Τώρα, χρυσός είναι το μηδέν…

***Έγραφα πριν το πρώτο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Αρόουκα, ότι έπρεπε πάση θυσία να βάλει γκολ στην Πορτογαλία. Και όντως το έβαλε το γκολ, που μπορεί να αποδειχθεί χρυσό, να οδηγήσει δηλαδή την ομάδα στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

***Τώρα, ενόψει της ρεβάνς, δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Πλέον αρκεί στον Ολυμπιακό να μη φάει γκολ. Αν δεν φάει, πέρασε! Πάει την Παρασκευή στην κλήρωση κι ουδείς ασχολείται αν το ματς το αυριανό έχει λήξει 0-0.

***Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να κοιτάξει να σκοράρει, ώστε αφενός μεν να πολλαπλασιάσει τις πιθανότητες για πρόκρισή του, αφετέρου δε να ευχαριστήσει τον κόσμο του και να πιστοποιήσει ότι έχει μπει σε τροχιά ανόδου. Ωστόσο, ακριβώς αυτό το δεδομένο, ότι το μηδέν πίσω σημαίνει πρόκριση, δείχνει ξεκάθαρα και πόσο προσεκτικός και σοβαρός πρέπει να είναι ο Ολυμπιακός. Και πόσο πρέπει να φυλάει τα νώτα του από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό.

***Παρεμπιπτόντως, να παρατηρήσω ότι ξεσκίζουν όλοι τους στόπερ του Ολυμπιακού, αλλά η ομάδα στα τρία επίσημα παιχνίδια της (δύο με Χάποελ κι ένα με Αρόουκα) έχει δεχθεί μόλις ένα γκολ. Κι ακόμη και στα τελευταία διεθνή φιλικά παιχνίδια της, που ήταν κι εκτός έδρας (με τις πρωταθλήτριες Βελγίου και Τουρκίας Κλαμπ Μπριζ και Μπεσίκτας) επίσης το παθητικό ήταν ένα γκολ. Το μεγάλο πρόβλημα και στα πέντε αυτά παιχνίδια ήταν μπροστά, με μόλις ένα γκολ ενεργητικό…

***Τέλος πάντων, ο Ολυμπιακός γενικά είχε καλή αμυντική συμπεριφορά στην Πορτογαλία, από τακτικής πλευράς. Ουσιαστικά κινδύνευσε πραγματικά από την αντίπαλό του σε μόλις μία φάση, όπου ο σέντερ φορ έκανε την ενέργεια της ζωής του, μέχρι που τον σταμάτησε ο Καπίνο. Οι άλλες στιγμές ήταν μία καλή εκτέλεση φάουλ και τρία λάθη από Ντε Λα Μπέγια, Ντα Κόστα, Μποτία, στα οποία υπήρξε καλή αντίδραση στα δύο από τον Καπίνο και στο τρίτο από τον ίδιο τον Μποτία. Κι από τις τέσσερις αυτές φάσεις, οι δύο ήταν σουτ εκτός περιοχής.

***Με την ίδια συμπεριφορά και καλύτερη συγκέντρωση αμυντικά, λογικά ο Ολυμπιακός δεν θα έχει πρόβλημα αύριο. Ειδικά αν μπορέσει κι αιφνιδιάσει στο Καραϊσκάκη τους Πορτογάλους, όπως μπόρεσε να κάνει έξω. Μόνο που αυτή τη φορά η Αρόουκα τον ξέρει καλύτερα. Εννοώ ότι στην αρχή του πρώτου αγώνα οι γηπεδούχοι σα να έδειξαν φοβισμένοι απέναντι στο μεγάλο, για τα δικά τους δεδομένα, όνομα που είχαν απέναντί τους. Όμως, όσο εξελισσόταν το παιχνίδι κι ειδικά όσο πήγαινε προς το τέλος του, η εικόνα του Ολυμπιακού τους έδινε θάρρος. Και νομίζω ότι έτσι εξηγείται η πίστη τους ότι μπορούν να περάσουν εδώ μέσα. Είδαν τον Ολυμπιακό να χάνει μέτρα με το που πίεσαν περισσότερο και αναθάρρησαν για τη ρεβάνς παρά το εις βάρος τους 0-1. Κι έτσι κι ο προπονητής κι οι παίκτες κι ο πρόεδρος λένε όλες αυτές τις ημέρες, «πάμε να προκριθούμε».

***Μάλιστα, αν έχω καταλάβει σωστά, ο προπονητής της Αρόουκα θεωρεί ότι τη διαφορά υπέρ της ομάδας του στο β΄ μισό του β΄ ημιχρόνου δεν την έκανε η κόπωση του Ολυμπιακού, αλλά οι δικές του αλλαγές. Με την παρουσία και δεύτερου σέντερ φορ (Μάρλον) και δύο επιθετικών χαφ (Κριβελάρο, Αντρέ Σάντος). Πιστεύει ότι έτσι πίεσε τον Ολυμπιακό και έφτασε κοντά στο γκολ. Υπολογίζω λοιπόν ότι θα κάνει σοβαρές αλλαγές στην ενδεκάδα του σε σχέση με το πρώτο ματς…