Μάθημα πανεπιστημιακού επιπέδου (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το να κάνεις ποδοσφαιρική κριτική σε ένα τέτοιο παιχνίδι είναι τελείως άκαιρο. Η σούμα του 6-1 υπέρ της Σεβίλλης από τα δύο παιχνίδια είναι συνολικά δίκαιη, όμως για την ΑΕΚ αυτές οι δύο βραδιές ήταν ένα μάθημα σεμιναριακού, πανεπιστημιακού επιπέδου. Για τους περισσότερους παίκτες της ομάδας του Φερέρ μόνο το χθεσινό ματς ήταν σαν 50 προπονήσεις μαζεμένες.

Κι αυτό γιατί μιλάμε για μία ομάδα (Σεβίλλη) που για πολλούς (και όχι άδικα) θεωρείται η κορυφαία ή μάλλον για την ακρίβεια η πιο σταθερή ομάδα της Ευρώπης την τελευταία διετία. Αυτό που μένει για την «Ενωση» και αποτελεί άξιο συγχαρητηρίων είναι η προσπάθεια. Απέναντι σε ένα τέτοιο μεγαθήριο, οι παίκτες της προσπάθησαν, έτρεξαν, ίδρωσαν, άπλωσαν όσο μπορούσαν τα χέρια τους για να πάρουν ό,τι περισσότερο μπορούσαν.

Η ΑΕΚ δεν τα παράτησε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού (κι αυτό είναι προς τιμήν της), για 30 λεπτά έπιασε απόδοση πολύ υψηλού επιπέδου, παίζοντας στα ίσα τους Ανδαλουσιανούς. Οπως και να το κάνουμε όμως η Σεβίλλη είναι πολλές κλάσεις ανώτερη, όχι μόνο από την ΑΕΚ, όχι μόνο από οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, αλλά και από πολλές άλλες που έχουν ήδη προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Οι δύο ήττες, ο αποκλεισμός δεν είναι δα και ντροπή απέναντι σε μία τέτοια ομάδα-μοντέλο. Εξάλλου πριν από λίγες ημέρες ακόμα και η Ρεάλ υποκλίθηκε στην ανωτερότητά της, έχοντας εισπράξει 5 γκολ μέσα στο «Μπερναμπέου»! Ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια, αναγνώρισε την ισπανική ανωτερότητα γι' αυτό και δεν σταμάτησε λεπτό να τραγουδά και να ενθαρρύνει, δεν δίστασε ακόμα και να χειροκροτήσει ορισμένες εκπληκτικές ισπανικές ενέργειες. Εικόνα πολύ όμορφη που μένει και θα κάνει τον γύρο της Ευρώπης.

Ο κόσμος χάρηκε τη σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσει ιδίοις όμμασι αυτή την... ομάδα βγαλμένη από κομπιούτερ, με παίκτες που έμοιαζαν σε πολλές περιπτώσεις να είναι μία ταχύτητα παραπάνω σε ταχύτητα, σκέψη, πράξη. Οι παίκτες της «Ενωσης» σίγουρα έμαθαν πράγματα που μπορούν να... ξεπατικώσουν και μέσα σε όλα αυτά ένα παλικαράκι από τη Μυτιλήνη με περίσσια άγνοια κινδύνου και απίστευτο θράσος, ο Μιχάλης Παυλής, στο επίσημο ντεμπούτο του ανακάτωσε όσο μπορούσε την ισπανική άμυνα, δείχνοντας ότι έχει κότσια κι ότι δίκαια έχει θέση στο ρόστερ. Ως επίλογος τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από ένα χειροκρότημα. Προς όλους, όσοι έφτιαξαν μια τόσο ποιοτική ποδοσφαιρική βραδιά...