «ψιλά».
Σε μια… γωνίτσα ελληνικής εφημερίδας αποκαλύπτεται πως ο Εθνικός, παρά την τεράστια αναταραχή στην Ουγγαρία, βρίσκεται σε επαφή με τη διοίκηση της Χόνβεντ και την ουγγρική κυβέρνηση, ζητώντας τη συγκατάθεσή τους για την αποστολή των δελτίων πέντε ποδοσφαιριστών της ομάδας, οι οποίοι έχουν συμφωνήσει να μετακομίσουν στην Ελλάδα και να συνεχίσουν την καριέρα τους στην ομάδα του Πειραιά!
O τεράστιος Γκούσταβ Σέμπες
Μοναδικό ζητούμενο για την ολοκλήρωση της συμφωνίας είναι το «ναι» των οικογενειών των «πέντε», οι οποίοι, πάντως, δεν κατονομάζονται. Αργότερα, ωστόσο, θα «ακουστεί» πολύ έντονα πως οι τρεις από τους πέντε ήταν οι Πούσκας, Κότσις και Τσίμπορ, και οι πέντε δεν ήταν πέντε, αλλά μάλλον παραπάνω, αφού ο Καρέλλας ήθελε να πάρει στον Εθνικό και το «νέο αίμα» της Ουγγαρίας: Τους Σάμπο, Τσόλνοκ, Σάγκι και Γκαραβέλγκι!
Όλοι τους σπουδαία ταλέντα και βασικοί στην εθνική Ελπίδων! Εν ολίγοις, ήθελε να φέρει όσους περισσότερους Ούγγρους παικταράδες μπορούσε στον Πειραιά, προκειμένου να πλαισιώσουν τους δικούς του παικταράδες εκείνου, του εκπληκτικού Εθνικού, για να πάρει το πρωτάθλημα!
Το 3-3 της Χόνβεντ με την Αθλέτικ, λοιπόν, και ο αποκλεισμός-σοκ, τελικά, από τους Βάσκους, κάθεται… γάντι στον ιδιοκτήτη των «κυανόλευκων».
Πρόσφυγες
Οι παίκτες της πάλαι ποτέ Κίσπεστ, όπως και ο Σέμπες, ξέροντας πολύ καλά πως το νέο ουγγρικό καθεστώς δεν συνεχίζει να βλέπει με καλό μάτι τον αλλοτινό προπαγανδιστικό εκπρόσωπό του (της Σοβιετικής Ένωσης, δηλαδή), αρνούνται να επιστρέψουν στη χώρα και φυγαδεύουν άρον-άρον τις οικογένειές τους μακριά από αυτή, κυρίως στη γειτονική Αυστρία.
Τι κάνουν εκείνοι;
Πριν… διαλύσουν, ξεκινούν -ιδιωτική πρωτοβουλία- περιοδεία για φιλικά ματς σε Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία!
Ανάμεσα στα πιο αξιοσημείωτα παιχνίδια τους, το 5-5 με ομάδα επίλεκτων της Μαδρίτης και η νίκη τους με σκορ 4-3 επί της Μπαρτσελόνα. Δεν παύουν, ωστόσο, να είναι πρόσφυγες και αιτούνται άσυλο από το Μεξικό, αλλά και άδεια από την ομοσπονδία της χώρας, προκειμένου η ομάδα να «κατέβει» στο… μεξικανικό πρωτάθλημα!
Για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, οι Λατινοαμερικανοί αρνούνται, τη στιγμή που η FIFA έχει «αποκηρύξει» τους… πραξικοπηματίες, απαγορεύοντάς τους να χρησιμοποιούν το όνομά της Χόνβεντ, ενώ απειλεί με κυρώσεις όσους αγωνιστούν κόντρα στους Μαγυάρους.
Άγαλμα του Φέρεντς Πούσκας στη Βουδαπέστη
Τότε είναι που η ομάδα, -ό,τι, τέλος πάντων, έχει απομείνει από αυτή- «βαφτίζεται» ξανά. Και το όνομα αυτής, Hungaria ή, αλλιώς, Free Hungary, ενώ αλλάζουν και τα χρώματα στις φανέλες, που «ντύνονται» σε εκείνα της εθνικής ομάδας: Κόκκινο, πράσινο και λευκό!
Οι Ούγγροι, πάντως, δεν χαμπαριάζουν από απειλές και συνεχίζουν κανονικότατα το… τουρ, πηγαίνοντας στη Βραζιλία, όπου αντιμετωπίζουν Φλαμένγκο και Μποταφόγκο (αφού Σάντος και Βάσκο Ντα Γκάμα, υπό την απειλή βαριάς «καμπάνας» από την παγκόσμια ομοσπονδία, φοβήθηκαν και ακύρωσαν τις προγραμματισμένες αναμετρήσεις τους με τη Hungaria), ενώ περνούν και από τη Βενεζουέλα, για να επιστρέψουν, τελικά, κάποτε, στην Ευρώπη και να «σκορπίσουν».
Ενώ διέσχιζαν τη μισή αμερικανική ήπειρο, οι προτάσεις για μεταγραφή στον Πούσκας και στην παρέα του… έπεφταν βροχή. Ο «καλπάζων συνταγματάρχης», ωστόσο, όπως αποκάλυψε αργότερα, ξεκαθάριζε σε όλους τους ενδιαφερόμενους πως προτεραιότητά του ήταν να βρει ομάδα στην Ευρώπη.
Έχουμε φτάσει, λοιπόν, πλέον, μέσα Φλεβάρη 1957, όταν η Hungaria επιστρέφει στη γηραιά ήπειρο και ενημερώνεται, αφενός για την εισβολή των σοβιετικών τανκς στη Βουδαπέστη και αφετέρου για την οριστική απόφαση της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας να διαλύσει τη Χόνβεντ των «αντιφρονούντων».
Παράλληλα, τα μέλη της λαμβάνουν ένα τελευταίο τελεσίγραφο επαναπατρισμού, ως την 31η Μαρτίου. Κάποιοι φοβούνται και γυρίζουν, εντέλει, στη Βουδαπέστη, Πούσκας, Τσίμπορ, Κόσιτς και Γκρόσιτς, όμως, δηλώνουν δημοσίως ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουν!
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, ο Καρέλλας προετοιμάζει το έδαφος…
Το… σαμποτάζ του Καρέλλα
Το πρώτο «ενοχλητικό« που κάνει είναι ότι… σαμποτάρει το περίφημο Τουρνουά Πάσχα!
Την καθιερωμένη, μεταπολεμική διοργάνωση κατά τη διάρκεια των διακοπών, με τη συμμετοχή των τριών «μεγάλων» του ελληνικού ποδοσφαίρου, Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και ΑΕΚ, και μιας καλεσμένης ομάδας από το εξωτερικό. Αυτή, το 1957, ήταν η ρουμανική Προγκρεσούλ. Ο λόγος ύπαρξης του μίνι πρωταθλήματος; Μα, φυσικά, οι εισπράξεις από τα εισιτήρια. Το μεγαλύτερο, τότε και καθόλου αμελητέο, έσοδο των ομάδων.
Και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που οι «μεγάλοι»… τα παίρνουν με τον Καρέλλα!
Όντας, προφανώς, σε επαφές μηνών, αρχικά με τη διοίκηση της Χόνβεντ και στη συνέχεια με την άτυπη της Hungaria, στέλνει τον περιβόητο μάνατζερ Σωτήρη Βολωνάκη στη Βιέννη, όπου βρίσκονται τα περισσότερα μέλη της διαλυμένης ουγγρικής ομάδας, μαζί με τις οικογένειες τους, και κανονίζει να έρθουν στην Αθήνα για φιλικά παιχνίδια, την ίδια ακριβώς περίοδο με το Τουρνουά Πάσχα!
Πούσκας, Γκρόσιτς και Κόσιτς κατά την άφιξη τους, μαζί με τον τότε τεχνικό του Απόλλωνα, Γιάνος Τσολνάι (άκρη δεξιά)
Πούσκας, Γκρόσιτς και Κόσιτς στο «Ελληνικό»
Και παρότι δεν έχουν γίνει (ακόμη) γνωστές από την ουγγρική ομοσπονδία και τη FIFA οι ποινές για τους… πραξικοπηματίες, ούτε έχουν χαρακτηριστεί πολιτικοί φυγάδες, ο Εθνικός, προκειμένου να μην αντιμετωπίσει το παραμικρό πρόβλημα, ζητά και παίρνει άδεια από την ελληνική κυβέρνηση.
Ανήμερα τη Μεγάλη Τετάρτη, λοιπόν… γκρεμίζεται το «Ελληνικό»!
Χιλιάδες Έλληνες συρρέουν στο αεροδρόμιο, προκειμένου να υποδεχτούν τους Μαγυάρους, σε μια πρωτόγνωρη, για την εποχή, ενέργεια. Την ίδια στιγμή, βγαίνει η απόφαση…
Ετήσιος αποκλεισμός για τους Πούσκας και Τσίμπορ, εξάμηνος σε Γκρόσιτς, Κόκσιτς και Τσόλνοκ, τετράμηνος σε Γκιούλα Σάμπο και Αγκοστον Γκαραμβολγκί!
Παροξυσμός
Τις τέσσερις μέρες, μέχρι το προγραμματισμένο, για τη Δευτέρα του Πάσχα, φιλικό με τον Εθνικό, στην Αθήνα επικρατεί… τρέλα σε κάθε δημόσια εμφάνιση των Ούγγρων. Οι εφημερίδες έχουν γίνει «σκιά» τους. Από τη βόλτα τους στην Ακρόπολη ως την πρώτη τους προπόνηση στο «Γ. Καραϊσκάκης», παντού υπάρχουν δημοσιογράφοι και πλήθος κόσμου! Ακόμη και στο πασχαλινό τραπέζι, παραμονή του φιλικού…
«Σκιά» τους, ωστόσο, γίνεται και ο Δημήτρης Καρέλλας, μαζί, φυσικά, με τον Βολωνάκη, αλλά και τον Ούγγρο προπονητή του Απόλλωνα Αθηνών, Γιάνος Τσολνάι. Ο πανέξυπνος Καρέλλας, μάλιστα, θέλοντας να εκμεταλλευτεί -επικοινωνιακά- στο έπακρο την περίσταση, πηγαίνει παρέα με τον Πούσκας στο «Απόστολος Νικολαΐδης», για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Προγκρεσούλ! Ουδείς από τους θεατές ασχολείται με το ματς…
Πούσκας και Κόσιτς στην πρώτη τους προπόνηση επί αθηναϊκού εδάφους, στο «Γ. Καραϊσκάκης», υπό το βλέμμα 4000 θεατών
«Ντου» Αθηναίων πολιτών στο ταξί που μεταφέρει τους Πούσκας και Κόσιτς
Μέχρι και οι δηλώσεις του Ούγγρου, για τις εντυπώσεις του από την Ελλάδα, τυγχάνουν μεγαλύτερης προβολής ακόμη και από τον ίδιο τον αγώνα! Οι «μεγάλοι», πια, έχουν αρχίσει να «βράζουν»! Ειδικά, δε, όταν μαθαίνουν τη φημολογία, πως ο Καρέλλας θέλει να εντάξει… καμπόσους Μαγυάρους στο ρόστερ του Εθνικού, κάνοντάς τον πανίσχυρο!
Σκεφτείτε μόνο το εξής: Στο φιλικό εκείνης της Δευτέρας του Πάσχα, οι «κυανόλευκοι», αυτή η εκπληκτική ομάδα, που διεκδικούσε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της, ηττήθηκε 7-0 από τη Hungaria μπροστά σε 30.000 οπαδούς, που δεν πίστευαν στα μάτια τους! Όπως και οι Ούγγροι, βέβαια, από τον χωμάτινο αγωνιστικό χώρο του φαληρικού σταδίου…
Η χειραψία των δυο αρχηγών πριν τη σέντρα του φιλικού με τον Εθνικό (Φερλέμης-Πούσκας).
O Κόσιτς απέναντι στον «ιπτάμενο αγριόγατο», Στάθη Μανταλόζη
Ο Κόσιτς τον συγκρίνει με γήπεδα στο… Σουδάν και ο Πούσκας με «δρόμο για ποδήλατα και αυτοκίνητα». Την επομένη, ωστόσο, ανακοινώνεται και το δεύτερο φιλικό, κόντρα στην Εθνική Ενόπλων, για την Πέμπτη του Πάσχα.
Πριν από αυτό, όμως, ο Εθνικός επιβεβαιώνει όλες τις φήμες, καθώς ανακοινώνει τη συμφωνία του με πέντε Ούγγρους: Τον Σάμπο, τον Τσόλνοκ, τον Τζάμποκι, τον Γκαραμβολγκί και τον Σάγγι, που σημειώνεται, μάλιστα, πως υπέγραψαν ήδη τα δελτία τους και περιμένουν, απλά, τη συγκατάθεση και των οικογενειών τους. Όσο για το φιλικό, η Hungaria, στο ιστορικό, τελευταίο παιχνίδι της σύντομης ιστορίας της, χάνει 2-1.
Ο… διαιτητής Πούσκας
Οι Ούγγροι, πάντως, θα παραμείνουν για λίγες μέρες ακόμα στην Ελλάδα, με τον Καρέλλα να μην αφήνει ούτε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Παίρνει ξανά τον 30χρονο, τότε, Φέρεντς και πάνε εκ νέου στη Λεωφόρο, για να παρακολουθήσουν το «αιώνιο» ντέρμπι, ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, στο πλαίσιο πάντα του Τουρνουά Πάσχα. Και συμβαίνει κάτι απίστευτο…
Στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου, ο Παναθηναϊκός, διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία του ντέρμπι, αποχωρεί για τα αποδυτήρια!
Πείθεται, τελικά και επιστρέφει μία ώρα αργότερα, αλλά με αναπληρωματικούς. Τώρα, όμως, ο ρέφερι της αναμέτρησης δεν δέχεται να συνεχίσει τον αγώνα, με τον Πούσκας να κάνει κάτι, πραγματικά, ανήκουστο: Κατεβαίνει στον αγωνιστικό χώρο και μέσα σε αποθέωση από τον κόσμο, ζητάει τη σφυρίχτρα, προκειμένου να αναλάβει αυτός τη διεύθυνση του παιχνιδιού!
Ο Πούσκας ανάμεσα στους παίκτες του Παναθηναϊκού, ετοιμάζεται να πάρει τη… σφυρίχτρα, για να συνεχιστεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό
Τελικά, ο Πούσκας δεν έγινε διαιτητής, αλλά, όπως καταλαβαίνετε, όλοι την επομένη μιλούσαν πάλι για αυτόν. Και, κυρίως, όλοι έβλεπαν με μισό μάτι τον Καρέλλα, που τους είχε χαλάσει τη μανέστρα… Ο ιδιοκτήτης του Εθνικού, ωστόσο, μόλις είχε αρχίσει! Οι φήμες πως, πλην των πέντε, είχε συμφωνήσει, τόσο με τον αγαπημένο του Φέρεντς Πούσκας, αλλά και με το alter ego του, τον «χρυσοκέφαλο» (αφού με το κεφάλι του σημείωνε τα περισσότερα γκολ) Σάντορ Κότσις, έδιναν και έπαιρναν.
Όταν, μάλιστα, κυκλοφόρησε πως πρότεινε και στον Τσίμπορ να έρθει στον Πειραιά, το πράγμα ξέφυγε. Με την τριάδα αυτή, συν τους πέντε νεαρούς, ο Εθνικός θα έπαιρνε, πιθανότατα, το πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά -και ποιος ξέρει μέχρι πού θα έφτανε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της επόμενης περιόδου! Οι «μεγάλοι» δεν γινόταν να επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που το τελευταίο που ήθελε ήταν να χαλάσουν οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Σοβιετική Ένωση και τον Νικίτα Χρουστσόφ.
Σε πρώτο πλάνο ο επονομαζόμενος και νέος Πούσκας, Σάμπο. Ένας από τους πέντε Ούγγρους που συμφώνησε ο Εθνικός, αλλά δεν αγωνίστηκαν ποτέ με τη φανέλα του…
Αφού φέρνει στην Αθήνα για φιλικό παιχνίδι και την Ίντερ(!), ο Καρέλλας κανονίζει… περιοδεία στην Αίγυπτο, αλλά κάνει το λάθος να ζητήσει άδεια από την ουγγρική ομοσπονδία, προκειμένου να χρησιμοποιήσει ο Εθνικός σε αυτήν τους πέντε» νεαρούς Ούγγρους.
Υπό τον φόβο, μάλλον, οι πέντε να γίνουν… οκτώ, η ελληνική ομοσπονδία, κατόπιν πιέσεων, προφανώς, των «μεγάλων», όπως θα «πει» η ιστορία, θεωρεί τις συμφωνίες με τους Μαγυάρους δείγμα επαγγελματισμού. Παραγνωρίζοντας, λοιπόν, την άδεια που είχε δώσει η ελληνική κυβέρνηση στον σύλλογο του Πειραιά για τα φιλικά με τη Hungaria, επιβάλει τεράστιο πρόστιμο (125 φορές μεγαλύτερο του προβλεπόμενου) στους «κυανόλευκους» και δίμηνο αποκλεισμό από κάθε αγωνιστική υποχρέωση, αλλά με αναστολή!
Η είσοδος της Hungaria, με πρώτο τον Πούσκας, για το φιλικό με την Εθνική Ενόπλων
Οι εν λόγω παίκτες, ωστόσο, δεν γινόταν να είναι επαγγελματίες, άσχετα αν όλοι τούς αντιμετώπιζαν ως τέτοιους! Αν ήταν επαγγελματίες, αν, δηλαδή, η ουγγρική ομοσπονδία τούς αναγνώριζε ως τέτοιους, τότε η Ουγγαρία θα έπρεπε να… επιστρέψει το χρυσό μετάλλιο της εθνικής ομάδας από τους Ολυμπιακούς του 1952, αφού, θυμίζουμε, μόνο ερασιτέχνες επιτρέπονταν τότε στους Αγώνες!
Για αυτό και η ΕΠΟ, σχεδόν ταυτόχρονα με την πρώτη ποινή, επιβάλλει και δεύτερη στον Εθνικό!
Ξαφνικά, από το πουθενά, «σκάει» καταγγελία δωροδοκίας εις βάρος παραγόντων της πειραϊκής ομάδας! Ο καταγγέλων ποδοσφαιριστής της Προοδευτικής, ωστόσο, αναιρεί (κατόπιν, πιθανότατα, πιέσεων εκ μέρους του Εθνικού) την καταγγελία του, η οποία, για την ιστορία, αφορούσε παιχνίδι στο οποίο ο Εθνικός ηττήθηκε! Αλλά ήταν αργά…
Ο ανασταλτικός χαρακτήρας της πρώτης τιμωρίας, περί επαγγελματισμού (δύο χρονιά πριν γίνει επαγγελματικό το ποδόσφαιρο στη χώρα μας…), δεν υφίσταται και η ποινή γίνεται άμεσα εκτελεστέα, την ώρα που ο Καρέλλας κάνει και δεύτερο λάθος, προσφεύγοντας στα πολιτικά δικαστήρια και αξιώνοντας υπέρογκη αποζημίωση για τη ματαίωση της περιοδείας στην Αίγυπτο. Τον εξόντωσαν. Και αυτόν και τον Εθνικό.
Αποκλεισμός του συλλόγου για έναν χρόνο από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα!
Τι σήμαινε, ουσιαστικά, αυτό;
Ότι ο Εθνικός δεν έδωσε τα τέσσερα τελευταία παιχνίδια της τελικής φάσης του πρωταθλήματος, όντας στη 2η θέση, με δύο βαθμούς διαφορά από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, τον οποίο, όμως, «υποδεχόταν», την αμέσως επόμενη αγωνιστική, στην κοινή τους έδρα!
Το καλοκαίρι και ενώ ο συμπολίτης πανηγύριζε τον τέταρτο συνεχόμενο τίτλο του, η ΕΠΟ μείωσε την ποινή και ο Εθνικός έλαβε μέρος κανονικά στο πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν.
Ποτέ άλλοτε, όμως, δεν θα έφτανε τόσο κοντά στην κούπα…
Ο θρυλικός Εθνικός της δεκαετίας του '50
Αυτός, πιθανότατα, είναι και ο λόγος που, 61 ολόκληρα χρόνια μετά, ο μύθος(;) ότι ο Καρέλλας είχε συμφωνήσει και με τους Πούσκας, Γκρόσιτς και Κόσιτς να μετακομίσουν στον Πειραιά, συντηρείται ακόμα.
Προφανώς και ο ιδιοκτήτης του Εθνικού είχε τα χρήματα, αλλά και -αποδεδειγμένα- τις άκρες στην Ουγγαρία, προκειμένου να φέρει την καλύτερη, πιθανότατα, τριάδα της Ευρώπης, τότε, στο λιμάνι.
Ίσως πάλι όλα αυτά να είναι, απλά, ένα παραμύθι, για τη ρομαντική προσπάθεια ενός μικρού σωματείου να μπει «σφήνα» στους «μεγάλους» και να αλλάξει μια για πάντα την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Άλλωστε και χωρίς του Ούγγρους, εκείνη η ομάδα του Εθνικού κοιτούσε τους πάντες κατάματα.
Όπως και ο θρυλικός Δημήτρης Καρέλλας…
Ο Δημήτρης Καρέλλας ξεπροβοδίζει τον Φέρεντς Πούσκας, κατά την αποχώρηση της Hungaria από την Αθήνα
* Ορισμένες από τις φωτογραφίες προέρχονται από τις καθημερινές εκδόσεις της Αθλητικής Ηχούς εκείνης της εποχής.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
