Και οι ψυχάρες… ανάσες χρειάζονται

Πριν τα τρία τελευταία παιχνίδια του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκας και αφότου έγινε γνωστό ότι ο Ολυμπιακός δεν θα έχει τους Μιλουτίνοφ, Πρίντεζη και φυσικά τον Αγραβάνη, λέγαμε πως δύο νίκες θα είναι ένας εξαιρετικός απολογισμός. Το πιθανότερο, ήταν να γίνει μία, απέναντι στην Εφές, οπότε το τελικό 11-4 του πρώτου μισού είναι εξαιρετικό, όμως το ματς με τις λιγότερες πιθανότητες νίκης ήταν αυτό στο Κάουνας. Όχι μόνο γιατί η Ζαλγκίρις έχει μομέντουμ και ψηλά κορμιά που δύσκολα ματσάρονται με τόσες απουσίες.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Κυρίως γιατί είναι μία πολύ έξυπνη ομάδα προπονητή, που «διαβάζει» το παιχνίδι και ξέρει να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του αντιπάλου. Χτύπησε και ο Μάντζαρης και οι «ερυθρόλευκοι» πήγαν ουσιαστικά με εννέα παίκτες (ο Αρσενόπουλος είναι 17 και ο Τολιόπουλος –πιθανότατα αδίκως- δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή) για να κάνουν μία ακόμα υπέρβαση. Ομολογώ πως επειδή υπάρχουν και οι νόμοι της φυσικής και της σωματικής κούρασης, δεν περίμενα να μείνουν μέχρι τέλους τόσο κοντά σε μία νίκη που θα τους έβαζε για τα καλά στο ρόλο του φαβορί για το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.

Κάποια στιγμή οι δυνάμεις στερεύουν ακόμα και σε παίκτες που έχουν καταρρίψει αρκετές φορές την λογική και παίζουν με ψυχή χιλίων λεόντων. Όταν μάλιστα οι δύο από τους τρεις γκαρντ, και ειδικότερα ο Ρόμπερτς (άφαντος μετά την επιστροφή Σπανούλη και αυτό είναι θέμα που πρέπει να λυθεί) δεν μπαίνουν ποτέ στο πνεύμα του αγώνα, τα πράγματα γίνονται ακόμα δυσκολότερα. Πόσο να παλέψει ο καταπληκτικός Παπανικολάου ο οποίος έπαιξε σε όλες τις θέσεις; Πόσο μεγαλύτερο ματς να κάνει ο Παπαπέτρου; Πόσες λύσεις να δώσουν οι ΜακΛίν και Τόμπσον και πόσες ασίστ να μοιράσει ο Σπανούλης; Πόσες αλχημείες να κάνει ο μετρ πλέον του είδους λόγω των συνθηκών, Γιάννης Σφαιρόπουλος;

Και όμως, μία-δύο λεπτομέρειες να είχαν γίνει καλύτερα ή αλλιώς ένα-δύο μεγάλα σουτ να είχαν μπει στο τέλος, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά παρά τα προβλήματα. Σε μία βραδιά, που παρότι ο Ολυμπιακός δε χάνεται λόγω της ήττας, πικραίνεται γιατί στο μεγαλύτερο διάστημα ήλεγξε τον ρυθμό και κυρίως ανάγκασε την Ζαλγκίρις σε ένα μάλλον μέτριο παιχνίδι για αυτά που μας έχει συνηθίσει φέτος. Θαρρώ πως ο «Σάρας» θα πρέπει να κεράσει ένα ποτό απόψε τον Μιλάκνις ο οποίος αναμφίβολα ήταν ο μοναδικός που ξέφυγε από τις… τανάλιες της «ερυθρόλευκης» άμυνας.

Μίας άμυνας που προδόθηκε αρχικά στο χαμηλό ποστ (λογικό με τόσες ελλείψεις ψηλών), αλλά το διόρθωσε, όμως η ζημιά που έγινε από τα σουτ αδύναμης πλευράς ήταν ανεπανόρθωτη, ειδικά στο τέλος. Εκεί που δεν υπήρχαν δυνάμεις για δύο αμυντικά ριμπάουντ που έγειραν οριστικά την πλάστιγγα προς Κάουνας μεριά. Το ένα έγινε δύο βολές και το άλλο φόλοου κάρφωμα. Και πάλι όμως, μόνο που ο Ολυμπιακός έπαιζε μέχρι τέλους για τη νίκη, είναι ένα μικρό θαύμα και δείγμα του πόσο σκληροί είναι οι δευτεραθλητές Ευρώπης.

Και το κατάφεραν χάρη στο σωστό «διάβασμα» στην επίθεση και τους ηρωισμούς και στις δύο πλευρές του παρκέ όσων προανέφερα. Ο «Σάρας» δημιούργησε προβλήματα με τα κοντά σχήματα στο τέλος, η επίθεση εγκλωβίστηκε και ο Σπανούλης αστόχησε σε δύο πολύ κρίσιμα τρίποντα ψυχολογίας. Συνολικά, ο Ολυμπιακός έκανε πολλά λάθη ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο όπου θα μπορούσε να είχε χτίσει καλύτερη διαφορά και είχε ισάριθμες (15) ασίστ, τομέας όπου επιδέχεται σημαντικής βελτίωσης. Ειδικά την ώρα που η Ζαλγκίρις έκανε μόλις 6 σφάλματα και μοίρασε 17 τελικές πάσες, το διάβασμα του γιατί επικράτησε στο τέλος χάρη και στα μεγάλα της τρίποντα είναι εύκολο.

Παρότι οι παίκτες του Σφαιρόπουλου ήλεγξαν τα ριμπάουντ, δεν εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο της έξτρα κατοχές και δεν μπόρεσαν να περιορίσουν τα ατού των γηπεδούχων (Γιανκούνας, Μίτσιτς, Πάνγκος), που αργά αλλά σταθερά έκαναν ζημιά και πρόσθεσαν στο ενεργητικό τους άλλη μία καλή εμφάνιση φέτος. Με μηδαμινό παιχνίδι από το χαμηλό ποστ ελλείψει Πρίντεζη, τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα απέναντι στη συγκριμένη ομάδα, που ξέρει να αμύνεται πολύ καλά στο σετ παιχνίδι και δύσκολα την χτυπάς με τρανζίσιον αφού είναι πολύ αθλητική στις επιστροφές. Και να ήθελε να τρέξει βέβαια ο Ολυμπιακός, τα… κουκιά ή καλύτερα οι ανάσες δεν έβγαιναν.

Στοιχεία προβληματισμού από την εικόνα –και όχι τόσο από την ήττα- υπάρχουν αρκετά και τα αναφέραμε, ακόμα περισσότερα θα έχουν διαγνώσει ο Σφαιρόπουλος και οι συνεργάτες του. Πλέον, απαιτείται ξεκούραση, επιστροφή των τραυματιών για να αρχίσει ο δεύτερος γύρος με όσο το δυνατόν καλύτερες προϋποθέσεις. Η ήττα της Φενέρ, είναι καλό νέο σε ότι αφορά την τετράδα, τα πέντε διπλά σε οκτώ αγώνες δεν είναι άσχημη επίδοση για τον Ολυμπιακό που γενικότερα έχει κάνει κάτι που κανείς δεν περίμενε μετά από τόσες αναποδιές.

Έχει όλο τον χρόνο και τα παιχνίδια για να πάρει τα ματς που πρέπει και κυρίως να βελτιωθεί και να βρει στο έπακρο τους ρόλους των περιφερειακών του, μέχρι τα ματς που θα «καίνε». Αν δεν τον χτυπήσουν και άλλα προβλήματα, η υπερπροσπάθεια του Κάουνας που δεν απέδωσε καρπούς, θα είναι το Μάιο μία απλή αναφορά στα κιτάπια μας…