Οι οιωνοί δείχνουν ότι είναι η χρονιά της

Κάνοντας την καλύτερή της εμφάνιση στο φετινό πρωτάθλημα, η ΑΕΚ κατάφερε όχι μόνο να φύγει νικήτρια από μία έδρα στην οποία παραδοσιακά δυσκολευόταν, αλλά ταυτόχρονα να εκμεταλλευθεί και το στραβοπάτημα του Ολυμπιακού στην Κρήτη, ξεφεύγοντας κι άλλο. Για να γίνει, όμως, αυτό χρειάστηκε αφενός ένα ακόμα γκολ του Μπλάνκο (έχω πει από τη μέρα που τον είδαμε να σκοράρει κόντρα στον Ατρόμητο ότι μου θυμίζει πολύ τις κινήσεις του Θωμά Μαύρου στην περιοχή), αφετέρου μια καταπληκτική αμυντική λειτουργία, στην οποία δέσποζε η παρουσία του Παπασταθόπουλου. Το κενό του Δέλλα για μία ακόμα φορά δεν φάνηκε, γιατί ο αρχηγός της φιναλίστ Εθνικής Νέων το καλοκαίρι στην Αυστρία έχει δέσει απόλυτα με τον Ζεράλντο (που παρεμπιπτόντως σε κάθε ματς βελτιώνεται), σε σημείο που να θεωρείς πως για να μπορούσε κάποιος να κάνει σημαντική φάση απέναντι στην ΑΕΚ στο χθεσινό παιχνίδι θα έπρεπε να γίνει ένα τραγικό λάθος. Ουσιαστικά η Ξάνθη, παρ' ότι κυκλοφορούσε καταπληκτικά την μπάλα όταν την είχε πόδια της με Κιντάνα και Πόι, δεν μπόρεσε να απειλήσει, παρά μόνο στις καθυστερήσεις, πραγματικά την εστία του Μορέτο.

Η ομάδα του Φερέρ θα μπορούσε να έχει ηρεμήσει τα νεύρα των οπαδών της αν εκμεταλλευόταν τουλάχιστον μία από τις τρεις ευκαιρίες που της δόθηκαν στα τελευταία λεπτά, με σημαντικότερη αυτή του Κονέ. Εκείνο που μένει στους γηπεδούχους είναι το συμπέρασμα ότι σίγουρα το μέλλον είναι καλύτερο από την εικόνα που παρουσίασαν έως τώρα στο πρωτάθλημα, την ίδια ώρα που για την πρωτοπόρο ΑΕΚ, η οποία δεν έχει δεχθεί γκολ ακόμα στο πρωτάθλημα, οι οιωνοί δείχνουν όλο και περισσότερο ότι έπειτα από 14 χρόνια έχει έρθει η ώρα της για τίτλο. Σημαντικότερη διαπίστωση για όποιον αμφισβητούσε το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένη η φετινή ΑΕΚ είναι η εξής: το rotation του Φερέρ διαθέτει πλέον πολλά καλά βέλη στη φαρέτρα και οι τίτλοι κερδίζονται (ή ακόμα περισσότερο χάνονται) σε έδρες όπως αυτή της Ξάνθης.