Αυτή η ομάδα καλύτερη από αυτή του 2004! (SportDay/ Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Κόντρα στη Νορβηγία, αλλά και στον Μπουσάκ, ο οποίος εντελώς αδικαιολόγητα κατακύρωσε το γκολ του Κάριου, μολονότι υπήρχε καθαρό επιθετικό φάουλ, έχω την εντύπωση πως η Εθνική μας έκανε το καλύτερο εκτός έδρας παιχνίδι της από εκείνο το βράδυ του «Ρομαρέδα» και τη νίκη επί της Ισπανίας.
Κι αν πριν από το χθεσινό ματς του «Ούλεβαλ» ήμασταν με το ένα πόδι στην τελική φάση, τώρα με αυτή την ισοπαλία είμαστε με το ενάμισι. Χρειάζεται πραγματικά να κάνουμε χαρακίρι για να μείνουμε εκτός, ειδικά μετά τις απώλειες των υπόλοιπων ομάδων του ομίλου, που έχουν ρίξει το βαθμολογικό όριο πρόκρισης. Πλέον η ομάδα του Ρεχάγκελ έχει όλο τον χρόνο να σχεδιάσει το πώς θα υπερασπιστεί το στέμμα της. Για να είμαστε βέβαια ρεαλιστές, στόχος δεν μπορεί να είναι το κύπελλο. Αλλωστε, στην ιστορία του θεσμού καμία ομάδα (μιλάμε για υπερδυνάμεις όπως η Γερμανία, η Ιταλία και η Γαλλία) δεν έχει καταφέρει να σηκώσει δύο τρόπαια σερί. Η αίσθησή μου όμως είναι ότι αυτή τη στιγμή ο Ρεχάγκελ έχει στα χέρια του περισσότερες και ποιοτικότερες λύσεις από το ρόστερ του 2004 και ότι αυτή η ομάδα μπορεί να κάνει ζημιές στην τελική φάση.
Παρά την ευφορία της στιγμής, αξίζει να πούμε και μερικά αρνητικά. Για παράδειγμα, είναι ηλίου φαεινότερον ότι η ηγετική παρουσία του Ζαγοράκη λείπει. Μετά το 2-1, δεν κρατούσαμε τις θέσεις μας, πουλήσαμε μπάλες, «τρώγαμε» φάσεις. Εκεί έλειψαν οι φωνές του «αρχηγού», που θα ξυπνούσαν την ομάδα. Με δεδομένη και την απουσία του Γιαννακόπουλου, που θα μπορούσε να κάνει το ίδιο, το κενό ηγεσίας ήταν εμφανές. Κάτι άλλο που ξενίζει είναι το γεγονός ότι η ομάδα ξαφνικά δεν μπορεί να διαχειριστεί (και να εκμεταλλευτεί) την αποδεδειγμένη αμυντική της ικανότητα. Είναι άσχημο να βάζεις δύο γκολ εκτός έδρας και να μην μπορείς να κερδίσεις, μολονότι στην άμυνά σου διαθέτεις παίκτες όπως ο Δέλλας και ο Κυργιάκος (προσωπικά, αυτή τη στιγμή τον συγκαταλέγω ανάμεσα στους κορυφαίους στόπερ της Ευρώπης). Κάποια στιγμή πρέπει να επαναφέρουμε το σκορ-σήμα κατατεθέν αυτής της ομάδας (1-0) στο ρεπερτόριό μας.
Ωστόσο, τώρα δεν είναι ώρα για γκρίνια. Αυτή η ομάδα που για πολλούς θεωρήθηκε ξοφλημένη μετά το 1-4 από την Τουρκία απέδειξε και πάλι ότι αξίζει. Προσπάθησε μάλιστα (και εντέλει τα κατάφερε) να παίξει και μπάλα. Η αντεπίθεση στο 93' με την καταπληκτική ενέργεια του Γκέκα, τον Πατσατζόγλου (έχει ελαφρυντικό ότι δεν είναι επιθετικός) να γυρίζει την μπάλα και τον Λυμπερόπουλο να τραντάζει το δοκάρι έδειξε τη νοοτροπία νικητή που έχει αυτή η ομάδα ανεξαρτήτως αντιπάλου, γηπέδου και χρονικού σημείου του παιχνιδιού. Τα υπόλοιπα εν ευθέτω χρόνω στα γήπεδα της Ελβετίας και της Αυστρίας.