Είναι στο DNA των Ιταλών να υποφέρουν

Ο όμιλος ήταν πολύ δύσκολος με την παρουσία της Γαλλίας και της Ουκρανίας, αλλά η Σκωτία προέκυψε σαν το μεγαλύτερο αγκάθι στην πορεία. Μάλιστα, χωρίς την γκέλα των «χαϊλάντερς» στη Γεωργία τα πράγματα θα ήταν σήμερα ακόμη πιο δύσκολα. Τώρα στην πρωταθλήτρια κόσμου αρκεί μια ισοπαλία.

Παραδοσιακά οι Ιταλοί όταν αγωνίζονται για δύο αποτελέσματα δεν αποκλείονται. Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα, είναι στο DNA τους να ζουν με την πλάτη στον τοίχο και να στέκονται όρθιοι. Ζορίζονται, υποφέρουν, αλλά τα καταφέρνουν.

Το «Χάμπντεν Παρκ» δεν είναι εύκολη έδρα. Αφιονισμένοι οι Σκωτσέζοι, θα το γεμίσουν και θα φτιάξουν την ατμόσφαιρα που γνωρίζουν καλύτερα. Χωρίς ακρότητες, αλλά με μεγάλο πάθος. Πάνε άλλωστε δέκα χρόνια από τότε που κατάφεραν να προκριθούν σε ένα μεγάλο τουρνουά.

Το 1998 στη Γαλλία ήταν στα τελειώματά της μία καλή φουρνιά και μετά ήρθε το χάος. Η λαίλαπα Μπέρτι Φογκτς άφησε πίσω της σαν τους τυφώνες μόνο καταστροφή. Η ανάληψη της τεχνικής ηγγεσίας από τον Γουόλτερ Σμιθ έφερε και πάλι χαμόγελα και όταν αυτός έφυγε ακούγοντας τις σειρήνες της ομάδας της καρδιάς του, της Ρέιντζερς, ο Αλεξ Μακλις συνέχισε την καλή δουλειά.

Η νίκη μέσα στο Παρίσι επί της Γαλλίας τον ανέβασε ψηλά σε δημοτικότητα και αποτελεί το κορυφαίο αποτέλεσμα της χώρας στο νέο millennium. Φυσικά, η νέα φουρνιά των Σκωτσέζων είναι εξελίξιμη, αλλά παραμένει ασύγκριτη η ομάδα της δεκαετίας του '70, με βάση τη μεγάλη Λιντς Γιουνάιτεντ (Μπρέμνερ, Λόριμερ, Χάρβει, Εντι Γκρέι, Τζόρνταν) και τους Νταλγκλίς, Μαγκρέιν, Λόου και Τζάρντιν που έμεινε αήττητη και χωρίς να δεχτεί γκολ εκτός της δεύτερης φάσης του Μουντιάλ στη Γερμανία το 1974.

Ακόμη και οι επόμενες ομάδες, με Σούνες, Νίκολας, Μπραζίλ, Χάνσεν, Γουόρκ, Στράχαν, είχαν τέτοια ποιότητα που οι σημερινοί δεν διαθέτουν. Αλλά είναι ένας λαός που λατρεύει το ποδόσφαιρο και το ότι ξαναβρήκαν τα πατήματά τους αποτελεί μεγάλη επιτυχία.

Οι Ιταλοί όμως είναι το φαβορί. Αρκεί η καλή απόδοση δύο ή τριών από τους παγκόσμιας κλάσης σταρ που διαθέτουν για να πάρουν τον βαθμό που χρειάζονται. Το ότι ταλαιπωρούνται έχει να κάνει με το κακό ξεκίνημα πέρυσι τον Σεπτέμβριο, δηλαδή την ισοπαλία με τη Λιθουανία και την ήττα από τη Γαλλία.

Και βλέποντας πόσο κινδυνεύουν ακόμα και αυτοί, οι μετρ της επιτυχίας και του αποτελέσματος, γίνεται ακόμη μεγαλύτερος ο θαυμασμός για τα δικά μας παιδιά, που ήρεμα και παστρικά έχουν πάρει την πρωτιά και την πρόκριση χωρίς να ασχολούνται πια στα δύο τελευταία ματς.

Την ίδια ώρα οι Αγγλοι προσεύχονται για ένα θαύμα στο Τελ Αβίβ, οι Τούρκοι μένουν εκτός και πάλι, οι Βέλγοι είναι από καιρό αποκλεισμένοι, οι Βούλγαροι θέλουν να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, οι Ουκρανοί ζουν με τις αναμνήσεις του Μουντιάλ.

Η Ελλάδα θα είναι εκεί, ωραία και δυνατή για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της. Αν αυτό δεν είναι καταξίωση, ψάχνω να βρω στην πλούσια ελληνική γλώσσα μία άλλη λέξη που να ταιριάζει!